Yade Dorbek, 

Kesmek-Biçmek için:

Falçata - Parana kıy en iyisinden al, 3 kuruşluk tasarrufun ucuzunun çektirdiği eziyete hiç değmez. Bıçağı değişebilenlerden al, yedek bıçak da al, tahmininden çok değiştireceksin o bıçağı. Kesmiyorsa debelenme, ucunu kır yenile, debelenirken kendini yaralama riskin artar her geçen saniye. Çok sakat bi alet elindeki, keserken önüne bak, televizyona bakma, millete laf yetiştirme. Ciddi bir iş bu, öyle ağzının kenarında sigara, bir elinde mastar bir elinde falçata çalışırsan bir gün alırsın o parmaklardan birinin (ki muhtemel işaret parmağı olur o) yarısını eline.

Kretuar - Neşter kılıklı bir zımbırtı, kimi sever kimi sevmez bunu. Ha çok da lazım bir olay değil aslında. İnce iş için, ıdık bıdık yerlerde kesim yapmak için gerek. Olay biraz da senin falçata kullanmadaki maharetine bakar belki hiç ihtiyacın olmaz, belki çok olur bilemem. Birinde görürsen ödünç al az dene rahat çalışabiliyor musun çalışamıyor musun.

Mastar - Çelik cetvel yani. Keserken biçerken lazım olur, ha olmazsa ne olur dersen bir şey de olmaz, plastik cetvellerini daha sık yenilemek zorunda kalırsın ama.

Makas - Bunu tuzak olarak yazdım. Sakın makas falan alma! Mimar makas kullanmaaaaaaz! Al o falçatayı eline tekrar.

Kesicem de neyi kesicem:

Fotoblok - İçi köpük dışı karton pahalı bir malzeme, plakalar halinde satılır A0-A1 falan bulabilirsin büyük boyutta. Beyaz olur hep. Boşver bunu bence, çok paran varsa zaten sen yapma maketi başkasına yaptır parayla :).

Balsa - Yumuşacık ahşap bir malzemedir, 3-10 mm arası kalınlıklarda vardı diye kalmış aklımda. Falçata ile, kretuar ile rahatlıkla kesilir, japonla, silikonla sağlam şekilde yapışır. Rengi kayından az açıktır, boyanabilir, yüzeyi düzgündür boyamadan da kullanılabilir. Yaklaşık 15 cm genişliğinde uzun parçalar alabildiğin gibi, boy boy inceli kalınlı çıtalar da alabilirsin. Eğlencelidir ama pahalıdır.

Polistren Köpük - Bildiğin yalıtım köpüğü işte, renk renk var, 2 cmden 10 cm ye kadar bulursun, envayi kalınlıkta. Kesmesi kolay, yapıştırması zor çünkü yapıştırıcıların bazıları köpüğü eritir :). En temizi sıcak silikon ile yapıştır. Göz doldurur, yer doldurur, hem de ucuzdur.

Maket kartonu - Mukavva diyenler de vardır. Yaklaşık 3-4 mm gri bir karton bu, başka rengini görmedim ama belki 2 mm gibi biraz daha incesi de vardır. Kullanması zor bir malzeme, kesmesi zahmetlidir serttir, içi doludur, ağırdır. Ama temiz çalışırsan çok havalı maketler çıkar böyle temis, pırıl, gri, soğuk, net... (tam mimar işi). Bununla arazi yapan manyaklar vardı okulda, artık allah onlara nasıl bir sabır vermişse. Ucuz bir malzeme bu.

Oluklu Mukavva - Senin en yakın arkadaşın artık bu. 2 ince karton arasına yine kartonla yapılmış oluklardan meydana gelir. Ucuz, kesmesi kolay ve hafiftir, 3-5 mm arası bulunur. Koca koca plakalar olarak alabilirsin, rahatlıkla 10 tane yüklenip elinde eve taşıyabilirsin (çok rüzgarlı havalarda dikkat et tabi yelkenler :D). Rengi ishal olmuş çocuk kakası rengi ile bol sütlü kahve rengi arası pis bir renk ama gözün alışır zamanla, hatta seversin. Olmadı sprey boya ile boyarsın ya da üstüne renkli karton yapıştırırsın. Yalnız bununla anca çalışma maketi olur, bitirme maketini pek kaldırmaz, şık durmaz. Bir de son yıllarda bunun bir çeşidi daha çıktı, renkli karton üstüne bu olukları yapıyorlar düzgün düzgün ondülin gibi, diğer tarafına karton yapıştırmıyorlar yani oluklar açık kalıyor. Renk renk var, güzel dekoratif bir malzeme. kolay kesiliyor, tek tarafta karton olmadığı için rulo yaparak da taşınabiliyor. Ama her güzelin bir bedeli var hesabı ucuz değil tabi :)

Karton - Benim en sevdiğim bu malzemedir. İnceciktir ama stabildir, ucuzdur, köşedeki kırtasiyede bile bulunur, boy boy bulunur. Yazıcıya da girer. Ne yazıcısı be deme! Bak mesela cepheyi basıyorsun üstüne bunun, yazıcıdan çıkartıyorsun, pıt pıt pencere boşluklarını kes (ya da ver annene sevgiline birine kessin) sonra köşelerde kulakçık bırak kıvır yapıştır onları amann pek bir güzel pırıl maket olur. Yok be olmaz deme içinden, ben böyle böyle okul bitirdim ve hep beğendiler maketlerimi. Genelde hep beyaz vardır, zaten sen de beyaz al, cıvıl cıvıl yapma maketlerini, gerçekçi birşey değil, soğuk, uyuz, net, "konsept" bir olay bekliyorlar hocaların. Her yola gelir bu, maketin özü kartondur bak, sen dinle beni, karton candır.

Tokyo - Bunun kesin başka adı var ama ben bilmiyorum. Böyle çocukken giydiğimiz tokyoların malzemelerine benzeyen birşey, süngerimsi 5-10 mm arası, renk renk olur. Kesmesi kolay, stabil, yapıştırsan kendi kendine konsol bile durur yani. taşıması da kolay rulo yapar taşırsın yumuşak birşey. Kütle falan çalışmak için, böyle konsept sunumları için 5 dakkada soyutlama saçma sapan maketler yapmak için birebir. Bir şeye benzetemesen de önce al bunu bak, çok işe yarar bir malzeme. Kendin kesip şekil verebildiğin legolar gibi düşün bunu. Yapıştırsan olur, iğne batırsan olur, zımbalasan olur her yola gelir. Üstüne boya da sürebilirsin. Söz bak çok seveceksin zamanla.

Asetat - Sadece tepegöz sunumunda kullanılmıyo bu cicim. Maket yaparken de gerekiyo işe. Cam pencere felam gibi bi nane yaparken ya da bir yüzeyin parlak olmasını istediğinde kullanırsın. Yapıştırması pek bir zahmetlidir, çünkü malum şefaf olduğundan dolaaaayı yapışkanı görüküyor arkasından. Artık oraları kapatmanın bir çözümünü bul, mimarsın sen, işin zaten bu tip detayları çözmek. Ben zımbayla tuttururdum bunu bazen missssss! AA ayrıca renklisi ve opak olanları da var aklında olsun, opak mı diye bön bön bakma, fotokopiciden aldığın ciltlenmiş fotokopilerin arkasına plastik kalın bir arka kapak koyuyorlar ya onlar işte.

Renkli kağıt mağıt ıvır kıvır a girmiyorum artık onlar da genel kültür.

Kestiklerimi nereme napıcam:

Uhu ve türevi yapışkanlar - Tabiki de kesitklerini yapıştırmak için çocukluğumuzun el işi maceralarının vazgeçilmesi uhular, 404'ler, pritler olacak yine hayatında. Ama kağıttan başka şeyleri yapıştırmak için çok kullanışlı değiller. Derby falan alma sakın, çok banal, ığğy kokar o...

Tutkal - Ben hemen hemen hiç tutkal kullanmadım ama balsa ile çalışanların bazıları tutkal kullanıyordu, memnunlardı. Arazi maketlerinde yine katmanları tutkal ile yapıştırabilirsin çünkü ucuz bir malzeme sür sür kullan ooh! Eline koluna bulaşınca pis oluyor ama bu. Bir de normal yapıştırıcılar ile eriyen köpükleri bu tutkallar ile yapıştırabilirsin.

Japon yapıştırıcısı - Japon öyle güzel birşey ki alışkanlık yapar. Hep espirilere konudur, bir süre proje çizerken "bu profil burada nasıl duruyor peki evladım japonla mı yapıştıracağız" diyen hocalarına gıcık olduktan sonra okulu bitirip şantiyeye geldiğinde "ah bee bir japon yapıştırıcımız olaydı bee! hayat ne kolay olurdu" diyeceksin ama merak etme kimyasal ankraj diye birşey bulmuşlar o da bir nevi aynı hesap :). Çok temiz, pak ve güçlü bir yapıştırıcıdır, minicik damlat, maşallah nokta kaynak gibi tutar. Japon, ne kadar titiz çalışırsan çalış ellerine biraz bulaşır, hiç oyalanma hemen ellerini sil ve yıka, eğer elinde kurursa çıkmaz ve falçata ile kazımak zorunda kalırsın. Bu kazıma işlemi sonucunda ellerin pembe bebek eli gibi olur :) O pembik taze derine tekrar japon damlarsa da gözünden yaş gelir bak sonra uyarmadı deme. Bir tatlı anımı anlatayım; japonun kapağını ağzımın kenarına sıkıştırıp iki elimle çalışıyordum, işim bitince japonu kapağına takıyordum orada duruyordu. Aslına bakarsan pratik bir yöntem ama bir sefer yorgunluk ve uykusuzlukla kapağı ıskaladım japonu ağzıma soktum sonra ağzımın içini temizlemem 1 hafta sürdü, çektiğim eziyeti kelimeler ile anlatamam o yüzden bu konuda daha fazla yazmak istemiyorum :) Kıssadan hisse japon yapıtırıcısı çok güçlü bir yapıştırıcıdır şakası yoktur, kepçe kulaklara sürülmez.

Sıcak silikon - Sıcak silikon candır, kandır, dosttur, yarendir... Her derde devadır. Onsuz hayat zordur. Bir tabancası olur, tabancayı elektriğe takarsın, silikon ısınır erir ucundan akar. Orta yerde bırakırsan kullanmadan ucundan az biraz akar yere damlar o
yüzden olur olmadık yerde çiziminin üstüne falan bırakma sonra ziyanlık
olur, el çizimi falansa ağlarsın bak. Eğer oldu da damladı panikleme hiç elleme bırak donsun, donunca
çıkarması daha kolay olur. Sürmesi biraz marifet ister, eline değince yakar, (tabancanın ucu da eline değince yakar, çok yakar) ayrıca sürünce hızlı soğur, donar ama bir kere alışınca kullanmaya başka şeye ihtiyacın kalmaz. Ben bu silikonu sıcakken sündürüp gergi teli gibi falan bile yapardım maketlerde, düşün yani bende ki el melaikesini peeh! Sonra yıllar geldi geçti okul bitti, sıcak silikon tabancamı anneme hediye ettim, efendim çeşitli takılar bişiyler yapıyor, resim çerçevelerine boncuk yapıştırıyor :) O da torununa verecekmiş. Ah aahh, duygusallaştım bak... Böyle işte, beylik tabancası gibidir silikon tabancası jenerasyon jenerasyon gezer.

Sprey bir yapıştırıcı vardı - Bu çok havalı birşeydi yahu, böyle deodorant gibi sıkardın kartona mesela ve üstüne boylu boyunca renkli kağıt mağıt yapıştırırdın ama benim hiç olmadı. Pahalıydı bu kesin.

Zımba, iğne, raptiye - Bu üçlü çok iş görür bak, hatta çoğu zaman yapıştırıcılardan daha çok iş görürler. Özellikle çalışma maketi yaparken yapıştırmaktan daha hayırlıdır. İğnelerden hele boy boy al, onlarla daha neler yapılır ohoooo!
---------------------------------------------------------------------------------
Bunlar bu işin yapı taşları. Eksikler tabiki var, başka arkadaşlar ekleyeceklerdir eminim ki.

En önemlisi maketini hep böyle ham malzeme alarak yap, hazır hiç bir eleman alma, en basiti ağaç bile alma. Sen mimarsın (değilsin de olacaksın yani, bakalım...) senin işin zaten taş, tuğla, kum, su bir araya getirip yapı yapmak, ne kadar hazır şey kullanırsan hayal gücünü o kadar kısıtlarsın.

Maket özen ister, sabır ister, ilgi alaka ister. Maket sana eskiz ya da bilgisayar modeliyle yakalayamayacağın bir bakış açısı verir, tasarımınla aranda çok farklı bir bağ kurar. Maketi hiç yadsıma, hafife alma, ufak tefek görüpte karamürsel sepeti zannetme.
---------------------------------------------------------------------------------
Çok çok yakında "Pratik zeka ürünü, saçma sapan ama hayat kurtaran maket malzemeleri" bölümü ile yine karşınızda olacağım.

Kesmek-Biçmek için:

Falçata - Parana kıy en iyisinden al, 3 kuruşluk tasarrufun ucuzunun çektirdiği eziyete hiç değmez. Bıçağı değişebilenlerden al, yedek bıçak da al, tahmininden çok değiştireceksin o bıçağı. Kesmiyorsa debelenme, ucunu kır yenile, debelenirken kendini yaralama riskin artar her geçen saniye. Çok sakat bi alet elindeki, keserken önüne bak, televizyona bakma, millete laf yetiştirme. Ciddi bir iş bu, öyle ağzının kenarında sigara, bir elinde mastar bir elinde falçata çalışırsan bir gün alırsın o parmaklardan birinin (ki muhtemel işaret parmağı olur o) yarısını eline.

Kretuar - Neşter kılıklı bir zımbırtı, kimi sever kimi sevmez bunu. Ha çok da lazım bir olay değil aslında. İnce iş için, ıdık bıdık yerlerde kesim yapmak için gerek. Olay biraz da senin falçata kullanmadaki maharetine bakar belki hiç ihtiyacın olmaz, belki çok olur bilemem. Birinde görürsen ödünç al az dene rahat çalışabiliyor musun çalışamıyor musun.

Mastar - Çelik cetvel yani. Keserken biçerken lazım olur, ha olmazsa ne olur dersen bir şey de olmaz, plastik cetvellerini daha sık yenilemek zorunda kalırsın ama.

Makas - Bunu tuzak olarak yazdım. Sakın makas falan alma! Mimar makas kullanmaaaaaaz! Al o falçatayı eline tekrar.

Kesicem de neyi kesicem:

Fotoblok - İçi köpük dışı karton pahalı bir malzeme, plakalar halinde satılır A0-A1 falan bulabilirsin büyük boyutta. Beyaz olur hep. Boşver bunu bence, çok paran varsa zaten sen yapma maketi başkasına yaptır parayla :).

Balsa - Yumuşacık ahşap bir malzemedir, 3-10 mm arası kalınlıklarda vardı diye kalmış aklımda. Falçata ile, kretuar ile rahatlıkla kesilir, japonla, silikonla sağlam şekilde yapışır. Rengi kayından az açıktır, boyanabilir, yüzeyi düzgündür boyamadan da kullanılabilir. Yaklaşık 15 cm genişliğinde uzun parçalar alabildiğin gibi, boy boy inceli kalınlı çıtalar da alabilirsin. Eğlencelidir ama pahalıdır.

Polistren Köpük - Bildiğin yalıtım köpüğü işte, renk renk var, 2 cmden 10 cm ye kadar bulursun, envayi kalınlıkta. Kesmesi kolay, yapıştırması zor çünkü yapıştırıcıların bazıları köpüğü eritir :). En temizi sıcak silikon ile yapıştır. Göz doldurur, yer doldurur, hem de ucuzdur.

Maket kartonu - Mukavva diyenler de vardır. Yaklaşık 3-4 mm gri bir karton bu, başka rengini görmedim ama belki 2 mm gibi biraz daha incesi de vardır. Kullanması zor bir malzeme, kesmesi zahmetlidir serttir, içi doludur, ağırdır. Ama temiz çalışırsan çok havalı maketler çıkar böyle temis, pırıl, gri, soğuk, net... (tam mimar işi). Bununla arazi yapan manyaklar vardı okulda, artık allah onlara nasıl bir sabır vermişse. Ucuz bir malzeme bu.

Oluklu Mukavva - Senin en yakın arkadaşın artık bu. 2 ince karton arasına yine kartonla yapılmış oluklardan meydana gelir. Ucuz, kesmesi kolay ve hafiftir, 3-5 mm arası bulunur. Koca koca plakalar olarak alabilirsin, rahatlıkla 10 tane yüklenip elinde eve taşıyabilirsin (çok rüzgarlı havalarda dikkat et tabi yelkenler :D). Rengi ishal olmuş çocuk kakası rengi ile bol sütlü kahve rengi arası pis bir renk ama gözün alışır zamanla, hatta seversin. Olmadı sprey boya ile boyarsın ya da üstüne renkli karton yapıştırırsın. Yalnız bununla anca çalışma maketi olur, bitirme maketini pek kaldırmaz, şık durmaz. Bir de son yıllarda bunun bir çeşidi daha çıktı, renkli karton üstüne bu olukları yapıyorlar düzgün düzgün ondülin gibi, diğer tarafına karton yapıştırmıyorlar yani oluklar açık kalıyor. Renk renk var, güzel dekoratif bir malzeme. kolay kesiliyor, tek tarafta karton olmadığı için rulo yaparak da taşınabiliyor. Ama her güzelin bir bedeli var hesabı ucuz değil tabi :)

Karton - Benim en sevdiğim bu malzemedir. İnceciktir ama stabildir, ucuzdur, köşedeki kırtasiyede bile bulunur, boy boy bulunur. Yazıcıya da girer. Ne yazıcısı be deme! Bak mesela cepheyi basıyorsun üstüne bunun, yazıcıdan çıkartıyorsun, pıt pıt pencere boşluklarını kes (ya da ver annene sevgiline birine kessin) sonra köşelerde kulakçık bırak kıvır yapıştır onları amann pek bir güzel pırıl maket olur. Yok be olmaz deme içinden, ben böyle böyle okul bitirdim ve hep beğendiler maketlerimi. Genelde hep beyaz vardır, zaten sen de beyaz al, cıvıl cıvıl yapma maketlerini, gerçekçi birşey değil, soğuk, uyuz, net, "konsept" bir olay bekliyorlar hocaların. Her yola gelir bu, maketin özü kartondur bak, sen dinle beni, karton candır.

Tokyo - Bunun kesin başka adı var ama ben bilmiyorum. Böyle çocukken giydiğimiz tokyoların malzemelerine benzeyen birşey, süngerimsi 5-10 mm arası, renk renk olur. Kesmesi kolay, stabil, yapıştırsan kendi kendine konsol bile durur yani. taşıması da kolay rulo yapar taşırsın yumuşak birşey. Kütle falan çalışmak için, böyle konsept sunumları için 5 dakkada soyutlama saçma sapan maketler yapmak için birebir. Bir şeye benzetemesen de önce al bunu bak, çok işe yarar bir malzeme. Kendin kesip şekil verebildiğin legolar gibi düşün bunu. Yapıştırsan olur, iğne batırsan olur, zımbalasan olur her yola gelir. Üstüne boya da sürebilirsin. Söz bak çok seveceksin zamanla.

Asetat - Sadece tepegöz sunumunda kullanılmıyo bu cicim. Maket yaparken de gerekiyo işe. Cam pencere felam gibi bi nane yaparken ya da bir yüzeyin parlak olmasını istediğinde kullanırsın. Yapıştırması pek bir zahmetlidir, çünkü malum şefaf olduğundan dolaaaayı yapışkanı görüküyor arkasından. Artık oraları kapatmanın bir çözümünü bul, mimarsın sen, işin zaten bu tip detayları çözmek. Ben zımbayla tuttururdum bunu bazen missssss! AA ayrıca renklisi ve opak olanları da var aklında olsun, opak mı diye bön bön bakma, fotokopiciden aldığın ciltlenmiş fotokopilerin arkasına plastik kalın bir arka kapak koyuyorlar ya onlar işte.

Renkli kağıt mağıt ıvır kıvır a girmiyorum artık onlar da genel kültür.

Kestiklerimi nereme napıcam:

Uhu ve türevi yapışkanlar - Tabiki de kesitklerini yapıştırmak için çocukluğumuzun el işi maceralarının vazgeçilmesi uhular, 404'ler, pritler olacak yine hayatında. Ama kağıttan başka şeyleri yapıştırmak için çok kullanışlı değiller. Derby falan alma sakın, çok banal, ığğy kokar o...

Tutkal - Ben hemen hemen hiç tutkal kullanmadım ama balsa ile çalışanların bazıları tutkal kullanıyordu, memnunlardı. Arazi maketlerinde yine katmanları tutkal ile yapıştırabilirsin çünkü ucuz bir malzeme sür sür kullan ooh! Eline koluna bulaşınca pis oluyor ama bu. Bir de normal yapıştırıcılar ile eriyen köpükleri bu tutkallar ile yapıştırabilirsin.

Japon yapıştırıcısı - Japon öyle güzel birşey ki alışkanlık yapar. Hep espirilere konudur, bir süre proje çizerken "bu profil burada nasıl duruyor peki evladım japonla mı yapıştıracağız" diyen hocalarına gıcık olduktan sonra okulu bitirip şantiyeye geldiğinde "ah bee bir japon yapıştırıcımız olaydı bee! hayat ne kolay olurdu" diyeceksin ama merak etme kimyasal ankraj diye birşey bulmuşlar o da bir nevi aynı hesap :). Çok temiz, pak ve güçlü bir yapıştırıcıdır, minicik damlat, maşallah nokta kaynak gibi tutar. Japon, ne kadar titiz çalışırsan çalış ellerine biraz bulaşır, hiç oyalanma hemen ellerini sil ve yıka, eğer elinde kurursa çıkmaz ve falçata ile kazımak zorunda kalırsın. Bu kazıma işlemi sonucunda ellerin pembe bebek eli gibi olur :) O pembik taze derine tekrar japon damlarsa da gözünden yaş gelir bak sonra uyarmadı deme. Bir tatlı anımı anlatayım; japonun kapağını ağzımın kenarına sıkıştırıp iki elimle çalışıyordum, işim bitince japonu kapağına takıyordum orada duruyordu. Aslına bakarsan pratik bir yöntem ama bir sefer yorgunluk ve uykusuzlukla kapağı ıskaladım japonu ağzıma soktum sonra ağzımın içini temizlemem 1 hafta sürdü, çektiğim eziyeti kelimeler ile anlatamam o yüzden bu konuda daha fazla yazmak istemiyorum :) Kıssadan hisse japon yapıtırıcısı çok güçlü bir yapıştırıcıdır şakası yoktur, kepçe kulaklara sürülmez.

Sıcak silikon - Sıcak silikon candır, kandır, dosttur, yarendir... Her derde devadır. Onsuz hayat zordur. Bir tabancası olur, tabancayı elektriğe takarsın, silikon ısınır erir ucundan akar. Orta yerde bırakırsan kullanmadan ucundan az biraz akar yere damlar o
yüzden olur olmadık yerde çiziminin üstüne falan bırakma sonra ziyanlık
olur, el çizimi falansa ağlarsın bak. Eğer oldu da damladı panikleme hiç elleme bırak donsun, donunca
çıkarması daha kolay olur. Sürmesi biraz marifet ister, eline değince yakar, (tabancanın ucu da eline değince yakar, çok yakar) ayrıca sürünce hızlı soğur, donar ama bir kere alışınca kullanmaya başka şeye ihtiyacın kalmaz. Ben bu silikonu sıcakken sündürüp gergi teli gibi falan bile yapardım maketlerde, düşün yani bende ki el melaikesini peeh! Sonra yıllar geldi geçti okul bitti, sıcak silikon tabancamı anneme hediye ettim, efendim çeşitli takılar bişiyler yapıyor, resim çerçevelerine boncuk yapıştırıyor :) O da torununa verecekmiş. Ah aahh, duygusallaştım bak... Böyle işte, beylik tabancası gibidir silikon tabancası jenerasyon jenerasyon gezer.

Sprey bir yapıştırıcı vardı - Bu çok havalı birşeydi yahu, böyle deodorant gibi sıkardın kartona mesela ve üstüne boylu boyunca renkli kağıt mağıt yapıştırırdın ama benim hiç olmadı. Pahalıydı bu kesin.

Zımba, iğne, raptiye - Bu üçlü çok iş görür bak, hatta çoğu zaman yapıştırıcılardan daha çok iş görürler. Özellikle çalışma maketi yaparken yapıştırmaktan daha hayırlıdır. İğnelerden hele boy boy al, onlarla daha neler yapılır ohoooo!
---------------------------------------------------------------------------------
Bunlar bu işin yapı taşları. Eksikler tabiki var, başka arkadaşlar ekleyeceklerdir eminim ki.

En önemlisi maketini hep böyle ham malzeme alarak yap, hazır hiç bir eleman alma, en basiti ağaç bile alma. Sen mimarsın (değilsin de olacaksın yani, bakalım...) senin işin zaten taş, tuğla, kum, su bir araya getirip yapı yapmak, ne kadar hazır şey kullanırsan hayal gücünü o kadar kısıtlarsın.

Maket özen ister, sabır ister, ilgi alaka ister. Maket sana eskiz ya da bilgisayar modeliyle yakalayamayacağın bir bakış açısı verir, tasarımınla aranda çok farklı bir bağ kurar. Maketi hiç yadsıma, hafife alma, ufak tefek görüpte karamürsel sepeti zannetme.
---------------------------------------------------------------------------------
Çok çok yakında "Pratik zeka ürünü, saçma sapan ama hayat kurtaran maket malzemeleri" bölümü ile yine karşınızda olacağım.

Mimarlığı seçmek isteyenlerin moralini bozacağız ama ben de mesleği bırakmaya hazırlanıyorum. Bu son projem, bittiği gibi sektör değistirmeyi planliyorum. Malesef Turkiye'de mimarlik yaparak para kazanmak da zor mutlu olmak da. Benim sahsen gozum parada degil ama cok mutsuzum yaaa dayanamiyorum artik. Ne kadar calisirsan calis yetmiyor, bitmiyor. Sirketlerde sistem yok, duzen yok, kafasi calisan yonetici yok. Koca holdingde calissan da ayni laz muteahit yaninda calissan da ayni.

Mimarlığı seçmek isteyenlerin moralini bozacağız ama ben de mesleği bırakmaya hazırlanıyorum. Bu son projem, bittiği gibi sektör değistirmeyi planliyorum. Malesef Turkiye'de mimarlik yaparak para kazanmak da zor mutlu olmak da. Benim sahsen gozum parada degil ama cok mutsuzum yaaa dayanamiyorum artik. Ne kadar calisirsan calis yetmiyor, bitmiyor. Sirketlerde sistem yok, duzen yok, kafasi calisan yonetici yok. Koca holdingde calissan da ayni laz muteahit yaninda calissan da ayni.