Hakan, 

Dostlar, bu konuda uzunca bir yorum yazacağım. Herkesin uzun yazı sevmediğini biliyorum bu yüzden sizinle bu düşüncelerimin özeti olan kısa bir yazı paylaşacağım, ilginizi çekerse yorumun devamını okumak sizin için keyifli olacaktır. Özeti aşağıda bulabilirsiniz:



Kesinlikle hayır. Size kendi görüşümü açıklayayım. Bence cinayet, tecavüz ve hırsızlık gibi olayların çözümünün iki aşaması vardır. Birincisi nedene inmek, ikincisi adaleti sağlamak. Önce neden idama karşı olduğumu söyleyeyim:
Neden: (Fakir) bir insan başka birinde olan şeyin (paranın) eksikliğini hissetmektedir.
Olay: Bu insan biir başkasının mücevherlerini çalar.
Yararsız çözüm 1: Hırsız, ağır şekilde cezalandırılır.
Hırsız bir dahaki sefere daha dikkatli olacaktır.
Yararsız çözüm 2: Ülkede şeriat varsa hırsızın eli kesilir.
Başka hırsızlar, çalarken temkinli olacaktır.
Yararsız çözüm 3: Hırsız idam edilir.
Başka hırsızlar, çalarken daha dikkatli olacaktır.

Peki bu üç çözümden herhangi biri hırsızlığın nedenine inebilmiş midir? Hayır.Kişileri öldürebilirsiniz ama fikirleri asla! O yüzden nedene inmeliyiz. Bir insan neden çalar? Kendinde o şeyin eksikliğini hissettiğinden. O şeyi elde etmenin daha uygun bir yolu olsa neden çalsın. Demek ki "eksikliği gidermek" güzel bir çözüm olacaktır.

Bu aşamada bir ülkede fakirlik çoksa, devlet adaleti sağlayamıyorsa orada hırsızlığın çok olması normaldir. Peki kadın ve erkeğin bile eşit olamazken bütün insanlara eşitliği sağlamak mümkün müdür? Malesef değildir ama adaletsizlik en fakir ile en zengin arasındaki uçurum büyüdükçe artacaktır. Bu ikisi bir lastik misali ne kadar birbirinden uzaklaşırsa ortam o kadar gergin olacaktır. Aksine bir durumda, fakir ile zengin insan arasındaki farkı azaltmak mümkündür; siz lastiği gevşetirsiniz, biraz daha gevşetirsiniz ama bir yerden sonra lastik elinizden kayıp gider. Bir noktadan daha gevşek olamaz.

Elbette müthiş fikirler bulup icatlar çıkaran, insanların eksikliğini hissettiği şeyleri üretmeye koyulan çalışkan insan ile yalnız kendini düşünen, üretime değil tüketime odaklanan bir insanın eşit olması mümkün değildir, olmasın da!

Bu yüzden bence FAKİR - ZENGİN arasındaki uçurumu minimuma indirmektir. Bunu da başta devlet sağlamalıdır.Eğer devlet fakir ve yardıma muhtaç olan insanları yeterince desteklerse fakir çocuğu bakkaldan şeker çalıp hırsızlığı öğrenmek yerine okuldan dönerken kardeşine bir çikolata almayı öğrenebilir.

İkinci aşama: Adaleti sağlamak. Bana soracaksınız, "İyi diyorsun güzel diyorsun da nedene inme çözümünü(eğitim ve ekonomiden başlayarak fakir zengin ayrımını azaltmak) gerçekleştirene kadar işlenen suçlara ne olacak? " Çok güzel bir soru.
Bu aşamada önce suçlu ile "suçu neden işlediği" üzerine uzunca konuşmalı. Gerekirse hapis cezası verilmeli ama ceza verildikten sonra o insanı kazanmaya çalışmalı. Benim görüşüme göre insanlar doğuştan kötü doğmazlar, sonradan meydana gelen olaylar o insanı iyi veya kötü yapar. Siz hiç yeni doğan bir bebeğin gözlerinde masumiyet yerine nefreti gördünüz mü? Göremezsiniz çünkü insanlar doğuştan iyi de değildir kötü de. Bu yüzden en ağır suçu işleyenler dahil herkes cezaya çarptırıldıktan sonra (anlayacağınız üzere bu ceza el kol kesmek veya idam değildir) hatasından geri dönmesini sağlamaya çalışılmalıdır.

Benim fikirlerim genel olarak böyle, katıldığınız veya katılmadığınız noktaları belirtebilirsiniz ben buralardayım :)

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Önce iradeni kullanarak çalışma alışkanlığı oluşturursun. Çalışma alışkanlığı oluştuktan sonra kendini zorlamadan ders çalışmaya başlayabilirsin. Aynı bir arabanın çalışması gibi, arabayı çalıştırana kadar kontak anahtarını çevirirsin bir iki üç kez (irade), bir kere başladı mı araba sürekli çalışmaya devam eder. Arabanın benzini de motivasyondur. Bunu da o dersin neden önemli olduğunu düşünerek sağlayabilirsiniz. Genel çalışma prensibi budur.
Tabi diğer yandan insan bir araba değildir, motivasyon da sürekli değildir, arada inişler çıkışlar, istese de zorlasa da çalışamamalar elbette olur, hepimiz insanız sonuçta :)

Belki yurda/eve geçmeden önce evinde odasını hep anne babası topladığı için, yurda/eve geçince de toplama ihtiyacı hissetmiyorlar, kendimden biliyorum. Normalde dağınık biri değilimdir ama yeterince dağılmadan toplama ihtiyacı da hissetmem.