Mine, 

Bu sorunun cevabı herkes için değişiklik gösterebilir bu yüzden herkes kendi tecrübesine göre yanıtlar vermiş.
Ben dibe vurduğum zamanlarda yalnız kalmayı ve evden çıkmamayı tercih ediyorum. Sanırım toparlanmaya ihtiyacım olduğunu anlamam için acıyı dibine kadar hissetmem gerekiyor. Bu noktaya ulaşmam çok da zaman almıyor. Sonrasında yoğun fiziksel aktivite ve dışarıda olmak çok iyi geliyor.
Üzgün olmak mutlu olmak kadar normal bir durumdur ve acıya direnmemeni tavsiye ederim. Güzel bir arkadaş çevresi ve müzik de süreci hızlandıracaktır.

Her ne kadar artık tüm şarkıları istediğimiz an dinleyebiliyor olsak da ve bir kaç Ege türküsü hariç özel olarak pek fazla türkü dinlemesem de, radyonun başka yeri çekmediği günlerden eski alışkanlık; benim yolculuk için vazgeçilmezim TRT FM'de çalan tüm şarkılar, türküler :)) onları dinledim mi, "artık tamamdır, İstanbul'dan uzağım" deyip ayrı bir ruh haline girerim her daim :)

Öyle bir dünya varsa lütfen bizi de bilgilendirin oraya gidelim ve şirketlerimizi kuralım.

Elbette teknik işlere karışmadan da yazılım şirketiniz olabilir. Ancak bu durumda siz girişimci olursunuz. Bilişim ve yazılım sektöründe bir açık, bir eksiklik görmeli ve bir şirket kurmalısınız. Bu durumda gerçekten çok paranızın olduğunu var saymamız gerekir.

Aşamalara gelirsek bilişim alanında kendini geliştirmiş bir genel müdür ve sağlam bir ekiple şirketinizi yürütebilirsiniz ancak şirketinizde sahiplikten başka oynayabileceğiniz rol olmaz. Rol almak için teknik bilginiz olmalı. Yeni trendleri takip etmeli, sektörü ve eksikliklerini incelemeli bunu kendi işinize nasıl entegre edebileceğinize bakmalısınız.

İşi bilmek sizin sınır ve iş tanımınızı belirleyeceğinden yanlış bir harekette bulunmamanızı sağlar.

Bir de lütfen şu okulu okumadım ama şunu yapabilir miyim diye gelmeyin. Bilişim yenilik ve kendini geliştirmektir. Bunun okulu olmaz. En iyi okulları bitirip zerre iş yapamayan elemanları da, okul okumamış ama işinde show yapan elemanları da görüyoruz.

Sormanız gereken soru kendimi bu alanlarda geliştirmek için ne yapmalıyım olmalı.

Açıkçası çocukken gerçeklerle pek işim yoktu.

İstanbul Tüyap Kitap Fuarı nedeniyle bu aralar pek sık binmeye başladım bu metrobüslere.
İçinde yaşadığımız toplumun mahallesinde göstermiş olduğu ahlak ve namus bekçi köpeği ruhunun metrobüste aksi halde cereyan etmesi ise tam bir iğrençlik.
Hangi bir olayı anlatsam bilmiyorum ki...
Kadınlar, gencecik kızlar her biri bir abisi, babası yaşında adamın fırsatçılığından kaçmak istese de maalesef ki yenik düştüğü bu durum karşısında sesini de çıkartmıyor. Aslında bence sesini çıkartamıyor.
Dün metrobüs yolculuğum sırasında aşaıda resmini gördüğünüz tipin bir üniversite öğrencisinin arkasına geçmiş rahatsız ettiğini gördüm. Kız hiç sesini çıkartmıyor, o sıkışıklıkta kalakalmışlığıyla terleyip duruyordu. Bende adamın arkasına doğru fırsat buldukça yanaştım ve aynı yaptığını kendisine yaptım. N'oluyo yaa demesiyle yüzünü bana döndüğünde anlayacağı dilde sus kardeş yoluna devam et diyerek baskıya devam ettim. Kendini bu durumdan rahatsız hisseden arkadaş bu sefer şöför kabinine yüzünü dönerek kendini kurtardığını zannetti. Taki şöför arkası koltuk boşalıp ben oturana dek. Fotoğrafı da o sıra da çektim zaten.

Düzenli yapmak genelde zordur. Yani ömür boyu sürmez ama bir süre için sabahları her zamankinden biraz daha erken kalkın. Vücudunuzun uzun zamandır almadığı nefesi aldırabilecek bir spor yapın, 20-30dk. (koşmak, plates, yoga gibi) Sonra ılık bir duş alın. Sonra bir kahvaltı ve bir fincan kahve. Şimdi günü planlamaya hazırsınız :))

Melvin: Sana harika bir iltifat yapacağım ve bu çok doğru.
Carol: Korkunç bir şey söyleyeceksin gibime geliyor.
Melvin: Kötümser olma, bu senin tarzın değil. Tamam dinle:
Hata yapıyorum ama. . . Neyse, şu rahatsızlık var ya. Doktorum yani sürekli gittiğim terapist bana hastaların yüzde elli ya da altmışında işe yarayan bir haptan bahsetti. Ben haplardan nefret ederim. Nefret! Çok tehlikelidirler. Neyse benim iltifatım şu ki; geçen gece geldiğinde asla şey yapmayacağını söyledin ya... Sen de oradaydın işte, ne dediğini bilirsin. Neyse benim sana iltifatım, ertesi sabah hapları almaya başladım.
Carol: Bunun neresi iltifat anlamadım.
Melvin: İyi biri olmayı isteme sebebim oluyorsun.
Carol: Sanırım bu, hayatımda duyduğum en iyi iltifattı.
-Benden bu kadar

"Bak, sana garanti ediyorum ki çok zor zamanlarımız olacak. Sana garanti ediyorum bu işin bir noktasında ikimizden biri yada ikimiz birden bu işi bitirmek isteyecek. Ama sana yine garanti ederim ki eğer benim olmanı istemezsem bundan hayatım boyunca pişmanlık duyacağım çünkü yürekten biliyorum ki sen benim ruh eşimsin."
- Kaçak Gelin

Harry: Dışarısı 30 derece sıcakken üşümeni seviyorum. Bir sandviçi sipariş etmenin yarım saat sürmesini seviyorum. Benim çıldırdığımı düşünür gibi bana baktığında, burnunun üzerinde oluşan o çizgiye bayılıyorum. Seninle bir gün geçirip, eve gelip giysilerimin senin gibi kokmasını seviyorum. Her gece uyumadan önce son konuştuğum kişi olmanı seviyorum. Ve burada olmamın sebebi bu gece yılbaşı olması ya da yalnız olmam değil. Bu gece buraya geldim çünkü hayatının geri kalanını biriyle geçirmek istediğini anladığın zaman, hayatının geri kalanı biran önce başlasın istiyorum.
-Harry ile Sally Tanışınca

- Niye böyle oldu be abi? Ben çok sevmiştim be abi... O kadar mektup gönderdim, insan bi cevap yazar... benim günahım ne be abi?

- Bak koçum, belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. Artık acı çekmekten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim. Sevgililer, bizim olanlar ya da olmayanlar hepsi iz bırakır! Bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor, hepsi kalır! Ama inan, yeni izler de olacak. Yaşlıları düşün! sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler, ama öyle değil. Ne kadar acı çekersen çek şunu hiç unutma; çizilecek bi yer hep vardır ve çizecek bi yer. Ressam olur insanlar başkalarının kalbini kazıya kazıya, ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına...
- Dar Alanda Kısa Paslaşmalar