Salih Atıcılar Msa, 

Fight Club

Keşke soru açıklamasına ne tür müzik yaptığınızı yazsaydınız.

İslam dininde de boyle birsey vardir. Ben de genel de bunu yapmaya calisirim bir musluman olarak.

Hapşırınca “elhamdulillah” demek, sünnettir. Peygamberimiz ( a. S. M) bu konuda şöyle buyurmuştur: Hapşırmak Rahmandandır, esnemek şeytandandır. Bir diğer hadiste ise, biriniz hapşırır ve “elhamdülillah” derse ona “yerhamükallah” yani, Allah sana rahmet ve merhamet etsin, deyiniz. Eğer elhamdülillah demezse, siz de yerhamükallah demeyiniz buyurur. Bu sebeple hapşırınca elhamdülillah demek sünnet olduğu gibi , böyle diyen birisine yerhamükallah demek sünnettir.

Sebebine gelince: hapşırma esnasında vücutta birikmiş bazı zararlı toksinlerin dışarıya çıkması ve vücudun rahatlaması söz konusu olduğu için, bu nimete karşılık Allah’a hamd etmek gerekir. Böylece Allah’a şükür edilmiş olur.

Sorunu kendilerinde aramamaları.

Evrensel İnsani değerlerden uzaklaşıp, madde ve lüks yaşam düşkünüğü

Yaratmamaktır! İnsanın en temel dürtüsü var olma dürtüsüdür (bu yüzden ölüm çok ağır gelir insana) bu dürtü yaratmak ile tatmin olur. Bu da hayatta bir amaç edinmek bu amaç doğrultusunda, global kalitede yaratmak ile mümkün olur ya da çocuk yaparsınız bu da yaratmayı tatmin eden bir seçenektir. Kişiden kişiye değişir tabii. Amacı birşeyler yaratmak (üretmek ne dersen de işte) olan insanların hayatlarını okuyun, çevrenizde var ise sohbet edin göreceksiniz ki kendinden emin, ben şöyleyimdir, böyleyimdir diye tatmin olma yolları aramayan, yaratmaktan başka şey umrunda olmayan içsel mutluluğu yakalamış insanlardır. Bu insanları dış dünyada olan biten hiçbirşey yıkamaz. Gidin okuyun Dostoyevski, Gorki, Mozart, Picasso vs vs daha niceleri. Facebook niye tuttu o kadar? Varlığını yaratarak ispat edemeyen insanlar çoğunlukta olduğu için. Facebook ta herkes filozof, yazar, şair. Türkiye'deki kullanıcıların içerik üretememe konusunda verilen bir örnek var ki varolmaya çalışan insanın çaresizliğini apaçık gösteriyor diye düşünüyorum "Ben anlatılmaz yaşanırım" Ya da ben niye burada bunları yazıyorum? Belki de bu da bir tür varlığını ispatlama çabası

Freudyen bakış açısı ile id'nin ardı arkası kesilmez isteklerine süperego'nun karşı durması. Aslında tamamen yararcı olan insanın sosyal kurallar ile uğraşması. Burada EGO iki tarafı sakinleştirip bir çözüm yolu çıkartıyor. Ama Freud'un dediği gibi "Sosyal insan hastadır" veya buna benzer bir şey. Hep rahatsızız.

AŞIRI TÜKETİM. Kesinlikle dünyanın dayanamayacağı bir hızda yıpratıyoruz onu. En basit örneğinden temel ihtiyacımız su. Hergün 50 kuruşa alıyoruz hatta şimdi 25 kuruşa da bulabiliyoruz çok ucuz iyi güzel ama konduğu ped şişeler. Bir düşünün etrafa atılıyor genelde ve o yıllarca kalacak orada. Hadi 100 yılda eriyen plastik yaptılar diyelim. Yine de 100 yıl kayıp ve onun dünyada kapladığı o gereksiz yer. Ve her gün devam ediyor bu tüketim. Kıyafette moda derken, telefonda yeni sürüm derken, hep yenisini istiyoruz ve eskisini atıyoruz. Hiç yetmiyor. Ve bence derinlerde bi yerlerde bu bizi mutsuzluğa itiyor eskilerle karşılaştırınca çok daha mutsuz toplumlar yetişiyor. Küçükken mutlaka aşırı zengin bi arkadaşınız olmuştur.anneleri her hafta ona yeni oyuncaklar alırdı, bizse gözü çıkmış peluş oyuncaklar sertleşmiş hamurlarla bile ne kadar mutluylen o yeni oyuncağının havasını bi hafta atar sonra yine mutsuzlaşıp yenisini isterdi. İşte öyle bir toplumuz şimdi.

"Gelecek kaygısı"

İletişim

Kesinlikle hukuk alanında büyük bir reforma ihtiyacımız var öncelikle. Adaletin toplum için olduğunu benimseyen bir anlayış hakim olmalı... Ailelere de çok büyük görevler düşüyor tabi ki. Öncelikle çocuklarımıza ne olursa olsun sahip çıkmak zorundayız. Bir yere gidilecekse aileyle birlikte gidilecek, Arkadaşları ve arkadaşlarının aileleriyle mutlak bir iletişim söz konusu olmalı . Ve onlara kötü ve iyiyi çok erken yaşta öğretmeliyiz. Örneğin yabancı biri ona ne derse desin ona kanmamayı başının dertte olduğunu hissettiğinde tanımadığı insanlar onunla konuşmaya çalıştığında oradan ayrılmayı canını acıtacak bir harekete marruz kaldığında bağırmayı çocuklarımıza mutlaka öğretmeliyiz. Bunlar tabi ki çözüm değil ama belki bir nebze faydası dokunacak şeyler. Çocuk tacizleri ve çocuk ölümleri bu ülkenin kanayan en önemli yaralarından. Bu yüzden bu konuda ilk görev devletin , sonra hukuğun , sonra da ailelerin . Artık bırakın çocuklarınızı sokağa oynasın diyemiyorum ben kimseye aksine bırakmayın kendi kendilerini idare edebilene kadar bırakmayın çocuklarınızı hiçbir yere tek başına .