Ahlak Felsefesi

"Acaba bana öğretilenler / algıladıklarım / inançlarım ne kadar doğru" dan tutun da, gelecekte ne olabilir'e kadar, iyi insan nasıl olunur dan tutun da, var mıyım yok muyum(!)'a kadar ve eleştirel bakış açısı kazanmaya kadar pek çok soru, analiz, felsefi düşünceye girmektedir. Yani aslında gün içinde ya da kendi içimizde ya da yaptığımız işte -tutarlı ya da tutarsız- felsefe yapmaktayız.

Bir yer veya kişi ile ilgili aidiyet durumu ortadan kalkarsa özgür olunabilir.

Vardır.





Objektif açıdan ise kişilerin tamamını ilgilendiren sınırlar sözkonusudur.

Burada tamamen kamu otoritesi devreye girer ve keyfi olamaz, olmamalıdır. Buna 'temel hak ve özgürlüklerin kısıtlanması' denir ve mutlaka hukuka dayandırılmalıdır. Dayandırılması yetmez, uygun şekilde uygulanmalıdır çünkü bu ince çizginin bir tarafında kısıtlanma varken, diğer tarafında demokrasi vardır.

Namus insanın benlik kaynaklı taciz algısından kendisini ve çevresini korumasıdır

Bize okulda diğerlerinin özgürlüklerinin başladığı yer sizin özgürlüğünüzün sınırıdır diye öğretmişlerdi ama sanırım çok pasifist bir tanım bu. Sanırım ideal bir dünyada yani herkesin yeteri kadar aldığı bir dünyada yaşıyor olsaydık tanım doğru olacaktı. Sanırım yaşadığımız bu hırsın, egoizmin tavan yaptığı dünyada sınır bacağınıza sıkıldığı noktadır.

Kendi pisliğini ortada bırakmak özgürlük değildir. En iyi anarşistler kedilerdir.

Bir özgürlük bir başkasının özgürlüğünü sınırlamaya başlamışsa eğer o noktadan sonra kendini sınırlamak zorundadır

İnsanlığın söylemde çok kullanıp pratiğe bir türlü yerleştiremediği, hep kendince sığ ve dar yorumlarla besleyip büyüttüğü, çoğu zaman kadınlığa indirgenen, olursa mükemmel ama olmayınca da olmayan bir kavram ..
Ayrıca, namusu kadınla özdeşleştirerek erkeklerin namussuzluklarını gizlediği mükemmel bir kılıf . .

Kuşlar bile belli yükseklik de uçanadiğı düşüncesi aklıma geldikçe özgürlüğünde insanlarda bir çizgi beliresiğini düşünüyorum

1. Isim: Bir toplum içinde ahlak kurallarına ve toplumsal değerlere bağlılık.
2. Dürüstlük , doğruluk.
TDK' ya göre böyle .

Bilgin kişi der ki; hayatta doğru ya da yanlış diye bir kavram yoktur, tercihler vardır. Çoğunluk der ki; hayatta doğru ve yanlış vardır. Eğer yanlış bir şey yaparsan, bedelini ödemek zorunda kalırsın.
ben derim ki; doğru ve yanlışı belirleyen o soyut kavram, "birlikte yaşamaya devam edebilme yasaları", insanın geninde var olan insana rağmen insan soyunun devam edebilmesini savunur. Benim doğrularım onların doğrularından farklı diyen kişi en az onlar kadar bilinçsizdir. Yanlışı cezalandırmak doğruyu kabullenmekle başlar.

Bu soruya uzun zamandır yanıt yazmayı düşünüyorum ama toparlayıp yazamıyorum. Japonya'daki nükleer santralin de zarar gördüğü felakette halk her şeye rağmen saatlerce kuyrukta beklemeyi göze alıyor fakat kimse yağma yapmaya tenezzül etmiyor. Katolik bir web sitesi şaşkın bir şekilde "Japonlar Hristiyan olmadıkları halde nasıl bu kadar ahlaklı olabiliyor?" diye soruyor. Ben de soruyorum. Kitapsız Japonlar nereden alıyorlar bu ahlakı? Sadece kendi toplumunda değil tüm dünyada kabul gören bir ahlak anlayışı bu üstelik de.

Toplumun eğitim seviyesi, devletin milletini ne derece eğitebildiğine göre farklılık gösterir. Ahlak her zaman eğitim değildir. Eğitimli ahlaksızlarda vardır ancak, bir ülkenin boş gezen okumamış gençlerinin, hapishanedeki mahkumlarının, toplumdaki okumamış bazı tabirlere göre cahil insanların, tinerci, balleyci gençlerinin vs. eğitebildiği bir sistem düşünün. Böyle bir sistem o ülkenin daha sonraki yıllardaki ahlak seviyesini çok çok daha yükseltecektir. Cevabım, kısmende olsa eğitim seviyesinden oluşur.