Aile İlişkileri

İnsan gönülden bağlı olan ortak bir alanda herşeyi paylaşabileceği, saygı görüp saygı gösterebileceği birine ve arkadasıyla ailesiyle paylaşamadığı şeyleri paylaşabilmek için eşe ihit, yaç duyar. Hayatında biri olmayan bir insan için evlilik söz konusu da değildir zaten. Önce hayatına birini alacakta sonra evlenebileceği insan olup olmayacağına karar verecekte, evlenecekte ohooo.. İsterse evlenmesin çok önemli değil, kişiden kişiye göre değişir. Toplumumuzun evlenmeden beraber yaşamayı kabul etmediği aşikar, ancak topluma kulak asmayan kendi özgürlüğünü ön planda tutan herkes evlenmesin, ya da evlensin bizene yani değil mi ?

İnsan eşe ihtiyaç duyduğu için evlenmemeli, her gün görmek istediği ve çok fazla zaman geçirmek istediği kişinin resmi ve kültürel olarak eşi olması gerekmektedir. Eş ile sürekli beraberliğin adıdır evlilik. Ülkemizde evlilik hep karşı cinsler arasında oluyor ama bu dünyada bu şekilde değil, hem cinslerde evlenebilir. Evlilik devlete ben bu kişiyi seviyorum demektir. Bence herkes mutlaka evlenmeli mi? Doğru eşi bulduğuna eminse, asla ertelememeli, kendimden biliyorum. Evlilik çok eğlenceli bir şey.. :)

:) Küçükken sorarlardı ben de hep "ikisini de çok seviyorum" derdim ama şöyle bir gerçek var ki annemle çok eğleniyoruz, çok sıkı dostuz. Arkadaşlarımla nasıl muhabbet ediyorsam aynı şekilde "sansürsüz" bir biçimde konuşabiliyoruz :) Çoğu zaman ismiyle veya dostum diye hitap ediyorum. Arada kızdırmak için de "rica ediyorum benimle konuşma, belli bir kültür seviyesinde olmayan insanlarla konuşmak istemiyorum" diyorum ve hakarete maruz kalıyorum :). Bir gün işe giderken arkamdan dua ediyor ama nasıl bir dua etmek sonu yok. Ben de eğilmiş ayakkabılarımı giyiyorum. Sonra kalkıp cebimden 3 lira çıkarıp avucuna sıkıştırdım "al bakalım hadi yine iyisin" dedim. Bir yandan gülüyor bir yandan da duasını bozmamaya çalışıyor :). Annemle o kadar çok vukuatımız var ki. Bir gün finallere çalışıyorum o zaman felsefe okuyordum. O kadar acayip şeylerle uğraşıyorum ki insan beynini yakar. Neyse bir ara vereyim dedim kalktım mutfağa gidicem, bir de Attila'nın Pia şiirinin son kısmını bağıra bağıra okuyorum. Mutfağa geldim annem de birşeyler hazırlıyor. Şöyle bir diyalog oluştu.

Ben : Ellerini bir tutabilsem Pia'nın, ölsem, eksiksiz ölürdüm.
Annem : Tövbe estağfurullah öyle şeyler söyleme

Ben tabi kahkalara boğuldum :)

4" yaş: babam her şeyi biliyor.
"5" yaş: babam çok şeyi biliyor.
"6" yaş: benim babam, senin babandan daha çok şey biliyor.
"8" yaş: babam galiba bazı şeyleri biliyor.
"10" yaş: babamın gençliğinde, her şey çok farklıymış.
"12" yaş: aslında, babam bu konuda hiçbir şey bilmiyor.
"14" yaş: babama kulak asma! O, artık çağ dışı kaldı.
"21" yaş: babam mı? Aman tanrım! O, hiçbir şeyden anlamaz.
"25" yaş: babam bu konuda az da olsa bir şeyler biliyor. Ama o yaştaki insanın bu konuda bir şeyler bilmesi normal zaten.
"30" yaş: bu konuda babamın fikrini alsak iyi olur. O kadar deneyimli ki...
"35" yaş: babama sormadan hiçbir şey yapmasam iyi olacak.
"40" yaş: acaba babam bu konunun nasıl üstesinden gelirdi? Ne kadar akıllı ve deneyimli bir insandı.
"50" yaş: babamın yanımda olması ve bu konu hakkında fikir vermesini çok isterdim. Onun ne kadar akıllı olduğunu hiç takdir etmemişim. Oysa, ondan çok şey öğrenebilirdim. Meğer babam her şeyi biliyormuş. . .

derler. . .

Bu gibi durumları yaşamadan ne yapacağımı tahmin edebilir miyim emin değilim. Üzülürdüm ama her koşulda onun yanında olacağımı bilmesini isterdim. Önce bu durum biyolojik mi yoksa psikolojik mi onu öğrenmeye çalışırdım; bence bu konunun psikolojik bir sorundan kaynaklanma olasılığı hiç de az değil. Ve sebep bu ise ya da öyle olduğunu tahmin ediyorsam, çocuğum yanlış duygular üzerine kurulmuş bir ömrü zorluklarla geçirmesin diye psikoloğa gitmesini sağlardım. Psikolojik bir durum çıkarsa, aile olarak bu konuda hangi tavrımızı düzeltmemiz/değiştirmemiz gerektiğini öğrenmek için, eşimle birlikte ayrıca psikoloğa gitmekte fayda olacağını düşünürdüm sanırım. Bu gibi konularda farkında olmadan ailenin de bir miktar payı olabilir bence.

Yaşınız ilerledikçe diyeceksiniz ki keşke şu kararı verirken ailemden birisi bana yol gösterebilseydi. İnsan doğasında bazı şeyler nesilden nesile değişmez yani teknolojiye bağlı değildir ve sadece tecrübeyle bilinebilir. Bence ailenizden gelen hayat derslerini dinleyin. Egonuzu biraz geri çekip dinleyin, her şeyi bildiklerini iddia etmediklerini göreceksiniz.

İyi bir ebeveyn zaten çocuğunun cinsel yönelimini o küçük yaşlardayken fark eder ama hiçbir şekilde de yönlendirmez. Ona büyüdüğünde ne olursa olsun arkasında olacağını hissettirir. Çocuk zaten olduğu gibi kabul gördüğünün hatta sevildiğinin farkında olur ve ne itiraf edecek ne de açıklayacak bir şey olmaz. Büyüdüğünde de sevgilisi her ne cinsten olursa olsun ailesiyle tanıştırmaya çekinmez. Zaten çocuğa böyle açık davranmazsanız, baskı yapa, hayatına karışırsanız o yine istediğini yapacak öğrenmenizi istemediği şeyleri size anlatmayacak, özel hayatını sizden gizleyecek ve yeri geldiğinde de bolca yalan söyleyecektir. Çocuğunuzu olduğu gibi kabullenip sevin yoksa enayi yerine konulan siz olursunuz. Unutmayın çocuğunuz eşcinsel olmuşsa o genleri ya sizden ya da eşinizden almıştır.

Açılıp açılmamak tamamen kişiye bağlı. Ailenin nasıl karşılayacağı elbette önemli. Bazı ailelerde durum şiddet ile sonuçlanabiliyor. Ancak böyle olmayanları da var tabii ki. "Benim Çocuğum" isimli film harika örnekler içeriyor tavsiye ederim. Hatta aileye açılacaksan bu filmi izletmek bir fikir olabilir. Büyük şehirlerde, özellikle de İstanbul'da aile destek grupları var. Sana da destek verebilecek uzmanlar mevcut. CETAD Derneği bu konuda iyi bir kaynak. Dilersen bana mail atabilirsin. Bulunduğun yere ve duruma göre sana yardımcı olabilecek uzmanlar önerebilirim. Web sitem tarikgandur.com buradan mail adresime ulaşabilirsin.
Yukarıda da dediğim gibi açılıp açılmamak kişiye bağlı bir durum. Son zamanlarda açılmak şartmış gibi bir algı oluştu. Bu doğru değil. Kime ne kadar bilgi vereceğin sadece seni ilgilendirir.

Tam olarak soruya yanıt olmayacak ama yorumları görünce bilgi verme ihtiyacı hissettim:
1- Eşcinsellik bir hastalık değildir. Tüm dünyadaki ruh sağlığı ile ilgili tüm resmi örgütler bunu kabul etmişlerdir.
2- Eşcinsellik tercih edilen birşey değildir. Nasıl ki karşı cinsi çekici bulanlar buna karar vermediler herşey kendiliğinden oldu ise aynı durum eşcinsellik için de geçerlidir.
3- Hastalık olmadığı için eşcinselliğin tedavisi yoktur. Tedavi ettiğini iddia edenlerin yaptığı tek şey kişide kalıcı olabilecek psikolojik hasarlara yol açmaktır.
4- Eşcinsellik sadece insanlarda yoktur. Doğada oldukça sık olarak görülen bir olgudur.
5- Eşcinsellik özenilerek gelişen bir durum değildir. Eşcinselliğin daha çok konuşuluk duruma gelmesi eşcinsel sayısını arttırmaz sadece eşcinsellerin gizlenme ihtiyacını azaltır, ki bu da onların özgürce yaşamaları anlamına gelir.
6- Uzman olduğunu iddia eden bazı şarlatanların söylemlerinin aksine eşcinsellik çocuğun yanlış eğitilmesi ile alakalı değildir ve anne babanın "suçu" değildir. Zaten ortada bir suç ta yoktur.
7- Eşcinsellik ve biseksüellik tıpkı karşı cinsten hoşlanmak olan heteroseksüellik gibi doğal bir yönelimdir. Tabu kabul edilmesi ve sapıklık olarak görülmesi modernite ile başlamıştır. Eski Yunan'da biseksüellik toplumsal olarak kabul görmekte idi. Bugün hala, homoseksüelliğin sosyal olarak kabul edildiği toplumlar var.



Yukarıda saydığım tüm bu nedenlerden dolayı çocuğumun bana eşcinsel olduğunu söylemesi ile heteroseksüel olduğunu söylemesi arasında benim için bir fark yok. Tek fark eşcinsel çocuğumun bu konuda benim desteğime daha çok ihtiyaç duyacak olması.

Öngörülen ķıtlık ve temiz su yokluğu : Şimdiki uygulanan sistem kapitalizmdir. Yani ana konu, hedef amaç vb herşey paradır. Hedefi insan olan sistemde sorudaki kıtlık ve susuzluk sorunu olmayacaktır. Zira, mevcut insanlar, kendi sayısından fazlasına hala üretim yapmaktadır. Bu doğrultuda ikinci aşamada ki akademik, hukuk, vb sistematik işleyişin cevabı da içinde diye düşünüyorum.

Günümüz iktisadi anlayışında ''serbest piyasa ekonomisi'' diye tabir edilen bir düşünce var.Bunu özetlemek gerekirse , büyük şirketlerin ve zengin kişilerin tüm dünya topraklarında özgür bir şekilde alışveriş yapmasını öngören , malların serbestçe dolaştığı bir sistem diyebiliriz.Geleceğin iktisadi düşüncesi işte bu sisteme olabildiğince yakınlaşmayı öngörüyor. Dikkat edersen ülkeler arasındaki işbirliği her geçen gün artıyor. Bunun en güzel örneği Avrupa Birliği. Ortak bir para birimi , serbest ticaret, ortak bir anayasa ... Özetleyecek olursak geri kalmış toplumların daha çok sömürüldüğü, kıt olan kaynakların daha zenginler için kullanıldığı, bütün bunlara bağlı olarak da ortak hukuk sisteminin benimsendiği dolayısıyla da ortak yönetimlerin olduğu bir sistem görüyorum.

Seni 9 ay karnında taşısın geceleri ağladığında senin için sabahlara kadar beklesin altını temizlesin büyütsün beslesin saçını süpürge etsin sonra sen kalk huzur evine gönder tek kelimeyle karaktersiz derim