Askerlik

Bu kaç yaşında gittiğine göre değişir. 20 yaşında gidersen çok şey değişir ve kalıcı olur muhtemelen çünkü karakterin tam oturmamıştır, hamur halindedir ve seni orada yoğururlar. Neden o yaşta insanları askere aldıklarını geç bir yaşta askere giderek öğrenmiş oldum. İş dünyasında ki karakteri bozuk adamlara şaşardım. Meğerse adamlar bu bozukluğu askerde öğreniyorlarmış farkında olmadan. Düşünsene 20 yaşındasın hayatta daha hiçbir şey görmemişsin. Orada üste yalakalık, alta eziyeti görüyorsun. Bu birebir iş dünyasında da aynı. Benim için tam bir zaman kaybı oldu. Hele milliyetçi, vatan aşkıyla yanmayan biri için!

İnsanın askerde düşünmeye çok vakti oluyor ve bu felsefi olarak biraz ilerletiyor olabilir. Askerliğin bana öğrettiği en önemli şeylerden birisi, iş yaptırmayı öğretmesi oldu. Askerde bu olay emir komuta zincirine bağlı olduğu için çok daha sert oluyor ama bende askerden önceki işlerde rica minnet ilerletiyordum. Beni dengeledi diyebilirim. Birde uykusuzluğa karşı direncim arttı sanırım. Hayatı farklı açılardan görebilme yetisi her zaman gelişmekte olan bir durum. Televizyonda ki gibi kahraman mehmetçik olarak görülmüyorsun askerde, sende oradaki yüzlerce asker gibi sadece bir er'sin. Bu da kendini daha farklı koşullarda ve standartlarda zaman geçirmenden dolayı illaki bakış açını değiştirecektir. Ülkenin her yerinden insanların toplandığı o bölükte mini türkiye'yi görebilirsin ve bunların yaş ortalaması da epey düşük(21-23). 15 ay askerlik yapmış biri olarak şunu diyebilirim ki, rütbeliler de dahil olmak üzere mini türkiye'den hiç ama hiç hoşlanmadım. Bu hayata ve özelliklede memlekete olan bakış açımı değiştirdi ve o günden sonrada bu değişim kendisi korudu :) Cehaletin bu seviyede olduğunu söyleselerdi asla inanmazdım ama ben bu cehaleti gördüm. Her gece şıh'ını rüyada görmek için dua edip yatan çocuk vardı. Şıh'ı rüyasına girerse bereket mi oluyormuş ne bokmuş :) Cehaletten kastım böyle şeyler ve bunlardan memlekette çok ama çoooook fazla var.

Vicdani red yerine, profesyonel askerliği gündeme getirmek daha yapısal bir çözüm olabilir. Vicdani red romantik ve fakat pratik değil.

Arkadaşlarım, göndermek zorunda değilsiniz, para ödemek zorunda da değilsiniz, vatandaşlıktan çıkarın, başka bir ülke vatandaşı yapın, bu ülkeyi de terk edin. Ne bir derdiniz kalır, ne de en küçük sıkıntınız.
Sizin çocuğunuz ölmesin, bizimkiler ölür, önemli değil.

Cuma günü usta birliğine teslim olacak biri olarak kesinlikle göndermek istemezdim.

Çocuğumu hiçbir saray için askere, savaşmaya göndermem, bedel ödemem, ödetmem. Eski Türkiye'de olan vatan borcu eski Türkiye'de kaldı. Yenisinde vatandaş öyle soyuluyor ki vatan borçları bile soyan çete tarafından çalınmış durumda. Günün birinde bu çete devrilir ve erdemli yöneticiler başa geçer de devlet halka hizmet etmeye başlarsa vatan borçları da yeniden oluşabilir.

Bu arada yerine hangi kralcı fakirin gittiği hiç de umurumda olmazdı. Bu çetenin başta olmasını sağlayanlar o cahil, fakir kralcılar; azalarak tükenmelerinin bence hiçbir mahsuru yok. Zaten kral onlardan beşer beşer üretilmesi talimatı verdi ve öldürttükleri için de kralcı, fakir ana babaya o çocuğun hayatı boyunca ödeyemeyeceği maddi tazminatlar veriliyor.

Keşke askerlik, savaş vb. hiç olmasaydı. Şu ölümlü dünyada insanların paylaşamadığı şeyi hala anlamıyorum. Ancak çocuğum olsa, böyle karışık bir ortamda seçeneği ona bırakırdım. Ama paranın neredeyse her kapıyı açmasından sıkılmış biri olarak, bedelli askerlik yapsın diye de özel bir gayretim olmazdı. Aksi halde "oğlum para verdi diye gitmeyince, acaba onun yerine kim gitti, o askere bir şey oldu mu" gibi sorular vicdanımı sızlatırdı. . .

2 yıllık üniversite mezunları; şu an 12 ay olan uzun dönem askerlik yapıyorlar diye de güncelleyeyim.

Hatta ilginç bir şekilde acemilikleri de kısa dönemler gibi yirmi küsur gün sürüyor. İki ay değil. Bir aydan sonra usta birliğine geçiş yapıyorlar.

Konsolosluklarda sadece rtbeli personel gorev yapabilir

Yaşınızı bilmiyorum ama bir erkeğin en azından 30 yaşından önce evlenmesini gereksiz ve acele buluyorum. Neticede evliliği monotona bağlamayan kimse yok... Bu kadar erken bu sorumluluğu almanın anlamı da yok. Üstelik birlikte de olamayacaksınız. Yani evlenmenin çokta bir manası yok gibi. Boşanma oranlarınının arttığı bir ülkede birde askerden geleceksiniz iş bulma süreci askerlik psikolojisini üstünüzden atma ailelerinin herşeye maydonoz olma durumu birde eşinizin şiddetle çocuk isteği falanda olabilir. Sonuçta ne gerek var aceleye. =)
Yine de mutluluklar dilerim. =)