Deizm (Tanrıcılık)

Deizm, mantık ve akıl yolu ile ulaşma ilkesini savunan bu sebep ile vahiy ile gelen dinleri reddedip tek Tanrıya inanmaktır; ancak Deistler Tanrının evren üzerinde hakimiyetinin olduğuna inanmazlar
Teizm, tek ve çok Tanrıya ve Tanrının evren üzerinde hakimiyeti olduğuna inanmaktır.
Panteizm, evrenin kendisinin Tanrı olduğuna inanır ve her şeyin Tanrıya döneceğini söyler
Agnostisizm, bilinmezciliktir. Yanii Tanrının varlığı veya yokluğu bilinemez
Ateiz, Tanrıya inanmamaktır. Tanrıyı reddeder.

Deizmde tanrıya inanmak Ateizm de ise tanrıyı yok saymak vardır. Bu neden ile ateizme giden bir yol olduğunu sanmıyorum. Ama insanlar düşündüükçe ve sorguladıkça fikirleri de değişebilir. Deizm değil ama belki teizm ateisliğe yol açabilir. Deizm de evren hakimiyeti Tanrıda değildir; ancak Teizm de evren hakimiye Tanrıdadır. Bu neden ile zaman içinde yaşanılanlar, toplumsal olaylar atestliğe yol açabilir.

Deizmde herşey akıl ve mantık yolu ile tartışılır. Din konularında da yazılan, birilerinin dediklerini yapmak yerine insanın kendi aklını kullanamsı daha doğru değil mi?

Dinleri reddedip tanrının varlığına iananmaktır. Tanrıya inançta akıl yolu ile kavranabilen ve mantık esasına dayalı bir sistemdir. Tanrıya inanırken de tanrının evren üzerinde müdahalesinin olmadığını ve insanların akıl yolu ile doğruyu bulması gerektiği ilke benimsenmiştir.

Nasıl olduğu tam olarak bilinmeyen akıl sınırlarını aşan bir durum ama var olan bir durum

Vardır. Ancak, kimi ne kadar ilgilendirir kısmı göreceli. Bir felsefeci, bilimadamı veya araştırmacı için en büyük haz sorunun cevabına biraz daha yaklaşmak olabilir. Çünkü soruyu merak etmeleri, onların bu amaca yönelmelerine neden olmuştur. Bir konser sonrasında şarkıcının biri, Tv programı arasında dikkat çekmek isteyen birisi veya mezuniyet konuşması yapan bir rektör... İçin bu soru önemsizdir, bu konuda konuşmaları da anlamsız.
Benim için ise bir kaç teoriden ibaret, hoş bir sohbet.

İlber hocanın dediği gibi "bilmemekte mutluluktur" :).... .

Necip Fazıl'ın Mümin-Kafir adlı eserinde 6 çeşidini saydığı KAFİR ZÜMRESİNDEN BİR ZÜMRE. Kitabı tavsiye ederim henüz ilk sayfada meselelere müthiş net ölçüleriyle insanlara anlatsan kabul etmeyeceği ancak okuyunca, birazda düşünce muhakkak kendini kabul ettireceğine inandığım hakikatlerle dolu kitap.( Necip Fazıl -haşa- peygamber mi nasıl ölçü koyar diyenler demesinler zira dedikleri zaten Kur'an ve Sünnetten.)

Deizm kesinlikle ateizme giden bir yol değildir. Deistler bir yaratıcının varlığına inanırlar sadece dinleri insan yapımı kabul eder ve onlara tapınmazlar. Tek tanrılıdırlar, inandıkları tanrı ona isim veren inananların inandığı tek tanrıyla aynıdır. Ateistler ise tanrının olduğuna inanmazlar, dikkat edilmesi gereken husus ateistler tanrının yok olduğuna da inanmazlar, inançları yoktur sadece mantıkla açıklayabildikleri şeyleri bilirler ötesini de her zaman öğrenmek isterler. Dolayısıyla ateizm kesinlikle bir inanç sistemi değildir. Deizmin insanı götürebileceği yön sadece bir din kabul edip ibadet etmek olabilir. Çünkü deistler tanrının varlığını aynen Müslümanlar ya da Hristiyanlar gibi kesinlikle sorgulamazlar.

Deizim dünyayı bir yaratanın olduğuna inanır şüphe yoktur bu düşüncede fakat ayrı ayrı dinlerin oluşu peygamberleri reddeder bunlara inanmaz yalan oldugunu söyler.

Teizm, Tanrı'nın varlığına inanmaktır. Çok Tanrılı veya tek Tanrılı olsa bile bir Tanrı'nın varlığının olduğunu savunmaktır. Deizm ise teizmden farklı olarak sadece bir yaratanın olduğunu kabul eder. Buna göre evreni yaratan biri vardır fakat bu varlık yaşama ve evrene müdahale etmez. Teizmde peygamber ve mucize inanışı varken, deizmde bu inanış yoktur.

Panteizm'e göre evrenin kendisi Tanrı'dır. Tanrı, tüm varlıklarla bütünleşiktir. Tasavvufta da vahdet-i vücut anlayışıyla örtüşür. Agnostisizm, Tanrı'nın varlığının insan tarafından bilinemeyeceğini savunur. Buna göre insan Tanrı vardır ya da yoktur diyemez. Bu bilinmez bir şeydir. Ateizm ise bunlardan farklı olarak tamamen yaratıcı ve Tanrı'yı reddeden anlayıştır.

Soruya "insan" odaklı cevap vereceksek eğer varoluşun fazlasıyla "eksik" ve "gereksiz" olduğunu ve bu halinden dolayı "yokluğun" huzur kaynağı olduğunu düşünüyorum.