Girişimcilik

Olur. İlk icat eden iyi bir ürün çıkarmıştır ama halka ilişkiler, pazarlama gibi konulara eğilmemiştir ya da bu konularda zayıf kalmıştır, ürünü fazla yayamamıştır. Sosyal konularda başarılı bir kişi bunu kopyalayıp, daha çok yayabilir ama eğer orijinal mucit hukuk yoluna giderse onu terletebilir.

Eğer girişim fikri Mersin'de rakibe sahip değilse ve kolay yayılma potansiyeli yoksa gayet mantıklı.

Bana göre ilki gözlem, bölgeyi belirledikten sonra, o bölgedeki cafelerde gidip takılmalı bence, böylece müşteri kitlesini, alışveriş alışkanlıklarını, neler istediklerini öğrenebilirsin. Bir nevi fizibilite raporu gibi düşünülmeli bence

Çok tknik bilgiye ihtiyacınız var, ekonomiyi bilmeli ve takip etmeli gidişatına hakim olmalısınız. Yoksa çok canınız yanar para kaybedersiniz

Kopyaya bağlı.

İnsanlar da gözlemleyebildiğim kadarıyla ikiye ayrılıyorlar. Garantiyi sevenler ve daha fazlasını isteyenler. Bir ay önce vermiş olduğum ani bir karar sürecinden bahsetmek istiyorum. Yıllarca iş kurma hayalim oldu ve açıkçası gün geçtikçe daha çok korku sahibi oldum. Teknik anlamda yeterli miyim, hukuksal işlemler nasıl, vergi nedir, stopaj ne abi gibi sorular hiç bitmedi. Yapacağım iş fikri bir kenara finans yönetimi, muhasebesi, süreçler ve daha bir sürü bir sürü, o kadar çok detay vardı ki... O an kendime bunun üstesinden gelebilmem için tek bir yol var dedim. Gemileri yakmak... Hem ayranım dökülmesin, hem... Neyse :) düşüncesi varolunca, hem iş kuramıyorsun hemde var olan işinde mutlu olamıyorsun. Uzun süredir bu işi düşünüyor olmanında karar verme aşamasında bir faydasını görmedim. Evin her yerinde proje dökümanları, tanıtım broşürleri, iş planları... Yönetime iş kurma amacıyla istifa etmek istediğimi gittim bildirdim. İlk başta geri çevirmek için çaba sarf ettiler. Maaşta iyileştirme teklif ettiler ama kabul etmedim. Ştu an ihbar süremi dolduruyor ve işlerimi devrediyorum. Kosgeb'e başvuruda bulundum. Eğitimlerine katıldım. İş kurmanın kağıt üzerinde bile kolay olmadığını o zaman daha iyi anladım ama geri dönmeyeceğim. Bir planım var ve bu plana sadık kalacağım. Bu güne kadar neden adım atamadığımın cevabı, konforumu terk etmeyi göze alamıyor olmammış. Şimdi zaman sıkıntısı da olduğu için, geceleri kaliteli uykuya hasret sürekli düşünerek geçiyor. Bu kararı alabilmem deki bir diğer etken ise 27 yaşında olmam, evlenmiş olmam ve bu risk alma kararırın zaman geçtikçe daha zor hale geliyor olması... Birazcık cahil cesareti gerekli iş kurabilmek için, her şeyi bilmeme gerek yok... Ben yola çıktım, elbette hiç aklımda hayalimde olmayan bir sürü sorunla karşılaşacağım ve belki başarılı da olamayabilirim. Kendimi henüz buna hazırlamadım ve bir "B" planım yok. "B" planım yok çünkü "A" planına yeterince güveniyorum. Bakalım zaman ne gösterecek :) benim neden adım atamamış olmam ve buna karşılık yaşamış olduğum süreç bu şekilde :)