Homoseksüellik

Bu gibi durumları yaşamadan ne yapacağımı tahmin edebilir miyim emin değilim. Üzülürdüm ama her koşulda onun yanında olacağımı bilmesini isterdim. Önce bu durum biyolojik mi yoksa psikolojik mi onu öğrenmeye çalışırdım; bence bu konunun psikolojik bir sorundan kaynaklanma olasılığı hiç de az değil. Ve sebep bu ise ya da öyle olduğunu tahmin ediyorsam, çocuğum yanlış duygular üzerine kurulmuş bir ömrü zorluklarla geçirmesin diye psikoloğa gitmesini sağlardım. Psikolojik bir durum çıkarsa, aile olarak bu konuda hangi tavrımızı düzeltmemiz/değiştirmemiz gerektiğini öğrenmek için, eşimle birlikte ayrıca psikoloğa gitmekte fayda olacağını düşünürdüm sanırım. Bu gibi konularda farkında olmadan ailenin de bir miktar payı olabilir bence.

İyi bir ebeveyn zaten çocuğunun cinsel yönelimini o küçük yaşlardayken fark eder ama hiçbir şekilde de yönlendirmez. Ona büyüdüğünde ne olursa olsun arkasında olacağını hissettirir. Çocuk zaten olduğu gibi kabul gördüğünün hatta sevildiğinin farkında olur ve ne itiraf edecek ne de açıklayacak bir şey olmaz. Büyüdüğünde de sevgilisi her ne cinsten olursa olsun ailesiyle tanıştırmaya çekinmez. Zaten çocuğa böyle açık davranmazsanız, baskı yapa, hayatına karışırsanız o yine istediğini yapacak öğrenmenizi istemediği şeyleri size anlatmayacak, özel hayatını sizden gizleyecek ve yeri geldiğinde de bolca yalan söyleyecektir. Çocuğunuzu olduğu gibi kabullenip sevin yoksa enayi yerine konulan siz olursunuz. Unutmayın çocuğunuz eşcinsel olmuşsa o genleri ya sizden ya da eşinizden almıştır.

Kendini açığa vurmaya cesareti olmayan homo ve biseksüeller arasında yaygın bir davranış biçimi gibi görünüyor bana. İşin komiği hepsi de erkek homoseksüeller. ☺

Homoseksüel olduklarını düşünüyorum tabii ki. Sanırım homoseksüelliklerinin diğer homoseksüeller tarafından teşhis edilmesinden korkuyorlar.

Tam olarak soruya yanıt olmayacak ama yorumları görünce bilgi verme ihtiyacı hissettim:
1- Eşcinsellik bir hastalık değildir. Tüm dünyadaki ruh sağlığı ile ilgili tüm resmi örgütler bunu kabul etmişlerdir.
2- Eşcinsellik tercih edilen birşey değildir. Nasıl ki karşı cinsi çekici bulanlar buna karar vermediler herşey kendiliğinden oldu ise aynı durum eşcinsellik için de geçerlidir.
3- Hastalık olmadığı için eşcinselliğin tedavisi yoktur. Tedavi ettiğini iddia edenlerin yaptığı tek şey kişide kalıcı olabilecek psikolojik hasarlara yol açmaktır.
4- Eşcinsellik sadece insanlarda yoktur. Doğada oldukça sık olarak görülen bir olgudur.
5- Eşcinsellik özenilerek gelişen bir durum değildir. Eşcinselliğin daha çok konuşuluk duruma gelmesi eşcinsel sayısını arttırmaz sadece eşcinsellerin gizlenme ihtiyacını azaltır, ki bu da onların özgürce yaşamaları anlamına gelir.
6- Uzman olduğunu iddia eden bazı şarlatanların söylemlerinin aksine eşcinsellik çocuğun yanlış eğitilmesi ile alakalı değildir ve anne babanın "suçu" değildir. Zaten ortada bir suç ta yoktur.
7- Eşcinsellik ve biseksüellik tıpkı karşı cinsten hoşlanmak olan heteroseksüellik gibi doğal bir yönelimdir. Tabu kabul edilmesi ve sapıklık olarak görülmesi modernite ile başlamıştır. Eski Yunan'da biseksüellik toplumsal olarak kabul görmekte idi. Bugün hala, homoseksüelliğin sosyal olarak kabul edildiği toplumlar var.



Yukarıda saydığım tüm bu nedenlerden dolayı çocuğumun bana eşcinsel olduğunu söylemesi ile heteroseksüel olduğunu söylemesi arasında benim için bir fark yok. Tek fark eşcinsel çocuğumun bu konuda benim desteğime daha çok ihtiyaç duyacak olması.

Benim Escinseller ve Heterosexueller'le yaptigim interview Aramizda cok bir fark yok hatta hic yok hepimiz insaniz. Profesyonelce yapilmaya calismistir ama daha yeniyim bu islerde umarim begenirsiniz. youtube.com/watch?v=oygk_rehmmq#t=79

İnsanlara göre yapmamam gereken, hissetmemem gereken birşey hissetmeme rağmen en ufak bir suçluluk duymuyorum.Ama hissettiğimin ortaya çıkmasından korkuyorum.Ailemin bu durumuma olumlu yaklaşacağını, yanımda olacağını düşünmüyorum. Abim kısa bir süre önce öğrendi ve beni tedavi olmam için psikoloğa götürmeye kalktı. Eşcinsel olmadığımı düşünmesi için haftalarca uğraştım, inandı mı bilmiyorum. Bu durumu öğrenmesi onu psikolojik olarak yıprattığı için günlerdir benimle konuşmuyor aynı evde yaşamıyormuşuz gibi davranıyor. Onun şuanda yaşadıklarını, hissettiklerini ben yıllarca yaşadım.milyarlarca insanın yaşadığı dünyada kendine yer bulamamak, nefes alamamak, dışlanmak, konuşabilecek anlatabilecek birini bulamamak, hayata, insanlara, geleceğe olan inancı kaybetmek. Ismi bile olmayan(ucube-yaratık) adamın yaratıcısı frankenstein'a " madem beni yarattın, neden yalnız bıraktın? " demesi gibi, kimi zaman Allah'a olan inancını kaybetmek. Abimin bu tepkisinin eğitimle alakası yok, bütün ailem eğitimli insanlar. Verecekleri tepki hayata nasıl baktıkları, nasıl bir toplumda yaşadıkları ile alakalı. Onlar gibi düşünemiyorum.kendi çocuğum böyle bir durumu olduğunu benimle paylaşırsa benim vereceğim tepki ailemin tepkisiyle aynı olmayacak, onlarında benim gibi düşünmesini beklemiyorum. Davulun sesi uzaktan hoş gelir derler. Aynen öyle.Başınıza gelmeden yorum yapmak kolay.Ki umarım bu durumu yaşamazsınız, size değil sizin gibi ailelerde yetişecek çocuklara üzülürüm.(homofobik yorumlara)

Bak şimdi sorduğun soruyla ne kadar alakalı olur bilmem ama belki bu yazdıklarımdan bir şeyler kapabilirsin. en.wikipedia.org/wiki/Sparta#Marriage Bu verdiğim link spartalılarda evlilik hakkında yazı içeriyor. Temiz bir çeviri yapamayabilirim ama ben sana anafikri anlatacağım. O kısaltılmış paragrafta anlatılanlardan bazıları şunlar: Kadınlar evliliklerinin ilk gecesi kafasını kazıtıp erkek kıyafetleri giyerler. Kadınların saçlarını kazıtması ve bazı şeyleri yapması belki de erkeklerin evlilik hayatına geçişin bir parçası olabilir. Benim o paragraftan ve bazı yazılardan çıkardığım sonuçlar erkekler belirli bir yaşa kadar kadınlardan ayrı tutuluyor ve sürekli eğitiliyor, kadın yüzü görmüyorlar ardından zaman geçtikçe sevgi veya bazı ihtiyaçlarının karşılamak için erkeklere ilgi duymaya başlıyorlar ama eski zamanlarda dahi beri bilinen bir şey var insanın yaradılışına uygun hareket etmesinin gerektiği yani karşı cinslerin birbirine ihtiyaç duyduğu, tamamlayıcı olduğu bir gerçek.(Gözünün önünde hemen ilk adımda karşına çıkan bir durum var, üreme organları bile bir uyum içinde) . Şimdi asıl konuya gelelim sen önceden küçükken cinsel tacize uğramış olabilirsin(Sakın yanlış anlama Dünya'da bir çok kişinin başına geliyor kastettiğim duruma mahremiyet duygusuna önem vermeyen kişilerin yaptığı el şakaları ve söz şakaları da dahil, büyük çoğunluğunu da onlar oluşturuyor.) Böyle durumlar bilinçaltına yerleşebiliyor ve seni aslından sapmanı sağlayabiliyor. Bunlar olmasa bile babanın sana sevdi göstermemesi yüzünden bu sevgiyi başka erkeklerde arama yoluna "farkında" olmadan gitmiş olabilirsin eğer durum böyleyse de kendine rol model alabileceğin birilerini bulmalısın ama rol model olarak aldığın kişileri mümkünse güzel seç ve aşırı bağlanma. Gün geçtikçe gelişiyorsun ve vücudunu daha kapsamlı kullanıyorsun böyle durumlar kafanı karıştırıyor olabilir, özüne bak kendini bul. Baba özlemi zordur bilirim kendimden. Her ne kadar sana söylenenleri dinleme desem de senin yaşadıklarını anca senin gibi şeyler yaşayanlar anlar ama bir gün bunlar geçecek işte o gün arkana ister bak ister bakma işte o zaman bunların sadece bir anı olarak kaldığı gündür.(Sen bana bu yazıda şurayı anlamadım veya başka bir şey sormak istiyorum diyorsan hiç çekinme) Bu arada aklıma gelmişken ne zamandan beri bardak tutarken serçe parmağın kalkması kötü bir şey oldu? Biz küçükken zariflik olarak görülürdü anca bir beyefendide bulunabilecek bir özellik, hareket olarak bakılırdı.

Bahsettiğin davranışlar belki feminen olarak nitelendirilebilir. Feminen olmak ve eşcinsel olmak aynı şey değildir. Feminen davranışlar eşcinsel olduğunu göstermez. Kaldı ki eşcinsel bir davranışta bulunmak ve eşcinsel olmak arasında da fark vardır. Cinsel gelişim devam ederken bu tarzda kafa karışıklıklarının görülmesi çok normal hatta sağlıklıdır.

Eşcinsellik ise bir hastalık ya da kusur değildir. Sadece bir cinsel yönelim şeklidir. Bir birey ancak kendi isteklerine uygun ve özgür bir şekilde cinsellik yaşadığında mutlu bir cinselliği olabilir.

Kendini öldürme düşüncelerin sıksa, bu konuda bir planın varsa ailenle ruh halinin çok iyi olmadığını konuşarak profesyonel bir destek almanı öneririm.

Çık dışarı saklambaç oyna. Kayu Pepe izle... 13 yaşındaysan genç değilsin hala çocuksun ;)

Belli ki bu konuda korkuların var ve korkularının başına gelmesinden korktuğun için bu durum aklının ucunda duruyor. Ve bu seni yanıltıyor.

Bu konuda uzman olmamakla birlikte bildiğim kadarıyla burada verdiğin örneklerin hiçbiri eşcinsellik için bir belirti taşımıyor. Erkek ve kadın için yapılan çoğu tanımlama toplumsaldır ve doğada karşılığı yoktur. Kadın nazik - Erkek kaba (serçe parmağı kaldırmak nezaket göstergesi olduğu için kadına bağlanır) veya erkek mavi kadın pembe giyer gibi. Başka toplumlarda bunlar anlamsızdır.

Eşcinsel deyince aklına gelenler de büyük ölçüde gerçek-dışıdır. Bir homoseksüel güçlü kaslı, görece kalın sesli olabilir, erkek kıyafetleri giyebilir. Sadece homoseksüel olduğu bilinen iki ünlü kişiye bakabilirsin. Neden bunun serçe parmağı kaldırmakla ilgisiz olduğunu anlayabilirsin kolayca

en.wikipedia.org/wiki/Alan_Turing: Alan Turing Son yüzyılın en büyük dahisi, bugünkü anlamıyla bilgisayarı ve yazılımı ortaya çıkaranlardan. Ayrıca 2. Dünya savaşı kahramanı (Nazi şifrelerini çözen ekibin en önemli üyesi)

tr.wikipedia.org/wiki/Rock_Hudson: Kendi döneminin en ünlü jönü. 60'larda kadınları erkeksi özellikleriyle en çok etkileyen film yıldızı.

Homoseksüellik kötü birşey değildir. Bugünkü bilimsel araştırmalara göre erkek homoseksüelliği doğduğumuzda belirlenir (Beyaz biri ten renginden hoşlanmadığı için siyahi olamayacağı gib, bir eşcinselde hetereseksüel olamaz) . Burada anlattıklarının hiçbiri onun belirtisi değil. Homoseksüellik basitçe aynı cinsten cinsel olarak uyarılmak demektir ve yalnızca bu şekilde anlaşılır. Cinsel uyarılma (bunun sonucunda yaptıkların değil hissettikerin) kontrolün dışındadır ve bir erkeğe karşı bu böyle birşey yaşamadıysan eşcinsel olduğunu düşünmek için bir gerekçe yoktur.

40 yaşını geçtim zaman zaman su içerken serçe parmak hâlâ havaya kalkar ama eşcinsel değilim, 13 lüks yaşlarda iken babamın disiplinli oluşu beni dinlememesi acaip sinirlenşrdim ve eşcinsel olmadım.

Ergenliğin başlarında burnumda, yüzümde pıtırak sivilceler varken sağda solda yakışıklı abilere bakar adamlar koç gibi ben nasıl erkeğim derdim ama eşcinsel değilim.

Hatta ergenlikte diğer erkeklerin cinsel organı da aynı mı diye meraklara kapılırdım bu ergen merakı ile de eşcinsel olmadım.

Kız ya da erkek ergen kafası böyle sorular meraklar hatta cinsel dürtüleri hissettirebilen bir kafa büyüyeceksin zamanla hepsi bedenine ve fıtratına uygun olarak şekillenecek.

Yani sırf sende olan duygular değil içinde bulunduğun dönemin sonucu. Önemli olan bu duyguyu durumunun gelişimin sürecinde hayatının daha ileriki bölümlerinde olumsuz etki sahibi olmaması, sakin olmaya çaba göster, şu anda vücudundaki hormon bombardımanına aldanma, ailenden uzaklaşma, sık sık tartışmaya girmemeye çalış bir süre sonra bir erkek olarak hayatın içindeki yerini alacaksın zaten. Bireysel sporlar yap, uzun yürüyüşleri dene, kızlı erkekli gruplarda arkadaşlık kur. Arkadaşlarının cinsellikle ilgili anlatacağı şeyleri önemseme onlarda aynı senin durumunda. Geleceğe yönelik proje ve planlara yoğunlaş hepsi geçecek.

Cümlelerim hep akıl verici tarzda oldu ama bunları akıl vermek olarak tecrübe paylaşımı olarak gör. Aynı gel gitleri yaşamış tüm erkek ve kadınlar bu süreçten geçti sen de geçeceksin rahat ol.

Henüz ergenlik döneminde yani gelişim çağında olan bir birey olduğun için kendinden çok sert ve erkek eril figürler bekleme. Yani hassas, naif hatta duygusal olman davranışalarında, konuşmalarında belki biraz narin olman senin eşcinsel olduğun anlamına gelmiyor. Çevrenin sana kız lakabı takmasına da mümkünse aldırma. Ancak burdan anlıyorum ki çok erkeksi değilsin, ancak bu bir kusur değil, bundan emin olabilirsin. Öncelikle kendini bu şekilde benimsemelisin bence, bu tavırlar seni eşcinsel yapmaz.