Okul Öncesi Eğitim

Evet olmalı çünkü okul öncesi eğitim olmazsa öğrenci eğitim alamadığı için zorluk çekebilir. (ÖZELLİKLE İLK OKUL ÖĞRENCİSİ İÇİN)

Bence zorunlu değil isteyen okul öncesi eğitim almayabilir.

Zorunlu değil gerekli olmalıdır bence

Bence olmamalı artık okulun amacı eğitim değil tam anlamıyla aptallaştırma ... O yüzden çocukları daha fazla yormanın bu duruma maruz bırakmanın mantığı yok... Bırakın orda burda çamura batsınlar oyuncaklarıyla oynasınlar

Bence olmamalı. Çünkü çocukların okul zamanlarında yoruldular ve bu vakitleri onların dinlenip anılarını bizlere açıklamaları lazım.

Öğrencinin kapasitesine bağlı bence ona herke istediği gibi göndersin çocuğunu

Evet zorunludur

Olmamalı. Çünkü çocuğun kafasına o yaşta istediğin gibi şekil verebiliyorsun ve özellikle Türkiye de bu kadar pislik, kurnaz insanlar varken olmamalıdır. Ayrıca ordaki öğretmenlerin tavırlarınıda görüyoruz bazıları şiddete eğilimli yani nerde nasıl insanların cıkacagını bilmiyorsun. Ha şöyle bir şey var asosyal bir çocuk olur okul öncesi onun çok işine yarar kaynaşma, arkadaş kurma açısından bu yönde olumlu ama ordan kötü şeylerde kapabilir mesela ben küçükken çok titizmişim dışardaki çöpleri toplar atar daha sonra heryerimi yıkatırmışım taki anaokuluna gidene kadarmış sonra sümüğümü koluma çalmaya başlamışım : D agassg Artık öyle değilde. Neyse buda böyle bir anımızdı köşede dursun.

Çocuk ile annenin hatta babanın da diyebilirim , arasındaki bağın , iletişimin en fazla olduğu modelleri beğeniyor ve tercihimi bu yönde belirliyorum.

Avuç içi kadar minikleri , servis arabalarının camlarına kafalarını dayamış uyuklarken görmek içimi yakıyor.

Üniversitede bir arkadaşım vardı gene aynı fakülteden bir kız arkadaşı oldu ve nihayetinde evlendiler.
-Eğer çalışmak istersen asla karışamam bu senin hakkın ve buna daima saygı duyacağım ; dedi.
Ama bilmeni isterim ki , bebeğimizin en büyük ihtiyacı , kılavuzu ve gıdası sen olacaksın.

Eşi hamile kaldı ve bebekleri oldu. Bayan arkadaşımız , eğer ekonomik olarak sorun olmayacaksa bebeğimi ben büyütmek istiyorum, işten ayrılacağım, dedi. Hay hay dedi kocası.

Sadece bebek büyütmekle yetinmedi , temel düzeyde matematik ve Türk dili ve edebiyatı bilgisi , bu konularda verdiği emek sayesinde çok ilerledi. Evde boş zamanlarında konu çalışıyor , soru çözüyordu. Hatta takılıyorduk yeniden sınava mı gireceksin diye.

Bebeği büyüdü ve ilkokula başladığında , annesi sayesinde okuyor ve yazıyordu. Öğretmeni bu durumdan çok memnundu. Ve inanılmaz güzel bir terbiye almıştı. Biz de çok beğeniyorduk.

Hatta temel mantık ve felsefe öğretileri ile donanmış olduğunu görüyorduk. Küçücük çocuk , varlık yokluk konusunda sorular soruyordu. Çünkü anne ve baba , bir konuda tartışırken , anlamasa dahi onun da dinlemesine izin veriyorlardı.

Ve çok sosyal bir çocuk olmuştu. Kapalı alanlara asla hapsedilmedi. Annesi çok beğendiğimiz bir kadındı , eşitlik ve adalet olgusu gelişmiş bir ruhu vardı. Kediye , kuşa hatta solucan a dahi değer veren bir ruh. Çocuğun toprak ile bağı hiç kesilmedi.

Evladını böyle yetiştirdi. Etrafta adeta robotu andıran çocuklar doluyken , evrensel bir ruhun yetiştiğini farkettik.

Ve sonra neden ders çalıştığını anladık.

Osaçma sapan sınavlar yaklaştığında, ikinci el soru kitapları almaktan başka bir şey yapmadılar.

Çünkü Anne , evladını matematik ve Türk dili edebiyatında yetiştirdi. Öğretmenleri ile kurduğu sağlam iletişim ve takip sayesinde çocuk çok hızlı donanımlandı. (Çocuğa anneden yada anne modelinden başka kimse özgüven veremez ve öyle de oldu.)

Adını bilmediğim saçma sapan sınavlardan birini derece ile kazandı. Çok iyi bir okulda okuyor.
Ve Şimdi lisans sınavlarında da çok başarılı olacağını düşünüyoruz.

Bizimle oturup felsefe tartışıyor. Cep telefonu vb bağımlılıkları yok denecek kadar az.
Annesinin anlattığı masalları kuzenlerine anlatıyor.

Ben uzun zamandır masal anlatan çocuk görmemiştim. Onu her gördüğümde ağlamaklı oluyorum.

Anne , özel ders, dersane , kreş vb masraflarla yük olmadı hatta katkıda bulundu.
Evladına vereceği en değerli şeyi vardi. Annesi ile vakit geçirebilmek.

Ve eşi bunu daima takdirle minnetle karşıladı.
O çalıştı gibi görünüyordu ama aslında her ikisi de çalışıyordu. Dedeleri , gelininin sgk primini dışardan ödedi. Emeklilik Yaşı bekliyorlar diye hatırlıyorum.

Aile olmak.. Dayanışma ve içi dolu stratejiler..
Çocuklarımızı doyasıya sevgi kurtaracak..

Selamlar..

***Not : İğrendiğim sınavlardan birine girmeden önce dedesi ona bisiklet aldı (anne ve babanın rızasını alarak) Diğer çocuklara anne babaları "şu sınavı kazan sana şunu alıcam" derken , "sana bir şey alabilmek , bisiklete binebilme mutluluğunu yaşamanı sağlamak ve o mutluluğu yüzünde görmek için hiçbir koşula ihtiyacımız yok kuzum" diyerek aldılar.

Yazarken bile ağlarım hep..

Bu bakış açısı bence dünyayı ayakta tutan ahlaktır.

Kesinlikle hayır. Çok istiyorlarsa göndersinler ama ben eğitimin büyük kısmının gereksiz olduğunu, neredeyse hiç bir şey katmadığını, hatta topluma düşman insanlar yetiştirdiğini, insanların özgür olması gerektiğini düşünüyorum. Ailelerin çocuk yetiştirme konusunda eğitim alması ya da kendini geliştirmesi gerek. Tabi eğitim sisteminin değişmesi halinde bu fikrim değişebilir ama hiç de değişeceğe benzemiyor.

Öğrenmemi engelleyen tek şey eğitimimdi.
Einstein

Kesinlikle evet, çünkü okul öncesi eğitimin çocuğun okula alışma sürecini kolaylaştıran bir dönem olduğunu düşünüyorum.

Erken çocukluk dönemi, bireylerin bundan sonraki yaşamlarında bireysel gelişimleri, toplumsal adaptasyonları ve verimleri açısından kritik dönemdir. Bu dönemde alınacak doğru eğitimle, insanların başarı potansiyellerinin arttığı, toplumsal sorunlarda azalma görüldüğü defaatle kanıtlanış konulardır. "Zorunluluk" kelimesi insanı korkutsa da, bu "tatlı" bir zorunluluktur. Olması gereken, olduğunda olumlu, olmadığında olumsuz sonuçlar doğuran bir zorunluluktur.

Günümüzde maalesef okul öncesi eğitimin zorunluluğu, öğretmen atamaları ile ilişkilendirilip topluma sunulmaktadır. Bu da hem okul öncesi eğitimi itibarsızlaştırmakta, hem de konunun önemini tam olarak yansıtmamıza engel olmaktadır.

Okul Öncesi Eğitimin zorunlu olması demek, ailelerinden bağımsız tek tip insan yetiştirmek demek değildir. Okul öncesi eğitim, savunulan bu görüşün aksine, çocuğun doğuştan getirdiği potansiyeli açığa çıkarıp, onu çevresi ile harmanlayarak topluma kazandıran; dolayısıyla da farklı farklı, renk renk bir toplum oluşturma anlamında oldukça önemli bir yere sahiptir.

Ülkemizde uygulanan okul öncesi eğitim modellerini tartışabiliriz, üzerinde çalışabiliriz. Fakat okul öncesi eğitimin zorunlu olup-olmaması konusu tartışmaya bile mahal olmayan, ülkemizin ısrarla içinde bulunduğu ayıplardan biridir.

Eğer zorunlu olmalı olsaydı okul ve öncesi diye bir ayrım yapmıyor olurduk. Fallik dönem sonu olan 6 yaş sonuna kadar çocukların muhtemelen psikopat olacak yabancılara emanet edilmesini fazlasıyla riskli buluyorum. Ben kendi öğrenim yıllarımdan biliyorum, belki %10-20 arası insani açısından iyi olan öğretmene rastladım, geri kalanı kendi psikolojik sorunlarını öğrencileri aşağılayarak, döverek tedavi etmeye çalışan zavallılardı. Günümüzde öğretmenler her ne kadar bir miktar daha fazla kazansalar ve dayak da oldukça yasaklanmış olsa da psikolojik terörün artmış olacağını tahmin ediyorum.

National Association of School Psyclogists şöyle yazmış (İngilizcesi çok basit, okuyun anlayacaksınız, sonuçta psikolog yazmış) : Development of School Refusal School refusal may be a child’s response to anxiety over separation from a parent, anxiety about performance situations such as taking tests or giving speeches, social anxiety, or other stressful situations at school or home. These students show extreme distress about attending school, including high rates of physical complaints (stomachaches, headaches). Their parents have knowledge of the absences. Those students who are truant, in contrast to school refusal students, generally hide their absences from their parents, may be involved in antisocial activities, and typically do not show emotional distress about attending or missing school. School refusal occurs at all ages but has been found to occur more frequently during major changes in children’s lives such as entrance to kindergarten or the change from elementary to middle school. School refusal also tends to occur with greater frequency following vacations and weekends. Stressful events that may trigger school refusal include a move, changing schools, the death of a loved one, or parental divorce or even academic difficulties for some children. When left untreated, school refusal causes significant stress for parents. Potential consequences of prolonged school refusal are severe, from lack of academic progress, failure to develop satisfactory social relationships, and significant family conflict to adult emotional disorders.

nasponline.org/families/schoolrefusal. P...

Yani böyle bir fobi kayıtlı olarak varmış. Gelişmiş ülkenin gözünü seveyim, yeteri kadar çocuk okula gitmek istemeyince kayıtlı bir fobi oluyor. Emin olun birçoğumuz okula gitmeyi sevmedi. Kendimden biliyorum ilkokulda sürekli gevezelik yaptığım için arka köşede ayakta bekletiliyor, ödevlerimi de yapmadığım için kulak memelerim manyak öğretmenin tırnaklarına maruz kalıyordu, ismimden dolayı çocuklar İnek Şaban diye peşimden koşuyorlardı zaten ilkokul müfredatını okula gitmeden önce öğrenmiş olduğumdan asosyal inek muamelesi de görüyordum. Tabii ki hem öğretmen hem de öğrenciler tarafından dışlanan ben de okulu sevmiyordum. O zaman kafamız çalışıp da birlik olup bu fobiyi bizler icat etmiş olsaydık ne güzel olurdu. Ben de derim kiDilara (@dilara_ozgur) gibi; bugün okul fobisi olanın yarın da iş fobisi olacaktır, sonuçta orada da okul arkadaşlarından daha hain, insanın ayağını kaydırmaya çalışan iş arkadaşları, öğretmenden daha hain müdürler vb var. Aaa tabii karın ağrısı ve baş ağrısı şeklinde fiziksel belirtileri de olduğunu yazıyor yukarıda, aynı bizlerin de çocukken okulu asmak için uydurduğumuz hastalıklar gibi. Neyse bence madem soruyu sordunuz çocuğunuzu bir psikologa götürün, biraz para öderseniz çocuğunuzun fobisi ve sizin de cüzdanınız hafifleyecektir.

Geçen sömestr sonu bir çocuğun karnesine baktım. Gerekliden çok gereksiz ders var. Kimisi seçmeli kimisi mecburi.
Mesela Din Kültürü ve Ahlak dersi var, üstüne birde Hz. Muhammed'din Hayatı dersi var. Yani ders üstüne ders bindirilmiş durumda bu çocuklara. Ve bu çocuk neden sevsin ki bu okulu?

Yahu yeter oranda ciddi eğitici ve öğretici ders ver ve bu dersler mümkün olduğunca sınıf dışı uygulamalı dersler olsun. Çocuk sabahın 7'sinde o sınıfa girmesin mesela. Onun yerine o sabah tembelliğini üzerinden keyifle atabileceği uygulamalı bir program yarat ki çocuk okulunu sevsin.

Çocuğa mevcut düzeni sevmesi için ne yapılabilirden çok bence dövizinizi yazın çocuğunuzu da yanınıza alarak ailecek M.E. B. Kapısına dikilin. Okula göndermeyin çocuklarınızı.
Bence okula yaptığınız masrafın yarısından daha azına temel dersler için öğretmen tutabilir yıl sonu sınavlarına sokarak çocuğunuza sınıf atlattırabilirsiniz. Hatta bu uygulamayı 3-5 aile bir araya gelerek de çocuklarına sunabilir. Böylece artan paranızla da çocukların sosyal aktivitelerine ivme kazandırabilirsiniz.

Bence okul şart değil.