
Yıllar önce, tıpla ilgili denemeler yazan büyük yazar
Lewis Thomas’ın,
ölü küşlarla ilgili çarpıcı bir incelemesi yayımlanmıştı. Yazısında,
pek seyrek olarak ölü kuş gördüğümüze, olması gereken rakamlarda ölü kuşlara hiç rastlamadığımıza dikkatimizi çekmekteydi. Yazın gökyüzü canlı kuşlarla doludur.
Güvercinler,
kanatlı fareler gibi kentlerimizi boğar, martılar
sinekler gibi gemilerin, sahillerin üzerinde uçuşurlar ama buna karşın ölüleri hiç ortalıkta gözükmez. Ölümlerinin
yaklaştığını hisseden kuşlar gözden uzak yerlere çekilir ve orada
ölürler. Belki de,
yaşayanların dünyasını ölü bedenleriyle kirletmek istemedikleri için kim bilir?
Şizofrenler de aynen kuşlar gibi davranırlar. Ölü kuşlar gibi açıkta görünmemeleri, gittikçe artan sayılarını gizler. Sokak ızgaraları üzerinde, terk edilmiş evlerde, hapishanelerde, çatı aralarında sığınak bulurlar, birçoğu gözden uzak yaşar ve ölür.
Kaynak: Dr. Frank Vertosick, Beynine Bir Kez Hava Değmeye Görsün, Syf: 48