Ozan Emre Gül, 

Sepya tonlu gülümseyişlerin bordo grenlerinden hatıra kalan fotoğraflarda ki halim şimdilerde boşlukta.
Kağıda basılırken yarısı yanmış siyah lekeli fotoğraflardan bir farkım kalmamış, karanlıklarda kalmışım, karanlık bir tavırla ve kara kara düşünüyorum boşlukta.


Önümde duran boş kağıda şuan ne yazsam? Aklımı kurcalayan yirmi dokuz harften hangisini kazısam?
Bulutlar gibi bembeyaz bu tatlı kağıdı hangi harfle kirletsem lekesi çıkmaz?
Kirletmeye kıyabilir miyim ki?
Yazmazsam eğer bir daha bu defter açılmaz.
Hangi kafiyeyle beslesem sizi mutluluktan uçmayı unutur kuşlar?
Unutma, Sürekli kahır çekene yedi ayrı renkte görünen gökkuşağı, mutlu olana tek renkle görünür daima.


Yazmak; Aç bir karın gibi...
Anlattıktan sonra birde yanına tatlı çekmek iyidir. =)
Anladın mı? Ufak bir tebessümdü bahsettiğim.
Gülümsemek, içinde mutluluk duygusu olmasa bile sadece gülümsemek yeterli.
Gülmek sadece dudaklarının iki ayrı tarafa hareket etmesi değildir.


Karanlıkta kalemden dökülen cümleler gün ışığı sayesinde kaybolup gitti
Karanlıkta yazılanlar sadece karanlıkta görülebilir.
Bu gecenin bir mucizesi...
İlham perim usulca yanıma yanaşıp kısık bir sesle dedi ki.
"Geceye özel olan herşey gün aydığında bitmiş demektir. "


Ufukta görünen güneş adeta kağıdıma dökülen kahve gibi rahatsız edici
Bıraktığı lekenin kalıcı olma sebebi hatrının etkisidir.
Masamın ıslanması pek hoşuma gitmese de artık bu yazılar daha değerli.
Çünkü bütün yardım severlerin hatrı o kahvedeydi.
Bir kahvenin hatrı kırk yılmış, benim kahvemin ki o kadar değil...
Hatrı sayılmayan insanların rengi bukalemun edasında değişkendir.


Ve hatrı sayılmayanlar genelde herşeyi sınıflandıran kişilerdir.
Renge göre ayrım yapmanın ırkçılıktan farkı ne ki?
Beyazı siyahtan, siyahı beyazdan ayıran renkler değil bizleriz.
Kahve mor olsa bile kahverengi yine kahverengidir...


Haklı değil miyim?
Haklılık; yerküre de ki paralel ve meridyenler kadar gerçektir
Gerçekliği gün yüzünde, ancak işine gelenin görmediği
İşine geldiğinde, "Bu çizgiler varsa biz neden göremiyoruz? " dediği.
İşte sadece bu kadar gerçektir. Hatrı sayılmayan insan toplulukları cahilliği meslek edinenlerdir.


Keşke üç saniye kuralı insanlar içinde geçerli olsaydı.
O zaman etrafımız da bu kadar mikrop türemezdi.
Yerden alıp pisliklerini üfleyerek temizleyip tekrar sağ kalanların yanına koyardık.
Böylece hem tadını çıkartırdık hemde canımız acımazdı.


Kısacıcık merhabanın bile hatrı vardır biraderim.
İşinize gelmeyen konuları dile getirmek ne zamandan beri saçmalamak oldu söyleyin.
İki dakikalık kelam etsen nerenden eksilir?
Çay ikram etmek değil, iki incebelli çayın muhabbetine oturmak önemli.


Ve herşeyin sonunda...
Sonunda, herhangi birşeyin sonunda, sona ulaştıramadıklarınızı kaldıramayıp kısa bir yazıyla bitirdiğinizi biliyorum.
Necip Fazıl'ın "Kırık Bardak" muhabbetini ağzınıza sakız ettiğinizide biliyorum.
Herkes gibi olmaktan vazgeçin, birbirinizden farkınız olmadığı sürece her zaman ikinci tercih edilen olursunuz.
Hoşça kalın hoş çakallar, ben buradayım, siz gidiyorsunuz...

Atatürk karaciğer sirozundan yatağa düşecek kadar aşırı alkol tüketmiyordu.
Sadece gece vakitleri tek başına veya arkadaşlarıyla kadeh kaldırıyordu.
Hiçbir zaman cepheye veya resmi görevine alkollü gelmemiştir.
Cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte masonlar CHP içinde ögütlenmeye başladılar.
Atatürk 1935 yılında bu örgütlenmenin farkına vararak mason localarını kapattı.
Masonlar daha sonra Halkevleri ve Köy enstitüleri gibi kurumlara yerleşerek örgütlenmeyi burada devam ettirdiler.
Atatürk 1935'ten bu yana masonların izini sürüyordu.
1938'te öldü(rüldü)
Yani üç yıl sonra...
Siroz ve alkol palavraydı.

- Mehmet Toksoy
mehmettoksoy.blogspot.com.tr