Yalın Ayak

Hezeyan çağlarken ırmaklarımdan
Duruldu yüreğim bir damla suya

Demlendim bir çift dünyadan

Açılmış göz kapaklarına

Gidemem sarp kayalıklardan

Kararmış gök yüzünden

Islanmış yer yüzünden

Bir adım daha

Yalın ayak bir adamım ben

Kanamış yaraların acısını

Hiç hissetmem

Nakış gibi işlenmiş

Dilsizim ben

i.a.