Furkan Şahin, 

Kafanı kullan, fırsatları değerlendir. Eğer karşına hiç fırsat çıkmadığını düşünüyorsan göremiyorsun demektir, farkındalığını arttır. Her insanın hayatında sıkıntılar var özellikle maddi sıkıntılar. İstanbul gibi nüfusu çok bir yerde su satsan kazanırsın geçimini sağlayacak kadar para ama amacın bu olmamalı yani nasıl kendimi geçindiririmden çok ben ne yapmalıyım de kendine. İyi bir iş yaptıktan sonra para da kazanırsın zaten. Seviyorsan PHP ye iyi sarıl sana iyi paralar kazandırır.

Önümü neden göremiyorum diye kendine sordun mu hiç? Bunun sebebi ne olabilir? Üniversite diplomanın olmaması mı? Özgüven eksikliğin mi? Kendini bir amaca bağlayamaman mı? Yaşım geldi de geçiyor hala yerimde sayiyorum psikolojisi mi? Kendini sürekli başkalarıyla(özellikle yaşıtlarınla) kıyaslaman mı? Yada bunların hepsinin verdiği psikolojik baskı mı? Etrafındaki üniversiteli çiftleri, arkadaşları görüp onlara özenmen mi? Vs... Daha coğaltırım istersen
Bu soruları geçmişte sorduğun sorulara bakarak onlara paralel soruyorum.
Yazılım mühendisi okumak istediğini belirtmişsin üniversitenin sana ne katacagıni gormek istersen git bir iki yazılım dersine gir cik kitapta yazandan farklı bisey ögretmezler genelde ama tabikide illa katkısı olacaktır.Denemeden bilemessin. Daha 20 yaşindasin hayata yeni basliyosun dur hemen umutsuzluga kapilma.

Bide sordugun soruların birinde yazilim konusuna meraklı olduğunu belirtmişsin.İnsan sevdigi, meraklı olduğu konuda ister istemez başarılıdır zaten.Bence bunun peşinden koş. Fazla kalıp olacak ama Steve Jobs, Mark Zuckerberg, Bill Gates gibi adamların hayatlarını oku.Programlamayla nasıl sıfırdan bir servet yarattıklarını gör.Sevdigin programcılık gelecegin en cok potansiyelini barındıran iş benim gözümde.Kesinlikle burdan yardır.. :)

Ayrıca programlamacılık cidden kafa isteyen bir iş insanı düşünmeye sevkeden, zihnini iyi kullanabilmeyi gerektiren ve cok dikkat isteyen bir mesele olduğunun farkına var.Türkiye de 20 yaşında olupta tam anlamıyla bir işten anlayan cok cok az adam var emin ol.Garsonluk yaptıgın zaman görmüşsündür. Herkesin elinde kendinden akıllı bir telefon yaptıkları tek iş "ayy burcucum cok ghüsel cıkmissınnn.. " demek bunu unutma.Kimseden üstün tutma kendini ama toplumum besi hayvanı kıvamına gelmeye başladığının farkına var(aksini iddia edenin ağzına kürekle vururum) ve etiket takıntını kenara bırak.İnşaattaki kalıpçi kadar inşaattan anlamayan ahkâm kesen nice mühendisimsiler gördüm ben.Aklın, zekan ve yaratıcılığınla farkını ortaya koyarsın diplomanla değil.

Kendini insanlarla kıyaslayıp duruyosan bunu kes.Bu özgüven eksikliginin sonucudur. Bunu kazanmak istiyosanda bol bol oku ve daha önce denemediğin şeyleri dene ve en önemlisi spor yap.Özgüveni en hızlı kazandıran mecradır spor.

Aynı zamanda doğduğundan beri bolluk bereket içinde yaşayan insanların hayata pek bişey katmadıklarını görebilirsin. Hayatta birseyleri degistirebilmiş vizyon sahibi insanların senin gibi küçük yaşlardan itibaren zorluklara göğüs gerip tutkuyla çalısmaya başladıklarını bil.

Yine sorularının birinde insanlar stresli hayatlar içinde ardı arkası kesilmeyen sorunlarla uğraşarak mı gecirdiler hayatlarını diye sormussun. İşte kilit noktalardan biride burası bu kişiler sorunları engel olarak degil dinlenme noktası olarak görüyor ki cogu böyle gördüklerinin farkında bile değiller çünkü onlar icin monoton bir hal alıyor mesele.Neyse bu cok önemli değil.

Önemli olan artık geçmişteki pişmanlıklarını unutman fazla klişe olacak ama hakikaten geçmiş geçmişte kalıyor. Aynı zamanda gelecek kaygısı taşıma artık bırak ne olacaksa olsun. Akışına bırak en azından geçici süre..gercekten gecmis pismanlikların ve gelecek kaygısının birlesip beyni ve kalbi zehirledigi o zamanlar bunu demek önemli bir nokta. Herseyin düzelecegini goreceksin.Anı yaşamayı bil.

Mutluluk bir sen bir ben bir de bebek demek değil.

Einstein amcamızın dedigi gibi "mutlu olmak, birseyler katmak istiyorsan birine yada bir eşyaya degil bir amaca baglan" bence bir tek sen degil herkes böyle yapmalı. Tutkuyla bağlanacağın, severek yapacağın o amaç neyse onu bulmaya bak.

Çevrende seni seven insanlar oldugunu ve sana fazlasıyla deger verdiklerini unutma.

Ayağa kalk aynanin karsina geç kendini tokatla.Sonra git yeni elbiseler al ve kendine yeni bir tarz yarat.

Tabi bunları bu kadar sıraladık yap demesi dile kolay icraate gececek enerjiyi ve hevesi nerden bulacaksin bide isin bu boyutu var.

İste tam burda gecmis pismanliklar ve gelecek kaygisinin verdigi sıkıntıları düşünmemelisin. Zararlı duygu ve düşüncelerin beynini zehirlemesine izin verme. Çok basit lan aslında. Düsünmeyeceksin o kadar. Çocuk merakını asla kaybetme.. Kaybettiysende açığa cıkar ve en önemliside şuan elindeki şeylerin sana yettiğinin farkına var. Vazgeçmeyi bil.Ögrenmeyi sev.. Zaten bunu yaparsan kendi farkindaligini yaratirsin.

Bende senin gibi sayilirim. 20 yasinda akşamları kızılayda garsonluk yapan sabahları okula giden biriyim ve de zevk alıyorum bunu yapmaktan.Yeni is tecrubeleri edinmek ve sevdigim konulari arastirmaya bunlari hayatıma entegre etmeye bayiliyorum ve cogu insana garip geliyorum hatta hic arkadasim yok diyebilirim. Neyse..sonuc olarak;

Önce düşünmeyi kes sonra ne istedigini bul.

Neredeyse yaşı 30 olacak kuzenim 850 liraya bir pansiyonda çalışıyor. Pansiyon dediğime bakmayın özel öğrenci yurdu sayılır. Orada ütü yapıyor, çöp topluyor, odaları kontrol ediyor, yeri geliyor oda temizliyor, gece nöbetlere kalıyor. Geçen gün karşılaştık. Bacağı ağrıyormuş, ellerinde siiller çıkmış, beti benzi atmış bir haldeydi. Tüm bunlara rağmen hastaneye gidecek zamanı bile yoktu. Yurdun sahibide anladığım kadarıyla fazlasıyla para kazanıyormuş. Birde üstüne üstlük yurttaki öğrencilere aynı yemekleri tekrar tekrar yedirmek, çorbalara su katıp 100 kişilik çorbalar yapmak, çalışanları canları çıkana kadar kullanıp az paraya çalıştırmak gibi elinde para tutma yöntemleri varmış. Bu kuzenim dediğim gibi neredeyse 30 yaşında ve üniversite mezunu. Soruna bir yanıtım olsun çok isterdim. Ama benimde durumum senikinden farksız hatta senin kendini geliştirip ayaklarının üzerinde duruşuna bakılırsa benim durumum seninkinden kötü sayılır.

Makinelerin insan gücünü neredeyse gereksiz hale getirmiş olduğu günümüzde bu durumunu bir dezavantaj gibi görmemeni tavsiye ederim.
Günümüzde, hayatını diplomalara ve eğitimine harcamış başarılı!! İnsanların almış olduğu maaşlara bir bakarsak;

• Savcı - Hakim 5 bin - 8 bin tl
• Profesör 4 bin 6 bin tl
• Pilot 7 bin - 12 bin tl
• Mühendis 3 bin - 5 bin tl
• Memur 2 bin - 4 bin tl
• Vasıflı İşçi 1.200 - 3.000 tl
• Vasıfsız İşçi 900 - 1.200 tl

Ortalama bu maaş aralıklarında geçinmeye çalışan bu meslek gruplarından insanların iyi bir yaşam sürdüğüne inanmıyorum.
Hele ki evliyse ve çocuğu, çocukları varsa çok daha zor...
***
Şimdi gelelim senin gelecek endişene. Yapmış olduğun işler sende biliyorsun ki bugün var olup yarın ne olacağının belirsiz olduğu işler ve endişe de buradan kaynaklanıyor doğal olarak.
Ayrıca yorucu bir ay sonunda eline geçen para da ne sosyal yaşantını sürdürmene nede birikim yapmana yetecek bir miktar değil.
O zaman önceliklerini belirlemen lazım:
i

• Kendini anlama (Ben nasıl biriyim, cesur mu, çekingen mi, nelerden hoşlanırım, nasıl bir gelecek istiyorum, kültür bakımından eksiklerim neler vb.. )
• Bunları belirlemiş olman, istediğin yaşam standardını ve ihtiyaç duyacağın para miktarını da bilmeni sağlayacak.
• Bu noktadan sonra; bir yandan yukarıda ki belirlediğin eksiklerini tamamlamaya başlayacak, tamamladıkça, yeni bir şeyler öğrendikçe kendini iyi hissedecek ve yaşama kendine özgü bir bakışla bakmaya başlayacaksın. Bu çokta uzun bir süre değildir aslında.
• Artık kendi yaşadığın zaman dilimini, öncesini ve sonrasında olabilecekleri daha iyi kestirebilecek durumda olduğundan, senin dışında dönen dünyayı da daha iyi takip edip kendine göre o dünyanın bir eksiğine mutlaka şahit olacaksın.
• O doğru fikirle karşılaştığın anda bunu fark edeceksin. Bu öyle bir doğru ki, öyle bir inanış ki; yeterli birikimin olmasa dahi sahip çıktığın bu fikrini araştırmalarını yapıp geliştirerek projelendirecek ve parası olup da yatırım fırsatı arayan yatırımcılardan yatırımcı beğeneceksin.
• Günümüzde legal olarak başka bir çıkış yok.
• Kendine inan ve öz eleştirini acımasızca yap ve yaptığın eleştiriler ne kadar gerçekçi olursa üstesinden gelmen o kadar kısa sürecektir.
• Bence bu soruyu sormuşsun ya, yolun yarısını almışsın; yaz bence başarı hikayeni. Sonra değil, şimdi.

1- Videolar ve video setler takip et.
Tek basina yetmez.

2- Kitap(lar) bitir.
En az bir kitabi basindan sonuna kadar takip etmen gerekir.

3- PHP referansi ( docs.php.net/manual/tr/ ) oku.
3.1- Kucuk bir tutorial var icinde
3.2- Kontrol yapilari (if, for vb)
3.3- Function, class mevzulari
3.4- Fonksiyonlar, ozellikle array ve string fonksiyonlari, ana listelerini oku (list of array functions,..), iclerinden hangilerinin sana lazim olabilecegi, ne durumlarda kullanacagin konusunda biraz kafa yor.
En az bir hafta ayirmalisin.

4- Acik kaynak projelerin kodlarinda gez.
Ornegin Wordpress PHP ile yazilmis bir projedir. Kaynak kodunda gez, nerede neyi cagirmis, neden cagirmis, hangi dosya ne yapiyor, incele.. Saatlerini, gunlerini harca.

5- Baslangicta hepsinden, ilerleyen donemde cogundan olmak uzere, Turkce kaynaklardan uzak dur ( docs.php.net haric).
Bizde eksik bilgiyle tutorial yazan coktur, o eksik/yanlis bilgi etrafinda toplanan da cok olur. Dogru bilen de Turkce olarak yazmaya zaman harcamaz cogu zaman. O nedenle Turkce kaynaklardan uzak dur diyorum. En azindan PHP noktasinda dogruyla yanlisi birbirinden ayird etmeyi ogrenene kadar. Unutmamak lazim, yanlis ogrenirsen oyle kalir, duzeltmek cok zordur.

6- Belli bir noktaya geldikten sonra uzunca bir zaman 'acaba daha iyi bir yolu olabilir mi' diye arastirmaya zaman harca. Senin 'bir sekilde' hallettigin mevzuyu cok daha 'guzel' bir sekilde halletmenin bir yolu olabilecegini bil ve arastir.
Biraz soyut olacak ama ornek vereyim. Bir array'deki elemanlarin id sutunlarini benzersiz almak istiyorsun diyelim. 'Az bilen' programci bu isi donguyle halleder. Ayri bir array olusturur, donguyle array'de olup olmadiklarina baka baka id sutunlarini alir. Minimum 4 satir kod. 'Iyi bilen' programci tek satirda halleder, array_unique ve array_column veya en kotu ihtimal array_map fonksiyonlarini kullanir. Ilk yontemle isini hallettiysen ve daha iyisi var mi diye bakalak olmazsan oyle gider. .

EDIT
7- Kopyala-yapistir yapma. Hicbir zaman. Bakarak yaz, ama kendin yaz. Noktali virgulleri unut, parantez acik kalsin, fazla parantez kapansin, hata yapabilecegini, en cok hangi hatalari yaptigini, hata yapmamayi ogren.

8- Tamamlama ozelligi olmayan/az olan bir editor/IDE kullan. Tamamlama ozelligi gelismis bir editor beyni tembellige iter, daha az dusunursun. Oysa bir konuyu daha iyi ogrenmenin ilk kosulu beyni o konuyla daha fazla mesgul etmektir. Ornegin PHPStorm, o kadar iyi bir IDE'dir ki, hata yapmana musaade etmez. Yeni ogrenen biri icin cok kotu bir durum.

9- Yetenekli, sade bir editor kullan. Bu biraz kisisel tercih meselesi ama ekran ne kadar bos olursa PHP'ye o kadar kafa yorabilirsin. PHPStorm'un ekran goruntulerine baktiginda kod alani ekranin yarisi falandir. Ama Sublime Text'in ekran goruntulerine baktiginda ekranin tamami koda ayrilmistir. Beyninin tamamini koda odaklarsan daha yogun calismis olursun. PHPStorm yeteneklidir ama sade degildir, kodun icine bir suru isaret koyar, her satirda, hem yerde yardimci olur. Ama Sublime Text sana hic karismaz, ne istiyorsan onu ve nasil istiyorsan oyle yapmana izin verir.

10- Ayni kodu tekrar tekrar yaz.
Diyelim 6 ay sonra kendi blog uygulamani yazdin. Kod yazarken bir yandan kirlenen birseydir. Kendi kodlarini bazen parcalar halinde duzelte duzelte ve bazen de sil bastan tekrar tekrar yazarsan kendine hem tecrube, hem hiz, hem de neyi nasil yapacagin konusunda yatirim yapmis olursun.

Biraz uzun bir yazı oldu ama insan dertlerini anlatmaya başlayınca nerede duracağını pek bilemiyor demek ki =)

Öncelikle, böyle ciddi bir kararı verme aşamasında, kimsenin üzerinde etkim olsun veya yanlış yönlendirmeye sebep olmak istemem. Ancak bu meslekte ve üniversite eğitimi aşamasında karşılaşma ihtimali yüksek bazı olumsuzlukların olduğu ise bir gerçek. Bu olumsuzluklar konusunda bilgi vermemek, uyarmamak da haksızlık olur diye düşünüyorum. -Ki kişinin önceden hazırlıklı olabilmesi ve bu sıkıntıları yaşamaması, yine kişinin kendi tercihleri ve çabaları ile sağlayabileceği bir durum. Yani bahsedeceğim olumsuzluklar herkes üzerinde aynı etkiyi yaratmaz. Kimisi baş edemez, kimisi ise çok rahat kaldırabilir.

• Soruda bahsedildiği gibi; bilgisayarları, yazılım geliştirme konularını sevmek, ilgi duymak, en azından ucundan bir iki satır web sayfası veya ufak bir uygulama geliştirmiş olmak gereklidir. Hatta kesinlikle şarttır! ... Evet... Ancak yeterli değildir, hem de hiç yeterli değildir. Bu ilgi veya deneyim ancak programlama veya veri tasarımına ilişkin derslerde başarılı olmayı "belki" sağlar. Ancak 4 yıl boyunca okuyacağın derslerin büyük bölümü, ileri seviye matematik, fizik gibi genel mühendisliğe ilişkin teknik dersler ve yazılımla çok ilgisi olmayan, bilgisayar ağları ve elektronik içerikli donanım dersleri olacak. Herkes için aynı değildir belki bu durum, ama benim için, programlama dışındaki bu dersler oldukça zor ve yıpratıcı geçti. Daha ilk iki senede hevesimi kırdılar diyebilirim.
• Bu bölümü hangi üniversitede okuyacağının önemi var mı? Hem var, hem yok... İyi üniversite/kötü üniversite değerlendirmesine iki farklı konuda bakmak gerekir. Birincisi; mezuniyet sonrası iş bulmaya etkisi... Yüksek seviyede bir üniversitede okumak, mezuniyet sonrasında iyi firmalarda işe girme olasılığını ciddi derecede arttırır. Bu okullardan mezun olabildiysen, mesleği hakkıyla öğrenip öğrenmemiş olman çok dert değildir. Daha 3'üncü sınıfı okurken iş teklifleri sana gelmeye başlar zaten. İşçi haklarını sömürmekle uğraşmayan, düzgün disiplinli çalışan firmalarda, iyi bir ücretle ilk işine başlayabilirsin. Düşük seviyede bir üniversiteden mezun olduğunda ise; eğer tanıdıklar vasıtasıyla iyi bir firmaya girememişsen, birkaç ay, hatta belki bir yıllık bir süre iş bulmakta güçlük yaşayabilirsin. Çalışmaya başlayacağın kötü veya orta seviye firmalarda, 3 kuruş maaş alıp bir de üzerine tamirci çırağı muamelesi görme ihtimalin ise kaçınılmazdır. İlk işlerin, uzun süreli olmayıp sadece deneyim kazanma amaçlı olacaktır. Yıl ve yıl deneyim kazandıkça, "iyi üniversitede okumadım ama ben bu işi biliyorum" dediğinde, artık iş verenler sana inanmaya başlayacaktır. Diğer ikinci konu ise; üniversitenin mesleği öğrenmene ne kadar yardımcı olabileceği mevzusudur. İşte bu mevzuda iş, üniversiteden çok sana düşmektedir. Eğer esas amacın, mezun olduğunda haşin bir coder olmaksa, "çatır çatır yazmak, fütursuzca kodlamak istiyorum, hatta kendi işimi kendim kurarım, alemin kralı olurum" diyorsan, nerede okuduğunun çok fazla bir önemi yok. Düşük seviye bir üniversitenin bu konuda sana direkt katkısı en fazla %5 ise, iyi seviye bir üniversitenin katkısı da en fazla %20'dir diyebiliriz. Geriye kalan %80-95'lik kısım, ancak kendi azmin ile elde edebileceğin bir şey... Yazılım geliştirmeyi öğrenmenin tek ve yegane yolu kişisel çabalardan geçer. Boş zamanlarında sağda solda gezinmek, eğlenmek, oyun oynamak, film/dizi izlemek gibi aktiviteler yerine, iyi veya kötü, mantıklı veya mantıksız fark etmez, aklına gelen projeleri geliştirmekle, 7/24 kod yazmakla uğraşmak gerekir. Okuldan arta kalan zamanı iyi değerlendirebilirsen, mezun olduğunda kendine ait, pazarlayabileceğin veya işletebilceğin bir yazılım ürünü çıkartmış olabilirsin.
• Meslek eğitimi için üniversiteye büyük hayallerle gidip, küçük başarılarla mezun olma riski vardır. Bu bölüme girmeye karar vermekte çoğu insanın çıkış noktası, işin erbabı olup, dünya çapında ünlü firmalarda iş bulabilme hayalleridir. Oyuncular için Blizzard, sistemciler için Microsoft, Web'ciler için Facebook benzeri şirketlerde işe girebilme hayalleri klişedir. Ya da hacker olacağım, ünlü olacağım hayali vardır bir de... Bunların hepsi %98 ihtimalle hüsran ile sonuçlanacak hayallerdir. Eğer yeterince çaba sarf edememişsen, okuldan en son "Hesap Makinesi" programı yazabilecek bilgi ile mezun olursun...
• Belli bir firma altında, başka insanlar için çalışmak, kurumsal uygulamalar geliştirmek bambaşka bir dünyadır. Evde hobi amaçlı veya ek iş amaçlı olarak kişisel uygulamalar geliştirmeye hiç ama hiç benzemez... Her şeyden önce, yaptığın güzel işlerin farkında olmayan veya farkında olsa da gerekli övgüyü/saygıyı göstermeyen, buna karşılık kırk yılda bir gözden kaçırdığın en küçük bir hatada ise direkt sana beceriksiz muamelesi çeken bir patron/müdür başında olacaktır. Buna ek olarak, yazılımın gerçekten nasıl olması gerektiğinden, nasıl daha kullanışlı olabilceğinden habersiz müşteri/kullanıcı sınıfı olacaktır. Bu sınıf, gerekli gereksiz, sürekli seni boş işlerle meşgul edecek, "şuranın fontu farklı olsun, bu buton yukarda değil aşağıda olsun" benzeri isteklerle, asıl yapmayı istediğin işleri yapmaktan seni alıkoyacaklardır.
  
• Mesleğin sosyal hayata ve kişisel gelişime olumsuz etkileri var. Gerek üniversite eğitimi sırasında, gerekse mesleğe girildiği zaman, sürekli bilgisayar başında olmak, insanlarla olan ilişkileri zayıflatıyor. Yıllar içinde dış dünya git gide daha yabancı bir hal alıyor. Konuşabilme kabiliyetinde ve hafıza becerisinde ciddi gerileme gözlemlenebiliyor. Burada "hafıza" ile "zeka"yı birbirine karıştırmayalım. Kodlama yapmak, sürekli matematik sorusu çözmek gibidir. Problem çözme becerinizi, yani zekanızı arttırabilir. Ancak herşey değişkenlerdem, parametrelerden ve işlemlerden oluştuğu için ve okuyarak, anlayarak beyinde saklanması gereken yazılı bir bilgi olmadığı için hafızayı köreltir. Nerede okumuştum hatırlamıyorum; bu meslek için, 10 yıldan daha fazla aktif kod geliştirme görevi önerilmiyor. Belli bir süre sonra mesleği bırakmayı veya kod geliştirme dışında, daha çok yönetim amaçlı pozisyonlara geçmeyi öneriyorlar. Meslek, öyle sanıldığı gibi masa başında oturup kolay yoldan para kazanılan bir meslek değil. Kafa yorgunluğu, sinir ve stresi bol bir meslek...
• Sağlığa olumsuz etkisi var. Boyun düzleşmesi, mesleğin kaçınılmaz sağlık sorunudur. Boyun ve omuzlar sürekli taş gibidir... Ayrıca sürekli oturmak, hareketsizlik ve düzensiz beslenme sonucunda göbek ve kıç bölgesinde kontrolsüz gelişim de aynı şekilde... Obeziteye kadar yolu var. Göz sağlığı da cabası... Üniversite öncesi sadece tek gözüm 0.75 derece miyop iken, üniversitede 3 yılda 3.5 derece astigmat vurgunu yedim. Bir 4-5 sene sonrasında da 4.5 dereceye kadar çıktı.
  

Daha saymakla bitmez aslında ama uzun lafın kısası şöyle:
Eminim ki bu mesleği seçip, mesleğini severek yapan ve hayatından memnun bir çok insan vardır. Anlattığım problemlerin üstesinden bir şekilde gelmişlerdir, belli bir düzeni rayına oturtmuşlardır ve mutlulardır. Ancak ben mesleğimde mutlu değilim, yıllardır da olamadım. Ben de bilgisayarlara ve yazılıma çok büyük heyecanla, büyük heveslerle, büyük hayallerle başladım. Ama hayattan umduklarımı yerine getiremedim. Çünkü bu meslekle birlikte kolay değildi, belki de imkansızdı... Mesleğimde başarısız birisi olduğumu söylemiyorum. Mütevaziliği biraz kenara alarak, iyi seviyede ve aranan bir yazılım geliştirici olduğumu çekinmeden söyleyebilirim. Ama geçmişe geri dönme fırsatım olsa tekrar bu mesleği asla seçmezdim. Ve en az mesleğini sevenler kadar, benim gibi mesleğinden nefret eden yazılım geliştiriciler olduğundan da eminim.

Ayrıca şu başlıkta anlatılanlar da işinize yarayabilir:
inploid.com/t/turkiyede-ki-yazilim-sekto...
---

Yazılım mühendisliği bölümleri ve istediğin bazı sorulara yanıt.. Aynı zamanda aşağıdaki sitede bulunan bağlantıları inceleyebilirsin.
yazilimheryerde.com/2014/07/yazlm-muhen...
Aşağıdaki bağlantıyı da okuyabilirsin.
sadikderekoy.com/2013/09/yazilim-muhend...

Bu arada, bir şeyler üretip sürekli uygulama geliştirirsen hevesinde aynı oranda artacaktır.

Ben 10 Yıldır Felan Bu işi yapıyorum.
E 200 Mercedes im var ve 130 M2 Daire aldım. Kızımı Doğa Kolejinde Okutuyorum.
Allaha Şükürler olsun.
Endişelerin heralde bir nevze kalkmıştır. :)

Aslında Yazılım Muhendisliğiyle İlgili çok fazla tecrübeye sahip değilim. Ama insan ilişkileri, insanlar hakkında fazla tecrübeye sahip biri olarak şunları söyleyebilirim:
" Sevdiğin işi yapmanın karşısına ne koyarsan koy, bu asla senin işinle kıyaslanacak bir iş değildir. Şöyle düşünebilirsin; yazılım mühendisliği yerine sevmediğim bir iş yaparsam zaten 1-0 mağlup oluyorum sonrası diye bir şey kalmıyor ki başında da sonunda da o işten sıkılıyorsun. "

Ne yapacaksan yap, sevdiğin işi yap!

Yazılım mühendisliğini iyice araştırmalısın. Neler yaparlar, neden yaparlar? Nerelerde yaparlar? Türkiye ve dünyadaki iş şartları nedir? Yazılım Müh. Olman her türlü yazılımı yazabileceğin anlamına gelmiyor. Uzmanlaşmak için kendine alt alan belirlemen gerek. Her yanlış seçimin seni 2/3 yıl geriye atacaktır. Sürekli araştırman ve öğrenmen gerek. Araştırmacı bir ruha sahip değilsen, devlet veya memur kafası ile sürekli standart iş yapan firmalara yönelmen en doğrusu olur.

Araştırmalarını tamamladıktan sonra, ben bu işleri önümüzdeki 20 yıl boyunca yapabilir miyim? Sorununu kendi içinde cevaplamalısın. Objectif olmak zor olasa da elinden geldiğince objektif olmaya çalış.
Eğer tüm hesaplamalarını 1 sonucuna ulaşmak için yaparsan 1 bulursun, 0 için yaparsan 0 bulursun. Ama hangisinin doğru sonuç olduğuna 2 türlü de ulaşamamış olursun. Gelecek planlarını yaparken her zaman realist olmak en iyisidir bence.

En önemli tavsiyem; Bu iş, para için yapılabilecek bir iş değil. Eğer çalışma şartları iyi veya toplum içinde saygın bir statuleri var gibi bir düşünce ile giriyorsan, şimdiden alternatif düşünmeye başlasan iyi edersin.

Ayrıca, şuan yaptığın tüm araştırmaların ve testlerin pozitif çıksa bile, mutlaka zaman, zaman bunalacağın ve biraz uzaklaşmak isteyeceğin zamanlar olacaktır. Bu normal bir süreç, önemli olan bunun dengesini iyi ayarlamak.

Çünkü; mesleğinden asıl zevk alacağın kısım (bence) yazılım mimarı olduğun zaman başlıyor. Asıl o zaman beynini tam kapasite ile kullanmaya başlıyorsun ama kimseyi mezun olduğunda veya 1-2 yıl çalıştığında yazılım mimarı yapmazlar. Yaklaşık 10 yıllık profesyonel bir geçmişin ve/veya akademik bir kariyerin olması gerek Doktora gibi.

Başarılar dilerim. Hiç bir zaman ideallerinden vazgeçme... Seni sen yapan şeyler onlar. ;)

Buradanşunu anlıyorum; ben bu işi yuttum artık daha neler var? Ben 10 yıldan fazladır yazılım işleri yapıyorum mutlaka senin ismini duymuş olmalıyım. Ama duymadım. Bence sen bu konularda iyi isen bu konularda insanlarda destek ol. Göreceksin hiç sıkılmayacaksın.