Aileden ayrı başka bir şehirde yaşamanın zorlukları veya güzellikleri nelerdir?

İnsanın gerçek "kendi"sini bulabilmesi için gereklidir diye düşünüyorum. Bir insan ailesinden uzaklaşınca kendi istek ve tercihlerine göre yaşamaya başlıyor. Normalde karşılaşamayacağın kadar çok insanla dolayısıyla da farklı görüşler, düşünceler, yaşamlar, müzikler, kitaplar, oyunlar ile karşılaşıyorsun. Birilerinin kızı ya da oğlu gibi değil, kendini nasıl görmek istiyorsan öyle davranıyorsun. İnsanları daha derin tanıyorsun.Gerçek dostlar ediniyorsun. Paranın hesabını yapmayı, kendi sorumluluğunu almayı öğreniyorsun. Ailenin önemini ve değerini anlıyorsun.

Olumsuz yanlarına gelirsek, bu zamana kadar düzgün bir kişilik oluşturamamış insanlar aileden uzaklaşınca bocalıyor, kötü arkadaş ve alışkanlıklar edinebiliyor. Dengesini tamamen bozup hayatını altüst edenler bile gördüm maalesef.

Yaptığım açıklamalar daha çok kısa süreli ayrılıklar için. Aileden ayrı yaşamak okul- iş gibi sebepler ile bir süreliğine gerekli ve faydalıdır ama şahsen ben ömrümü ailemden uzak bir şehir ya da ülkede geçirmek istemem. Hayat çok kısa, bu ömrün iyi- kötü çoğu anlarını sevdiklerimle geçirmek tercihimdir.

Bence hic bir zorlugu yok eger sen zor gormezsen. Tabi seni en basta zorlar alismadigin bir yerde tek basinasin ama ne zaman hissedersen alismaya basladigini yeni arkadaslar edindigini o zaman cok guzel olmaya baslar. En onemlisi kendi ayaklarinin uzerinde durmayi ogreniyor insan kendi kararlarini kendi veriyor ve bu da kisinin kendine guvenini arttiriyor. Insan bambaska oluyor tamamen bagimsiz bir hayat yasamaya basliyor, yeni insanlar yeni seyler kesfediyor, kendi hayatini yavas yavas kuruyor. Demem bu ki aile tabiki onemli fakat tek olmak ve bagimsiz olmak baska bir guzel herkesin bunu yapmasi lazim.

=> Doymayı öğrenmek; Ben ailemden ayrılana kadar yumurta kırmaktan ileri gidemezdim ve akşam yemeklerinde de %70 oranda yemek seçerek sürekli aynı şeyleri yerdim.Aileden uzaklaşmak adeta bir dönüm noktası oldu benim için.

Hani erkekler arasında bir söylenti vardır ya; "Erkek adam hiç yemek yapar mı? " Bu söz, "merdiven altından geçmek" hurafesi kadar saçma ve bunu ancak yalnız kaldığınızda anlayabilirsiniz.
Yumurta kırmaktan öteye geçemeyen ben, yemek yapmaktan da ileri giderek, yemeğimi üretir hale geldim ve seçme olayı da birkaç çeşit dışında neredeyse bitti.

Düşünen insanlar olarak kendinize samimi cevaplar verin.
=> Yemeğini bile yapamayan insan. . . ?

Şu an yurt dışında üniversite okuyorum, dezavantaj olarak paran bittiğinde biraz sıkıntı çekiyorsun o kadar, geri kalan şeylerde harika bir yaşam geçiriyorsun istediğin zaman istediğini yapabiliyorsun, ev temizlemeyi yemek yapmayı sorumluluk almayı öğreniyorsun en önemlisi yorganını ayağına göre uzatmayı öğreniyorsun ki ileride bunun faydasının çok fazla olacağına eminim :)

Neler yapabileceğini keşfetmek isteyen herkes ailesinden uzakta bir müddet de olsa yaşamalı. Üniversiteyi ailemin yanında okuyarak hata mı ettim yoksa iyi mi ettim bunu bilmiyorum ama bir yıl dışarıda kaldığımda gördüm ki ailemle yaşamasaymışım daha güçlü ve daha bir başına karar verebilen birey olabilirmişim. Şimdi de öyleyim ama derece meselesi.

lisede şehir sışına çıkmış üniveriste bitttiğinde gelmiş birisi olarak sıkılıyorum.aileden ayrı kendini daha çok geliştirirsin . ayda bir ailene uğraman da özlemini dindiriyor.

Aileden ayrı olmak tamamen desteksiz ve yalnız kaldığın hissini uyandırır. Bu durum bazen ateşleyici bir mekanizma olurken, bazen de bunalım sebebi olabilir. başta özgürce yaşamak olarak görünen bir his, zamanla kendini yalnızlığa ve karamsarlığa bırakır. Ya ailenin yanına dönersin. Ya kendi yuvanı kurarsın. Kısaca hayata önemli katkıları olan bir durumdur yalnız ve ayrı bir şehirde yaşamak.

Kişiliğini oturtmuş bir bireyin aileden ayrı yaşamasının bir ayrıcalığı yok bence, aileden ayrı yaşayan bir bayan için zorluğu ise herkesin hayatı üzerinde söz söyleme hakkını kendinde görmesidir.

Saat sınırlaman yoktur , eve istediğin saatte girip çıkabilirsin sokaklarda boş boş dolaşabilirsin. (bunu erkekler ailelerinin yanında da yapabilirler pek tabii ben bir kız gözüyle değerlendiriyorum.) zorluk olarak anne yemekleri derim , arkadaşlarınız da yemek yapılacağı zaman yoksa , yapmayı bilmeyen biri olarak özlediğim şeyler arasındadır vs vs

Kendini bulmaktan bahseden arkadaşlara katılmıyorum. Kendini bulmaktan ziyade üst ve alt sınırlarını keşfediyorsun. Örnekleyerek açayım biraz daha:
Başlangıçta tecrübesizlikten ötürü biraz afallıyorsun. Devam etmek istiyorsun fakat bunu yapmaya ne maddi olarak ne de manevi olarak yetemiyorsun. Bocalıyorsun ve kısa süreliğine de olsa içine kapanıyorsun.
Sonra bir şekilde toparlanıp ayağa kalkıyorsun ve kimseye muhtaç olmamak için bir şekilde kendini maddi ve manevi açıdan doyuruyorsun. Farkediyorsun ki artık kendi kendine yetebilen bir bireysin. Açta açıkta kalmayacağına emin oluyorsun. Kalsan bile bunun seni yıkamayacağına emin oluyorsun. Hayatında ilk kez bir şeylerden emin oluyorsun anlayacağın. Kendini yine bulamamış oluyorsun ama artık üst ve alt sınırlarından emin oluyorsun. En azından camdan yapılmadığına, bir kaç darbeyle yıkılmayacağına inanıyorsun.

Zorluklarla baş etme potansiyelini keşfedince zorluklar da güzelliğe dönüşüyor... 3.5 yıl Ardahan'da yaşamış biri olarak kesinlikle yalnız kalınmalı...

daha hızlı olgunlaşaıyorsun,daha çok sorumlu hissediiyorsun ve daha özgürsün

Benim için tek zorluğu aile sıcaklığını özlüyor olmam. Güzelliklerini saymakla bitiremem. Aileden uzak yaşamanın insana kattığı hayat tecrübesi de unutulmamalı : )

Aileden ayrı yaşamanın güzelliklerinin başında sorumluluk sahibi olmayı öğreniyorsun her açıdan. Hayatını planlamak, kendi kuralların ile yaşamak her zaman için güzeldir. Yemene içmene, eve girip çıkmana karışan eden yok ve yalnız olduğundan kafa dinleme şansın yüksek. Ve şu da önemli bir gerçek ki aileden uzakta ev işlerine daha alakadar oluyor insan, ailesi varken daha rahat oluyor.

Dezavantajları; hasta olduğunda anne çorbası olmuyor :)

Her şeyden önce kendini daha iyi tanıyorsun. Sevdiğin-sevmediğin şeyler, güçlü yanların- zorlandıkların, özlediğin her şey daha net hale geliyor senin. Hatalarını şefkatle kimsenin telafi etmeyeceği düşüncesiyle olgunlaşıyor ve hayat bağışıklığını kazanmış oluyorsunuz :) ayrıca senin ailenin bulunduğun yerden uzaklarda olduğunu bildiklerinde, insanlar gerçek yüzlerini daha rahat gösteriyorlar bence :) Yalnız yaşıyorsan hem olumlu hem olumsuz açıdan resmen gözün daha çok açılıyor. Hayatının sorumluluğu tamamen sana ait oluyor ki eve gelince mis gibi yemekler, temiz ütülü kıyafetler, ki titizsen hele temiz düzenli bir ev için olaya el atmak zorunda oluyorsun. Yine de canın istediği gibi yaşa, paranı istediğin gibi harca, gez, anlık planlar yap, ertelemek istediğin şeyler için karar sana kalmış, dilediğin gibi ertele kafan rahat ;) Toparlayacak olursam ; ailemi korkunç derecede özlesem de, uzakta, tek başıma, iyisiyle kötüsüyle kendi hayatımı kendim kurabilmeyi çok seviyorum. İnsanın olgunlaşma sürecinde kesinlikle tecrübe etmesi gereken böyle bir zaman dilimi olmalı bence... .

En guzel yaniyla ozleniyorsun..Bekleyen bi ailenin olmasi sana gore surprizler hazirlanmasi. Ve karakterinin sekillenmesi yemegini kendi basina yapabilmen hastalandiginda iyilesmenin yollarina tek basina araman hepsi kendi basina guzel artilar ve bunlarin hepsi uniyle birlikte gerceklesiyor(:

kesınlıkle zor oncelıkle camasır bulasık herseyı kendın yapıyorsun bence en buyuk zorlugu bu :) ama basına buyruk yasamak harıka en guzel tarafı da bu

Gurbet adamı olgunlaştırır.

Dışarda yaşarken hayatını yoluna koymayı ve gelecekte ne yapmak istediğini düşünerek yaşamayı seçtiysen ne ala,yoksa her gün lay lay lomla geçiyorsa birde bakmışsın ki o özgürlük dediğin şey seni kuyunun tamda dibine atar.Hayat akıp gitmiştir.

Özgürlük için özlem hepsi bu sanırımmm

Eğer bekârsanız, muhtemelen dışarıda yemek yiyeceksiniz. Her lokantacıya ve esnafa lafım yok ama türlü türlü yerlerde yemeye başlayacağınız için bundan en başta mideniz ve bağırsaklarınız etkilenecek.

Ben yaşıyorum. Hiçbir zorlugu yok aslında üşengec değilsen. Hergün sabah 6 da uyanıp 1 bardak tarcınlı sütümle güne başlıyorum yeşilcay ilaveli siyah cayımı demliyorum. Ve izleyeceğim dizilerin bölümlerini harcıyorum. Sonrasında Okuyacağım karikatür dergilerimide harcadıktan sonra dinleyeceğim albümlerimi tek tek dinliyorum saat 12.30 - 1 oldumu temizliğime girişiyorum komple süpürge vilada e bunları hergün yapınca temizlik dediğiniz 10 dk ya mal oluyo. Bisküvüt tüketiyorum ara öğünümde. Evden cıkmayan tel face twitter kullanmayan biri olarak saat aksam 6 olunca uyuyorum. Gece su içmeye kalkma saatlerini saymazsak sabah 6da rutin yasantım başlıyo ama okul baslasyınca daha farklı

Kısıtlama olmuyor doğruyu yanlışı kendin buluyorsun ama dikkatli olmakta lazım. Ailen olmadığı için arkadaş çevresine daha çok sarılıyorsun daha çok gezme tozma, muhabbet. Ayrıca her işini kendin hallediyorsun bunları yaparken sosyalleşiyorsun yeni şeyler öğreniyorsun. Birilerine bağımlı olmadan yaşamayı öğrenmek lazım bence yeri gelince yalnız kalınca ne yapacağını bilememek çok kötü. Yalnız olmak kötü bir şey değil arada herkese lazım. Bu yüzden aileden ayrı yaşamak iyi. Güzel yanı onları özlüyorsun, değerlerini daha çok anlıyorsun. Çünkü aynı evde olunca sürekli didişme oluyor. Ev arkadaşı varsa bir insanla geçinmeyi öğreniyorsun özellikle benim gibi tek çocuksa insan:) Geçici olarak bulunduğun bir yerdeysen eve fazla harcama yapmamak için inanılmaz yaratıcı oluyorsun. Zor kısmı alışık olmayanlar için duygusal anlamda olur. Kendini terkedilmiş hissedersin veya keşke yanımda olsalardı yardım ederlerdi vesaire. Evde tek yaşıyorsan derin bir sessizlik, yediğin yemeğin tadı olmaz arada bir insana ihtiyaç duyarsın.

Şuan içinde bulunduğum durum. Bulunduğun ortamında etkisi var tabiki. Ben küçük bir yerdeyim mesela çok çekilmez, ailemin yanında olmayı defalarca istedim. Onun dışında kendi kendine yetmeyi, sorumluluk almayı öğreniyor insan.

Tek zorluğu yemek yapma konusudur tabi aşılabilir. GÜzellikleri bana göre daha fazladır mesela aileden ayrı yaşanıldığında insan daha fazla olgunlaşır en belirgin özelliği budur. Hayata daha realist bakar, kendini bulur.

Türkiye'de, Türk kültüründe sorulacak soru mu bu şimdi. Başka şehirde yaşarken öğrenciyseniz tabii ki parasal sıkıntınız olacaktır ama onun dışında sonsuz özgürlüğünüz olacağından parasızlığı dahi takmayacaksınızdır.

Yaşama tutunmaya, yaşama daha çok anlam yüklemeye, yaşamı daha iyi anlamaya başlıyorsunuz, evet sizi tam anlamıyla olgunlaştırıyor, sorumluluk almanızı, kendi kendinize yetebildiğinizi öğretiyor, iyi zamanların olağan olduğu kadar kötü zamanların da olağan olduğunu görüyorsunuz, güçleniyorsunuz ama sonra oturuyorsunuz bir köşeye ne kadar özlediğinizi düşünüyorsunuz. . .

kendini yönetmeyi öğreniyorsun

kendi başına ayakta kalmayı öğreniyosun ama aile özlenir annenin babanın başına bişey gelse yanında olamamak sonra günlük işleri (çamaşı bulaşık ütü eve yemek evin temizlenmesi vesaire) idare edicek biri olmaması çook büyük zorluk yaratır

2004 Yılından Beri Ailemden ayrı yaşıyorum. Hayatın tüm zorlukları ile göğüs göğüse çarpışmayı öğreniyorsun.

lisede şehir sışına çıkmış üniveriste bitttiğinde gelmiş birisi olarak sıkılıyorum.aileden ayrı kendini daha çok geliştirirsin . ayda bir ailene uğraman da özlemini dindiriyor.

ben yaşamdım ama üniversiteyi kaznıp yaşamak istiyorum özlersin aileni ama bence güzel zorluklar olur:))

bekar evi süperrr.

zorluğu sadece özlem olabilir.ayrı yaşamak kendi ayaklarının üzerinde durabilmek kendine yetebilmek güzeldir

Başka bir şehirde yaşamanın zorlukları ve güzellikleri denktir..Yıllarca ayrı yaşadım..Başka bir ülkede yaşamanın zorluklarını anlat anlat bitmez..

kendi evin kendi kuralların kendi özgürlüğün kendi tutsaklığın.

Zorluk olarak onları özlemek,
güzellik olarak artık kendini idare edebilmen.

Yaşamısını öğreniyorsun 

Güzel yanları; karışanın edenin olmuyor, vır vır, dır dır başının etini yiyen olmuyor, sadece ne yapmak istiyorsan onu yapıyorsun (tabi bu uzaklaşma amacına bağlı)....

Zor yanları; yalnız kalıyorsan yemek yapma derdi, sürekli bir özlem durumu....

Kendini geliştirme fırsatı yakalayabildiğin gibi kendini harabe edebilirsin de en önemlisi senin seçimin ve senin kazançların kaybedilerin olay sensin kısaca;)

sorumluluk sahibi olman açısından çok iyi bence, ama ana kuzusuysan alışmakta zorlanacağın muhakkak

Özlem dışında tek zorluğu ilk zamanlarda ki alışma süreci. Ortamın, arkadaşlıkların iyiyse geri sadece anneni özlüyorsun diye dönüyorsun memleketine :)

Paranın hesabını yapmaya başlıyosun en başta :))

Zorluklar: Özlemek, merak etmek, ihtiyaç duyulan anlarda yanlarında kolayca olamamak...

Güzellikler: İçinde bulunduğunuz duruma göre değişiklik gösterir. Ör: maddi kazançla destek, başarı ile sevindirmek...

Güzel karışan yok nerde kaldın diyen yok

Aslen İzmirliyim ve 4 yıldır İst da ailemden bağımsız olarak yaşıyor ve kendi ayaklarım üzerinde duruyorum, sosyalleşme ve kendini birey olarak ifade edebilmek açısından, cool ve özgür yaşam açısından önemli bir adım yalnız yaşayabilme kararını alabilmek, ütü, çamaşır, temizlik, bulaşık gibi sosyal yaşam sorumlulukları tabi ki oluyor ama bunun içinde sosyal çevrenizi kullandığınız takdirde sorun ortadan kalkıyor:)) imkanı olan herkese ömründe bir süre de olsa bu deneyimi yaşamasını tavsiye ediyorum:)))

Yalnız başına yasamayi öğrenmek en büyük avantajiyken, sevdiklerinden uzak kalmak en büyük dezavantajı bence.

Rahatsinizdir karisanin gorusenin yok artık. (Ben ailemlede olsam sıkıntı yok bana kimse karışmıyor zaten.) Ama karışanlar için iyi birşey; hayatı özgür iradeyle yaşamayı öğrenirsiniz ve ozgursunuzdur, yapmak istediniz için kimseden izin almanıza gerek yoktur. Olay bitmiştir.

Sorumluluk almayı ve annenin aslında bir çok işi sen farketmeden yaptığını farkedersin.
Zorlukları ise beslenme ile ilgili olabilir. Her gün makarna yemek pek güzel olmuyor :)

1.Yemek yapmadaki yaratıcılığın artıyor. Bazen kendini bile şaşırtacak kadar hatta yenmeyecek kadar.
2.Yeni arkadaş çevresi ve yeni dostlar iyi gelir.
3. Bir sürü fatura aidat gibi önceleri muhatap olmadığın mevzularla iç içe giriyorsun
4.Sakın hasta olma kendini berbat hissediyorsun

Sonuç olarak ayrılırsanız yararınıza

Artık makarnadan başka yemekler yapıyorum

Büyüdüğünü hissetmen en güzel tarafı

Özlediğini gelince hissedersin aileden ayrı yaşamanın avantajları çoktur bir nevi kendini hayat atmışsın demektir zorlukları görürsün yani kısaca anne yemekleri haricinde iyidir aileden ayrı yaşamak.. .

Olumlu anlamda kişinin kendi başına sorumluluk almasını sağlar , edilgen bir kişilikten etken bir kişiliğe geçişin yollarından biridir. Yeni bir çevre, yeni insanlarla tanışma imkanı sunduğundan sosyalleşmeyi artırır, bu insanlar ve çevrenin deneyimlerinden yararlanma imkanı verir, ufkunu açar, geleceği adına yeni fırsatlar sunabilir. Bu fırsatları değerlendirmeyi düşünebilirsen girişimcilik becerilerin ve risk alma yeteneğin gelişir. Başarırsan büyük imkanlar elde edebilirsin, başaramazsan yeni tecrübeler ve olgunlaşma sağlar.
Olumsuz yanı, bünyen yeniliklere ve zorlu mücadelelere hazır değilse kendini yalnız hissetmene, kabuğuna çekilip antisosyal olmana sebep olabilir. İnsanlardan göreceğin vefasızlık ve ihanetler seni hayal kırıklığına uğratabilir . Yol işaretlerini doğru okuyamaz isen yanlış dostluklar ve arkadaşlıklar kurabilir hayatını hepten çıkmaza sokabilirsin. Kendini yalnız hissetmen girişimcilik ruhunu ve mücadele azmini kırabilir . Erken yaşta yorgun ve ümitsiz kalabilirsin.
Sonuç olarak hayata daha gerçekçi bakmalı, artıları ve eksileri iyi değerlendirmelisin. Ergen hayalleriyle bir yere varılamayacağını bilmeli ayağını yere sağlam basmalısın. Sağlam bir kişilik, İyi bir aile yapısı , güçlü akrabalık ve dostluk bağları korunmak kaydıyla yeni yerler ve yeni hayatlar her zaman olmasa da çok zaman kazandırır.

Kafa yapısı bilimsel çalışan bir "birey"herşeyi nitelikli yaşar. Şehirdışı ise uzmanlaşmasını sağlar.. . .

Zorluğu yoktur, kattığı çok şey vardır.

Aslında yalnızlık ıyıdır insanın kendı kararlarını kendısı vermesı için ve yalnızlık bazen insanları olgunlaştırıp birazda mantıklı olmaları için ıyıdır ama bazende yalnız olan insanlar ozgurlugun tadını kacırıncada hüsran olabılır. Bu oluyorki ayrı bır şehırde getırısı ve gotursu kışıte gore değişmektedir.

Ailemizden ayrı yaşamak başlı başına bir zorluktur. Hangi yaşta olursa olsun insanın ailesine ihtiyacı vardır . Güzellikleri ise bence yoktur böyle bi şeyden mahrum kalmanın güzelliği olsa olsa iyi arkadaşlıklar kurmaktır