İçinde yaşadığımız toplumun, bireyi bozup özgürlüğünü elinden alan aileye dair bu soruyu beğendiğimi belirtmeliyim.
Kafayı kırmış anne ve babalar başka bir konu olduğundan onları cami avlusuna bırakıyorum şimdilik.
Normal! Anne ve babalar kendi yaşam tecrübelerinden ve sevgilerinden de yola çıkarak çocuğunun en doğru, normal yaşama kendi yaşadıkları gibi yaşarsa ulaşabileceğine inanırlar.
Bu hissiyat, anne ve babanıza söylediklerinizin doğruluğunu zaman içerisinde kanıtlamadıkça geçerlidir.
Tavsiyem;
- Ebeveynlerinizle her konuda konuşun, fikirlerini alın ve kendi fikirlerinizi de sunarak kimin doğru olduğunu beklemeye başlayın.
- Onların sağlık durumlarıyla yakından ilgilenin.
- Aynı evde yaşamıyorsanız bile mümkünse haftada 1 günü-geceyi onlarla geçirin. Mümkün değilse mutlaka 3-4 günde 1 aramayı ihmal etmeyin. Konuşma içerikleriniz kaliteli olsun.
- Yakın ve uzun vadeli kesin hedeflerinizi belirleyin ve onlarla paylaşın, gidişattan ara ara onları haberdar edin.
- Para kazanabildiğinizi ve ödemelerinizi karşıyalabildiğinizi hatta birikim yapabildiğinizi onlara ispat edin.
- Maddi olarak da sizi zor duruma düşürmeyecek bazı ihtiyaçlarını giderin. Örneğin yıllık Check-Up gibi özel kalem masraflar.
- Alkol kullanıyorsanız, sizi bozmadığını aksine rahatlattığını ve kararında içtiğinizi kanıtlamak için evde yeter miktar da çeşit bulundurun derim ve her eve geldiğinizde bir bardak içtiğinizi bilsinler. Alkol aldığınızda da mantığınızdan kaybetmediğinizi sohbetlerinizle kanıtlayın.
- Tüm bu benzeri davranışlarınız, anne ve babanın; Biz öldüğümüzde ne olacak bu çocuğun hali endişelerini giderecektir.
- Kısacası onların çocuğu olduğunuzu unutmayın ve aynı zamanda onların arkadaşı da olun. Ciddi bazı problemleri konuşmak için rutin evinizin dışına beraberce çıkmayı teklif edin, bu gergin bir konunun %80 yumuşamasına da katkı sağlayacaktır.
Aklıma ilk gelenler bunlar. Başka merak ettiğiniz varsa alt yorumlardan veya özelden bana yazmaya çekinmeyin. Sevgiyle.