Büyüdükçe daha az depresyona giriyor insan bu bir gerçek de büyüdükçe mutluluklar da mı azalıyor acaba?

Hayır sadece mutsuz olmaya alışıyor insan. İyimser Fransız filmi senaryolarından zıplamış cümleler kurmak istemem ama mutlu olmak sonsuz bir olgudur.

insan gittikçe alışıyor sanırım sevinmeye üzülmeye acılara...

Farkındalık, mutsuzluğu da getirir beraberinde. Farkına varıyorsanız artık gerçeklerin; mutsuz olmanız olası.. Bu yüzdendir büyüdükçe mutsuzlaşmamız...

Büyüdükçe gerçekleri kabul ederek yaşamayı öğreniyorsun diyelim.

''Büyüdükçe'' kelimesinden kastınız; yaş almak, yaşlanmak değilse evet büyüdükçe azalıyor mutluluklar, dertlerin de büyüdüğünden...

 Büyüdükçe depresyona girmeye zaman kalmıyor. Ne kadar çok sorumluluk varmış ya hayatta al al bitmiyor...

Katılıyorum gerçekten çok güzel bir söz, en basitinden alırsak küçük bir çocuk kendi kazandığı parayla birşeyler aldığı zaman daha çok mutlu oluyor, fakat ben kendime birşey aldığım zaman yüzümde en ufak bir tebessüm bile oluyor.

Bence insanların büyüdükçe depresyona girme miktarının azalmasıyla büyüdükçe mutluluğunun azalması arasında herhangi orantı yoktur.İnsan,kendini yönetebildiği kadar depresyonla başa çıkabilir.Büyüdükçe de yeni şeyler eklenir.Fakar özünde büyük oranda kişiye bağlı bir durum sözkonusudur.Ne kadar deneyim kazanırsa o kadar kendini yönetebiliyor ve sorunlarla başaçıkabiliyor.Tabi 'şimdiki zaman'ı keşfetmesi de mutluluğuna mutluluk katacaktır.

Mutsuz olmak veya mutlu olmak insanın biraz kanaatkarlığına bağlı neyle yetinebildiğine bağlı eğer ki hırslarımıza engel olamayıp daima kendimizi birşeylerin arayışı  içinde buluyorsak mutlu olmayıda beklememeliyiz bence

Gençlik her açıdan hızlı olduğumuz bir dönem, mutsuzlukların acıların kattığı faydaları da unutmamalıyız. Bu dünyada kötü diye bir şey yok ama insan acıtır denir ya işte aklın gelen her belanın musibetin çoğunun insan olduğunu anlıyor. Kendine bakmalı çoğunu biz büyütüyoruz, zaman unutturmaz uyuşturur dedikleri gibi."Bunu da gördüm evet daha güçlüyüm" demeli insan bu hayata yan gelip yatmaya her gün bayram tadında yaşanması ne kadar mantıksız ve adaletsiz olurdu değil mi? Egomuz çok değişken monotonluktan hoşlanmaz aynı şeylerden bıkar yani mutsuz olmak için bir kere de ağlayamadım be abi demekte var :)

Bende terslik var sanırım ben büyüdükçe depresifleşip yalnızlaşıyorum. kimseyi etrafımda istememem çok garip sanırım :s

Aslına bakarsak ben kendimi çocukken çok daha mutlu hissediyordum tabi böyle bir genelleme yapmak yanlış olur ama tespitine katılıyorum.