Eğitim hayatınızda karşılaştığınız sorunlar, problemler nelerdir?

Kesinlikle eşitsizlik. Ülkemizde maalesef istediği fakülte olsun diye çabalayıp ama yine de kazanamayan sırf bunun için de istemediği veya daha az istediği bir bölüme gitmek zorunda kalan o yüzden mutsuz bir iş hayatı geçiren insanlarla o insanın istediği bölüme hiç onun kadar çabalamadan parasıyla giden insanlar var. Bunun önüne geçilmeye çalışılmadığı gibi özel üniversiteler sürekli bir kontenjan artırma yoluna giderek bu haksızlığa günden güne katkı sağlamakta. Öğrencilere para zihniyetiyle yaklaşan bu anlayışla bu durumun düzelmesi imkansız maalesef.

Bir eğitimcinin gözünden bakarak yanıtlıyorum. İlgisiz veliler

Üniversite ortamı gibi birikim isteyen bir alana bile torpili olan bireylerin öğretmen müdür dekan ve rektör olarak görev yapması benim için en büyük problem sayılır. Çünkü bu bireyler donanımsız olduklarından öğrencilere fayda sağlamamakla beraber yanlış bir örneklik teşkil etmektedirler. Ne yazık ki bizler bu saçma sapan, adaletsiz çarkın dişleri arasında paramparça olmaktayız.

''' ... '''

Artık okullar eğitim yuvası değil birer ticarethane görevi üstleniyor bana kalırsa(özel okullardan söz ediyorum) . Hiçbir eğitim kalitesine ya da vizyonuna sahip olmamasına rağmen öğrenci çekmek amacıyla kullanmadıkları slogan kalmıyor.Gelir düzeyi yüksek olan ailelerin çocukları oldukça rahat koşullarda öğrenim hayatlarını sürdürürken , zaten hayata 1-0 geride başlamış yoksul ailelerdeki bireyler bir yerlere gelebilmek için bunun iki katı çaba sarf ediyor. Bunun yanında devlet okullarındaki öğretmenlerin bir kısmı da sırf devlet bünyesinde yer edinmek için öğretmen olmuş, öğrenci eğitmek amacından tamamen uzaklaşmış kişiler olunca haliyle ülkenin eğitim kalitesi de bu kadar düşük oluyor.

Üniversite hayatında şehirdışında okuduğunuz takdirde kendi ayaklarınızın üzerinde durmak zorundasınız ki bu da bazı maddi problemleri ortaya çıkarmaktadır çünkü ailenizin yanında böyle bir probleminiz olmayacaktır. Okul zamanı ailenizin gönderdiği parayı belli bir müddet yetirmek gibi bir zorunluluğunuz var. Ayrıca evde kalacaksanız eğer ev arkadaşlarınızı çok iyi belirlemeniz lazım. Onu iyi tanımanız gerekiyor ki bu benim iki senemi aldı. Evde yemekti, ütüydü, bulaşıktı, çamaşırdı derken ev hayatını düzenlemeyi en önemlisi de annelerimizin ne çektiğini bir nepze de olsa anlamış olursunuz. Arkadaş ortamı üniversite hayatında çok önemli çünkü şehirdışında okuyacağınız takdirde ailenizin uzağında bir yaşamınız olacağından dolayı artık size karışan olmayacaktır ve bu serbestlik arkadaş ortamına bağlı oalrak sizi iyi arkadaşlara veya tam tersi kötü arkadaşlara itebilir. Bunu iyi belirlemeniz gerekmektedir.

Valla benimki Matematik dersi, Matematiği yapan arkadaşlarıma özenerek geçti eğitim hayatım.

Hocaların adaletli davranmaması

Öğretmenlerin yeterli bilgi düzeyinde olmaması, kendilerini geliştirmemeleri ve bilgileri öğrenciye aktaramaması

Ogrencisine "babasinin meslegini" ve "bu yaz tatilinde ne yaptigini" soran , ogrencisine hakaret eden/ doven ogretmen(!).

Psikolojik egitim almamis ogretmenler kisacasi. Ogrencisine nasil davranmasini o kadar okuyup ogrenememis bazilari.

Okuldan ve örgün eğitim sisteminden hayatım boyunca nefret ettim. Okulu çekilir kılan tek şey arkadaşlarım olmasıydı, okulla ilgili geri kalan her şey çöptür benim için.

Herkesi aynı çatı altında toplayıp, herkese aynı şeyi anlatıp, herkesten aynı şekilde anlamasını bekleyen eğitim sistemine lanet olsun. Tabiki aynı eğitim sisteminden ne doktorlaar, ne mühendisleeer :) çıkıyor diye düşünebilirsiniz. Sonuçta ortada kötüde olsa bir sistem var, çıkacak illaki.

Anaokulundan itibaren düzenli olarak okuldan kaçmışlığım, derslere gitmemişliğim, devamsızlıktan kalmışlığım vardır. Çünkü ben kendi başıma vakit geçirmeyi seven bir insanım. Doğduğumdan itibaren bu böyle. 10-11 yaşlarımdan itibaren, uğraşacağım, yapmak istediğim, zevk aldığım işi bulmuştum. 10-11 yaşlarımda yeteneğimin farkına varıp o doğrultuda yürümek istemiştim ama yaşadığım ülkenin farkına varamamışım :) Üniversite çağında ulaşabildim amacıma.

Her insan aynı şekilde öğrenmez, her insan okulu sevmez, eğitim sistemi buna göre düzenlensin artık.

Eşit olmayan rekabet şartları.. .

Kendi çalışma düzenim ve isteklerime öğretmenlerin saygı göstermeyişi, grup çalışmalarına dahil olmaya zorlanmak ve bunun başarısızlığı getirmesi. Başarısız olduğum için de öğretmenlerin beni kendi halime bırakması. Ve bütün bunlar yüzünden her gün okula nefret ederek gitmek.

Liseye yeni geçtiğim için konular biraz ağır geliyooo: -]

Öğrenciyken; verilen eğitimin, içeriğin boşluğu, eğitimcilerin neredeyse her konuda yetersizliği, imkan azlığı, yanlış yönlendirme, sistemin bir türlü oturmaması ve saçma sapan sistemlerin yine saçma sapan sistemlerle değiştirilmesi, şahsen maddi açıdan problem çekmedim -orta gelirli aileden (emekli çocuğu) geliyorum, tamamen geri ödemesiz başarı bursu/yurt imkanı olması sebebiyle- ama ihtiyacı olan öğrencilere verilmeyen imkanlar, torpil.

Şu an öğretmenim; aynı problemlere artı olarak, ailelerin çocuklarını şımartması, kötü örnekler yüzünden ve artık işin iyice ticarete dönüşmesi yüzünden öğretmene neredeyse hiç gösterilmeyen saygı, öğretmen olma/alma kriterlerinin saçma sapanlığı, atamalardaki eşitsizlik/torpil.

Eğitim sisteminin kendisi yanlış bence, önce eğitim sistemini değiştirmeliyiz ama öle zırt pırt değil hiç bir ülkeninkiylede değil ve hatta siyasetlede değil. Tamamen bağımsız ve Türkiye şartlarına uygun olarak. Son olarakta kitap okumayı aşılamalıyız

Karşılaşmadığımız sorusu daha uygun bence :)

Ben eğitim hayatımdaki tek sorunla ilkokul 1'de iken karşılaştım ki bu da bana yetti. Sınıfın en iyi öğrencisi olmama rağmen öğretmenin(öğretmenimin diyemiyorum maalesef) sınıfta hakkımda saçma bir söz söylemesi(tamamiyle zırvalıktı) ve sınıfta herkesinde bana gülmesiyle okula olan merakım, saygım, sevgim o gün bitmiştir. O günden sonra okula zorla giden, kolundaki saate 5 dk. Aralıklarla bakan teneffüs zilinin çalmasını bekleyen, öğle arasını bekleyen, hatta eve dönüş saatini bekleyen birine dönüştüm. Bu böyle liseden mezun olana kadarda devam etti. Bayan öğretmenlerden her zaman korktum. Çoğu öğrenci de ben gibi öğretmeni yüzünden okuldan ya da belirli derslerden nefret etmiştir zaten.

Para, egitimin kalitesiz ve tekdüzeliği

BEN YURTTA KALIYORUM SORUNUM ŞU: AŞÇILAR YEMEĞİ AZ KATIYOR HELE BİR ADAM VAR İKİ KAŞIKLIK YEMEK KATIYO YAA (AÇ KALIYOM BEN)

Birincisi ve en önemlisi nitelikli üni mezunu yetistirmek yerine tek amaç aman mezun olsunlar aman mezun olalım fikri (herkes de var kimse inkar etmesiin)... İkincisi ise yedi ceediniz ölmüş , sefil ve bitap düşmemişseniz ya da dayınız yoksa size kimse burs vermez!! Ama bir istisna var ki suriyeli ya da babadan zenginseniz size de burs çıkar garanti!

Bir öğrenci olarak herkesin ortak derdi paradır. Çünkü zorunlu olarak para harcayacak çok fazla yer var ve ardı arkası gelmeden fazla para harcıyoruz.

Bir başka sorun ise hocalar olmuştur. Çünkü illa gıcık, artist bir hoca çıkar. Dersi geçirmez, not dağılımını adil yapmaz, sizi dersten soğutur vs vs gibi.

Parasızlık, lisede kılık kıyafet düzgünsüzlüğünden gelen şiddet, kişilikle yetkinin doğru orantılı oldugu yönetim şekline mensup öğretmenlerin kişisel davranışları. Okul güvenliği sorunları, yetersiz spor eğilimi, bilinnçsiz okul yönetim kararları vb

Arkadaşlarımla anlaşamam

1. Para sıkıntısı
2. Okulla gitmek

Özgürlük kısıtlamaları ve kağıt üzerinde olanların daha fazla önemli hala gelmiş olması

Meraksız öğrenci ve okumayan eğitimci.Kendimizi geliştirmek zorundayız.

# Öğretmenlerin eşit davranmamaları, öğrenci kayırmaları...
# Sosyal çevre...
# Arkadaş ortamı...
# Kendine vakit ayıramama...
# Zamanı verimsiz kullanma...
# Ve maalesef ki para... .

Anlayışsız hocalar.

Kopya isteyenler, kopyalamak için ödevleri isteyenler gibi problemler boldu. Bol bol ders çalışmak tabii ki zaman zaman külfet, problem gibi geliyordu ya da aynı gün içinde üst üste gelen sınavlar, sınav günlerinde derse de girilsin diye quiz yapan gıcık hocalar... .

Eğitim sistemine komple aykırı bir canlıyım

Derse devam zorunlulugu

İngilizce öğrenmek. 7-8 yıl ingilizce görmemize rağmen lise bitirince elle tutulur bir gelişme mevcut değil. Belli bir yaşa kadar verilen gramer derslerinin yerini konuşmaya yönelik dersler almalıydı.

Matematik

Öğrenim hayatı olarak düzeltebilirsiniz. Görevi papaganliktan oteye geçmeyen öğretmenlerden biktim.

Aslında sorunu biz değil bu düzen yaratıyor. Daha ufak yaştayken bir yarışın içine itiliyoruz. Herkes birbirinin hatasını bulma, rezil etme ve en önemlisi onu ezip geçmek zirveye ulaşmak istiyor. Halbuki birlik olursak hareket edersek daha iyi olabilir. Örneğin Makine Mühendisi kendini Elektrik mühendisinden üstün görmezse ikisi birleşip bir helikopter bile yapabilir. Eğitim hayatından kimse birbirini üstün görmemelidir. Bir doktora neden çalışıyorsunuz diye sorarsanız Ekmek parası der. Ama ekmeği çıkaran fırıncı ilk okul mezunu olur :)