En çok neyi kaybetmekten korkarsınız?

Esaret yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim, o sebepten "özgürlüğümü", ve aynı şekilde vicdanımı kaybetmektense ölümü yeğlerim, yani bir de "vicdanımı".

Allah`a olan inancımı

Ben en çok ailemi özellikle de babamı kaybetmekten korkarım çünkü onlar benim her zaman yanımdalar , ben ne zaman mutsuz olsam onlar bana destek olurlar , ne zaman aklımın erişemeyeceği bir şey olsa bana akıl verirler

Aklımı.

Hayallerimi

Umudumu

İnsanlığımı kaybetmekten korkarım.

Annem. O başkadır.

Kendimi.

Sevdiklerimi

Birine karşı olan değerimi.

Sağlığımı.

Hayata karşı tutkumun kaybolmasından korkarım.

Paramı

Inancimi, onurumu, $erefimi

Özgürlüğümü.

Umudumu, inancımı, özgürlüğümü, sevgi ve saygıyı, en önemlisi kendimi, özümü kaybetmekten korkarım !

Kendi kararlarımı alamıyorsam, bu Dünyaya başkaları daha rahat yaşasın diye geldiysem yemişim böyle hayatı :) Kendimi bilmeyi kaybedersem her şeyi zamanla kaybederim. 'Benlik' . . .

Sağlık... Benim ve sevdiklerimin. Geri kalan her şey kazanılabilir.

Herseydenden herkesden degerli olan ailemi kaybetmekten korkarim

İman ve sağlımı kaybetmekten...

Yaşamak için var olan nedenlerimi... .

Ailemi

Aklımı...

Sevdigim insanları

Yüzümdeki tebessümü, güleryüzlülüğümü

Akli dengemi ve bununla birlikte gelen kontrolümü

Özümü

Kendimi...

Özgüvenimi

Kesinlikle özgüvenimi bir kez kaybedince kazanılması oldukça zor olmalı.

Aşağıda korkularını yazan tüm arkadaşları derinden anlamamı ve hepsine katılmamı sağlayan algı düzeyimi kaybetmekten korkarım.

Dedemi.

Kendimi . : S

Ölüm baki, alışmak gerekir ama daha çok "aklımı" kaybetmekten korkarım... .

En çok kaybetmekten korktuğumu zaten kaybettim... Sonuç korkunun ecele gerçekten faydası yok!

Duyularımı kaybetmekten korkarım.

Babamı... .

Sağlığımı.

Çok kararsız kaldım ya=)

Sevdiklerimi :)

Ailemi tabi ki! !

Sevdiklerimi ve kendime olan inancımı kaybetmekten korkarım.

Aile ve sağlık

En başta her zaman kutsal değerler vardır eyvallah...
asıl olan ondan sonra ideallerim uğruna sevdiklerimi

Karar verme yetimi kaybetmeyi ve nihayetinde kararlarımı baskasının vermesini.

Ekonomik bağımsızlığımı.

Maneviyat yönünden itibar.
Ailemi

Güvenilmeyi kaybetmekden korkarım

Özgürlüğümü, sağlığımı, ailemi, eşimi...

Aklım desem; aklımı kaybettikden sonra önceyi bilemeyecek olduğum için o kadar önemi yok, kendimi ailemi sevdiklerimi desem, elbet her canlı bir gün ölümü tadacak. En çok namusumu kaybetmek den korkarım... . !

Kendimi... .

Sigaramı... .

Ailemi sevdiklerimi

Güvenilirliğimi ve inancımı.

Bana göre sahip olduğu herşeyi kaybetmekten korkar insan...
En çok neyi kaybetmekten korkmazsınız ki ? ?

Sevgilimi

Eger kaybettiğin ya da kaybedeceğin sey senin için değerli ve vazgecilmezse inan ki kalemini yada corabını kaybetsen bile üzülebiliyorsun o yuzden insan kaybı tarif edilemez bence insan için...

İnsan once kendi sagligini kaybetmekten korkmali. Daha sonra annesini babasini kardesini cocugunu. Bu saydiklarim seninle olduktan sonra herseye sahip olabilirsin.

Saygınlığımı... .

Özgüvenimi

Kendimi , benliğimi

Şu içinde bulunduğumuz şehir hayatında o kadar inandığım, değer verdiğim şeyler minik minik değişti, yıkıldı yenilendi ki bir an karar veremedim.

Arkadaşlıklar, dostluklar, mesleki çevre, maddiyat, bedensel görünümüm, yaşam alanım, gelişim sürecinde o denli belli etmeden değişti. Acaba şimdi kaybetmeyim diye cevaplayacağım değer, mevcut sistemin yüklediği değer mi?
Örneğin özgürmüyüz? Aklımız, aile vb birçok değerimiz salt bizim değerimiz mi?

1980 de başlayan evren, Özal, Çiller, Demirel, Ecevit, Erdoğan derken değerler ve biz o kadar değiştik ki kaybedeceklerimiz de bizim dışımızdan biçimleniyor sanki.

Yine de soruya cevap vermek istersem
Şehir kuralları dışında, doğaya hakim bir küçük şehirde, denizi olan bir yerde yaşadığımı varsayarak kaybetmek istemediğim şey insanlarla hertürlü paylaşım, akıl ve ruh sağlığım olur.

Sevdiklerimi sonra umudumu.

Sevdiklerimi ve manevi değeri yüksek olan şeyleri