Evlilikten korkuyor musunuz? Neden?

Evet.

İlişki ilk zamanlar iyi gitse bile bir süre sonra monotonlaşacak ve sevgi/saygı azalacak, artık ilişki bir zorunluluk ve bağimlilik haline gelecek. Böyle bir sahneyi ne yaşamak ne de görmek isterim.

Sevdiğim insanin benimle zorunluluktan değil de gerçekten sevdiği ve saygı duyduğu için yaşamasını isterim.

Biraz korku var sanki her şey yavaşlayacak gibi geliyor böyle bir sorumluluk, zorunluluk. Ya birbirimizden sıkılırsak? Ya hiçbirşey istediğimiz gibi gitmezse? Olan huzuru bozmak da var işin ucunda.
Bir taraftan da evlenmeli insan diye düşünüyorum zaman gelecek yanımızda kimse kalmayacak gençlik dönemi sona erdiğinde yine bir şeyler yavaşlayacak, yalnız olduğumuzu anlayacağız.

Evlilikten korkmuyorum çünkü sırf evlenmiş olmak için evlenme gibi bir niyetim yok. Eğer istersem evlenirim. Dolayısıyla korkuya yer yok. Evlilikten birçok nedenden korkuluyor günümüzde başta sadakatsizlik, ilgisizlik, monoton bir hayat gibi... Şunu unutmayınız ki hayatı monoton yapan yine bizleriz. Evlilikleri tüketen yine bizleriz. Evlilikte bir risktir ancak alınmaya değer. Tabi şöyle birşey var herkes evlenmek zorunda değil böyle bir zorunlulukta yoktur. Evlilikte alınan risk şudur çok mükemmel bir evlilikte bitebilir çok uyumsuz bir evlilikte zamanla güzelleşebilir. Birgün boşanırsanız ilk boşanan çift olmayacaksınız son boşanan çiftte olmayacaksınız.
En başında başımıza nelerin gelebileceğini bilmemiz olanaksız. Tabi şartları göz ardı etmekte mantıksız. Sırf karşımıza biri çıktı diye pat diye evlenirsek genel olarak iyi bir boşanma avukatı yanında sonuçlanıyor evlilikler. Biraz çocuk oyuncağı haline gelmiş durumda. Acele alınan kararlar, hemen çocuk yapmak, ailelerle çok fazla yüzgöz olmak, çocuğu eşten önce tutmak, zamanla üşengeç bıkkın bir insana dönmek... Böyle sorunları mininum tutarak maksimum keyif almak daha mantıklı.
Ben evlilikten korkmuyorum evlenirsem bu benim seçimim olacaktır. Korkarak hayat yaşanılmıyor maalesef.

Hem de nasıl... .

Zamanı gelince hayır ama şimdi evet

Gerikafalı olanından korkuyorum.
Çünkü gerikafalı mantıkta aileler iki kişi arasına girerler ve partnerler birbirlerini normalden daha fazla alttan almaya, birbirlerini daha fazla idare etmeye başlarlar. Eleştirel ve sorgulayan yaklaşım son bulur ve taraflar birbirileri üzerindeki "geliştirici" ve "değiştirici" hatta "etkileyici" etkilerini kaybetmeye başlarlar. Zaten genelde insanlar değişmezler, değişmemeleri de haklarıdır, fakat gerikafalı evlilik eğer iki kişi arasında kültürel bir eşitlenme gerekiyorsa, bunu durdurur. Kimse hayatını partnerini alttan alarak ya da idare ederek sürdürmek istemez.
Ben bu bakımdan, evlenmek istemeyen bir kadınla evlenmek isterdim. . .