İnsan neden yalan söyler?

Yalan aslında bir paradoks'tur, kısır döngüdür. Çünkü yalan belli olan bir şey değildir. Bir kişi yalan söylemişse biz onu bilemeyiz. Bilirsek de yalan söyleyememiş demektir. Sadece bizim istediğimiz cevabı vermemiştir. Bu nedenle yalan olgusu bir kısır döngüdür. Doğru-yalan ilişkisi aslında "beklenti ne?" "Söylenen ne?" ilişkisidir. Burada beklenti ile söylenen farklı ise biz buna yalan diyoruz ve söyleyene yalancı diyoruz. Epimenides paradoksu bu duruma bir örnektir.

bknz: tr.wikipedia.org/wiki/epimenides_paradoksu

Doğruyu söylediğinde alacağı tepkiye tahammülü olmadığından

Korumak, kollamak, saklamak için. Bazıları kendini, bazıları ise bir başkasını.

Nefsine uydugu için..!

Gerçeklerini beğenmediği için. Oldum olası nefret etmişimdir yalanlardan

Kendince haklı olduğu için. karşı tarafın kendin, doğruyu söylediğinde anlamıyacağı için, vs vs.

Asıl sorulması gereken buna neden ihtiyaç duyar.
Hepimiz yalanın kötü bir şey olduğunu öğrenmişizdir.

Herkes çehre, hareket ve bakışlarıyla mutlaka kendi karakterini ortaya koyar. Eğer ki dikkatle bakılabilirse yani basiretle bakılabildiği takdirde birçok kimsenin tavır ve davranışlarından yalan söyleyip veya söylemediği görülebilir.
İnsan çeşitli zamanlarda ve mekânlarda bulunabilmektedir. Bu itibarla da insan
çeşitli değişik etmenler içine girebilmekte ve o içinde bulunduğu şartlara göre kendini şekillendirme ihtiyacı duyabilmektedir. Ancak doğru olansa o kişinin koşullara göre değil kendisinin ne ise gerçeği onu göstermesi ve yapması gerekmektedir. Hepimiz biliyoruz güzel bir söz vardır ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol. Bizler acaba;
Göründüğümüz gibi miyiz yoksa olduğumuz gibi miyiz?
Hep bir gizli yani saklı tuttuğumuz bir tarafımız mı var?

Saklayacak çok şeyi olduğundan utanmazlığından arsızlığından geçmişiyle hesaplaşamadığından korkusundan kabul görmeyecek olmasından

Doğru söyleyeni dokuz....