Bunun nedeni yüzümüzün simetrik olmaması ve kendimizi aynada görürken bu asimetriyi farketmememizdir. Daha doğrusu yüzümüzün aynada alışık olduğu asimetrinin tersine dönmesidir. Fotoğrafta tek boyutlu olarak bir yüzeye bakarız ve bu asimetri bizi aynadaki halimizden çok farklıymış algısına düşürerek aslında varolan asimetriyi çok net olarak görmeye başlarız. Bu herkes için geçerli olduğu için aslında sorun yoktur. 2 gözün derinlikli görme alışkanlığı gerçek hayatta bizi bu asimetriyi net görmekten uzaklaştırır. Hem anlık olarak görüntümüzü kafamızı yüzümüzü oynatarak bundan kurtulabiliyoruz hem de aynada yüzümüzdeki asimetrinin tam ters aksini görürüz ve buna alışırız. Fotoğrafta ise bu durum ters döner ve alışık olduğumuz asimetri yer değiştirir ve beynimiz bu kez de bu asimetriyi daha belirgin farkeder.
Hata portre fotoğrafçıları fotoğrafı çekmeden modelin yüzünü düşey olarak ikiye bölecek şekilde eliyle her bir yüz tarafını sıra ile kapatarak hangi tarafın daha güzel olduğunu belirler ve modelin o tarafından profili ağırlıklı olacak şekilde çekim yapar. Meşhur bir örnek olarak da şunu koyayım buraya:
Aynı Lincoln ama aynalanmış halleri birbirinden farklı gibi geliyor bize çünkü asimetri belirginleşiyor.
Bununla ilgili bir makale vardı ancak kaydettiğim linklerde bulmam lazım. Bulabilirsem buraya eklerim.