Neden hiçbir ortak özelliğimizin olmadığı insanlarla 'akrabalık' yüzünden muhatap olmak zorunda kalıyoruz?

Akrabalarınızla ortak genleriniz vardır, dünyada birisiyle olabilecek en nadir ortak özelliğiniz olsa gerek. Çekirdek ailenin bir nesil öncesinden bahsediyorsanız. Onların bir kısmı sizin doğumunuz ve yetişmenize neden olmuş, sizi desteklemiş olan insanlar oluyor. Vefa borcunuzdan dolayı da onlarla muhatap olabilirsiniz. Bir de o insanları birazcık nesnel olarak incelerseniz her birinde kendinizinkilerle tamamen aynı olan bir veya daha çok özellik keşfedersiniz. Her şeyde olduğu gibi bunun da fazlası zarar tabii ki. Ben bütün ailemin sık sık görüştüğü dönemlere "aile patlaması" diyorum C:

Seninle kan bağı olan kişiler için kendine şöyle sorabilirsin:
- Bu kişi ile akraba olmasaydım arkadaş olmak ister miydim?/görüşür müydüm?
Cevabın hayır ise kendine işkence yapma, zorunda kalıp kalmamak sana bağlı.

Genden mütevellit ortak özellik illaki vardır.
Ancak bu muhattap olma zorunluluğu getirmez.
Hayatımıza dahil olan kişileri, sıfatlarını değil de özlerini dikkate alarak kabul etme ya da reddetme hakkı içimizin en güzel yerinde mevcuttur.

Sosyal değerler, ahlak kuralları vs. Toplumsal kuralları reddedebildiğini yüksek sesle söyleyebilirsen böyle bir mecburiyetin olmaz :)      

Bi ortak özelliğin olmasa zaten akraba olmazsın

İnsanı kahreden yalnızlık duygusundan ve kendini güvende hissetme ihtiyacından :)

Evlenme, aile kurma, çocuk yapma, zürriyeti devam ettirme ihtiyacı, çocuklarım olsun, kardeşlerim ve onların çocukları olsun, kalabalık olalım, aşiret olalım, bizim borumuz ötsün, bütün merayı zaptedelim, bize yan bakılmaz, bizde amcaoğlulları, dayıoğulları çok kalabalık, zor zaptediyorum onları...

İnsan sosyal bir yaratıktır da ondan, kan bağı da bu sosyal hayatta bu tarihi aile toplum modelinde, ilk planda el atındaki en kullanılası araçtır. Zira ortak paydalar ortak geçmiş zaten hazırdır. Sonra ayıklanır kimileri, sıradanlaşır.

Zorunda değiliz ki. Zaten çocukluk döneminden sonra zorla bir yere götürülemediğinizden, akrabalık ilişkilerinizi kendiniz yönlendirmek durumunda oluyorsunuz ve istemediğiniz ilişkiler kopuyor.

"Senin en kötün, elin en iyisinden iyidir. " derdi rahmetli babannem . Şimdi şimdi hak veriyorum, yaşlanıyorum galiba :)

Aradaki kan bağı biz sevsek de sevmesek de kişileri birbirlerine bağlıyor...

Geçmişten gelen bir gelenek yüzünden, ileride bu değişecek gibi gözüküyor.

Önceden aileler, akrabalar köylerde bir arada yaşıyordu. Korunma, büyük işleri beraber yapma vs. gibi ortak çıkarları vardı. Hem aynı şeyleri yaptığın için bir çok ortak özelliğin de oluyordu.

Ama günümüzde yavaş yavaş, aileye ve akrabaya ihtiyaç kalmıyor. Herkes bireysel olarak yaşamını sürdürebiliyor. Bu ileride daha da yaygınlaşacak ve akrabalara ihtiyaç kalmayacağı için, gelenek de yavaş yavaş bitecek.

Gensel bir durum olduğunu düşünmüyorum.

Annemler atarlanmasın diye

Gelenekler yaşatılmalı. .)

Bazen muhatap bile olmazsın. Bazen de aileni üzmemek için uslu çocuk olmaya devam edersin. :)

Zor zamanlarında ya da çok mutlu olduğun zamanlarda hep onlar yakınlarındadır ortak özellik gerekmeksizin beklenti içinde olmadan çoğu kez.

Aslında belki daha farklı bakabilsek ortak özellikler bulunabilir...

En büyük Türk geleneği, beraberlik.

Kalmıyorum. Ben genel olarak kendileriyle ilgilenmiyorum. Tek akrabam dayım onla da çok mükemmel anlaşıyoruz, kafa yapılarımız uyuyor:) sorun yok bende :d

"Hayat Felsefemize" bağlı olan bir karar süreci: Eğer anlayışımıza yakın bir "akraba" ise ne ala; hoşgörüsü daha genişçe olan, emek gerektirmeyen hazır bir ilişki; aksine sömürücü-sorumsuz-saygısız olana ise "akbaba" diyerek uzak durulmalı elbette.

Zorunda olma kısmı; kişinin seçimi aslında.
Aile büyüklerini kırmamak adına atılan adımlardır bunlar. Çünkü büyüklerimiz için, kimi gelenekler "mantıksız" bile olsa uygulanmalıdır ki laf, söz edilip "ayıp" karşılanmasın. "O kişiyi olduğu gibi kabul etmelisin, zaten ayda yılda bir görüşüyorsun, saygısızlık sana bir şey kazandırmaz" cümleleri ile büyük küçük demeden "kendinizce" :) saygılı davranırsınız.
Ama bazı zamanlarda da, "ne lan bu?" diye şaşakaldığınız anlar da olur. Onlar size saygısızlık edebileceklerini düşünür hale gelirler, neden? Çünkü ailedendir! Hata orada patlak verir. O vakit bir şeyleri zorlamaya gerek yoktur. Ya kestirip atılacak yada mesafe korunacaktır.
Kaldı ki kimi zaman; arkadaş, akrabadan önce gelebilir diye düşünürsek, paylaşım, anlayış yoksa bir yerden sona, kan bağının anlamı kalmaz.

Akrabaysan genlerin aynı

Arkadaşlarımız gibi seçme şansımızın olmadığı ancak tüm hayatımız boyunca akrabalık bağıyla bağlı kaldığımız insan topluluğudur akrabalar... Tamamına yakınını bayramlarda ve cenazelerde bir arada görmek mümkündür... Yılda bir- iki kez yan yana gelinen ve herkesin farklı bir coğrafyada yaşadığı bir akraba topluluğunuz varsa, konuşacak fazla bir konunuz da olmaz... Çocukken anneanne, dede, hala gibi kavramlar hoştur, sıcaktır ama büyüdükçe bu kavramların da içi boşalır. Çünkü kan bağı, birine yakınlık hissetmenizi sağlamaz... Sadece akrabanız diye birini sevmeniz mümkün değildir. Yaşamdaki yerlerine gelince; 7 kat el diye tanımlanan arkadaşlarımız, akrabaların oluşturduğu boşluğu her zaman daha iyi doldurur...

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name: "Normal Tablo"; mso-tstyle-rowband-size: 0; mso-tstyle-colband-size: 0; mso-style-noshow: yes; mso-style-parent: ""; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin: 0cm; mso-para-margin-bottom: . 0001pt; mso-pagination: widow-orphan; font-size: 10.0pt; font-family: "Times New Roman"; mso-ansi-language: #0400; mso-fareast-language: #0400; mso-bidi-language: #0400; }

Çünkü akrabalık menfaatler için değil insani, sosyal bir gruptur. Akraba olmak, aynı soydan gelmekte ortak bir özelliktir. Ama her akrabayla samimi, iyi anlaşılacak diye bir şey olmadığı gibi akrabalık ilişkilerini kökten kaldırmak istemek de doğru değildir.