Bence bu hayatta hiç bir insan tam anlamıyla mutlu değil. Kim kendisine
ben çok mutluyum derse o kendini aldatmış olur. Günümüz dünyasında,
her şeyin çıkar, her şeyin maddiyat, her şeyin uçkur olduğu bir cihanda tam anlamıyla hangi Allah'ın kulu mutlu olabilmiş ya da mutlu ki. Bu
hayatta her şey anlık, örneğin aşıksınız zaten bildik bir gün bitecek
sevgiye dönecek, yani anlık. Sonra başka bir şeye çok sevinirsiniz, o
sevinç de bir zaman sonra azalır. Her zaman insanoğlunun kalbinin bir
yerinde bir eksiklik olacaktır. Bence yaradılışımızda bu var, hiç bir şeyle tam dört dörtlük mutlu olamıyoruz, olsak bile yine bir eksiklik
hissediyoruz ister istemez, çünkü doyumsuzuz. Evimiz altından,
eşimiz mücevher de olsa, bir oğlumuz, bir kızımız dahi olsa, tam mutluyum
demeye yetmeyecek. Hayat engellerle dolu, mutlaka bir engel çıkacak, mutlaka... Annem hep "Kızım dünyanın neresine gidersen git, nerede
yaşarsan yaşa taş hokka" derdi. Bir insanin mutluluğunu diğer insan çekemez. Belki konuyu farklı boyutlara getirdim, konseptten
çıktım ama
her şey yine de bir birine bağlı. Neden insanın tam anlamıyla mutlu
olamayışı, neden nedenleri bırakıp mutsuz olduğu değil de bizi ufacık
bile heyecanlandıracak, yüzümüzü küçücük bile olsa güldürecek, hayata
bağlayacak mutlulukları kendimize amaç edinmeliyiz diye düşünüyorum. Tabi
bunu ben düşünüyorum, siz ne düşünürsünüz bilemiyorum ama size müthiş Bobby Mc Ferrin (
uludagsozluk.com/k/bobby-mcferrin) şarkısını tavsiye ediyorum. Her sabah uyandığınızda dinlerseniz içinizde müthiş bir
moral depolanmasına sebep olur. Zaman zaman ağlasam da her şey biz insanlar için, bir an için bütün her şeyi unutup mutlu
olmamız gerektiğini bize hatırlatan şarkıdır (
don't worry be happy). Bu da benden size hediye olsun ... Mutlu günler hepimize :)