Çok güzel bir soru sayın Baza
rov. Ben de düşünüyorum hep bunu. Utanıyor muyum, evet sık sık. Unutuyor muyum, evet genelde.
Ne yapabiliriz? Bence en iyi iyilik yatırımı çocuğa yapılan. O kadar çok öksüz yetim çocuk var ki, o kadar çok maddi yetersizlikten okuyamayan çocuk. En azından bir çocuğun masraflarını üstlenmeliyiz.
Beni en çok yaralayan da hasta çocuklar...Maalesef ancak hastanelere işimiz düşünce fark ediyoruz onları. Hem çok fakir hem de hasta.
Biz ne yapıyoruz? Arabamızın, evimizin, eşyalarımızın, giysilerimizin derdindeyiz. Bu amaçlara göre çalışan gruplar olmalı. Tek başına hareket etmek iğneyle kuyu kazmak gibi. Birileri gel dese katılacağım belki, ama neden ben arayıp bulmuyorum?
Utanıyor muyum, evet hatırladıkça. Umarım ölmeden önce unutmayı, üşenmeyi bırakırım.