Sevmek mi güzeldir sevilmek mi?

Diye sormuşlar Fuzuli'ye; "Sevmek" demiş "Çünkü sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın"

Sanırım Ayşe Kulin'in "Füreyya" kitabında geçiyordu bu durum. Füreyya önce çok sevdiği, körkütük aşık olduğu bir adamla evleniyordu. Tutkulu ancak çok hırçın, kavgalı bir evlilik yaşıyordu. Tutku kadını hırçınlaştırıyor, paranoyaklaştırıyor galiba. O da bu evliliği bitiriyor, kendisi çok sevmese de kendisini çok seven Kılıç Ali ile evleniyor. Bu sefer tutkusuz ama huzurlu, mutlu bir evliliği oluyor.

Etrafımdaki örnekleri de gözlemleyince bu fikir çok daha mantıklı geldi. Kadınlar için sevilmek, erkekler içinse sevmek daha önemli. Bakınız (genelde) erkekler sevmediği bir kadınla hiçbir mantıklı sebep için evlenmez, sevgili bile olmaz. Kadınlar arasında ise sırf sevildiği için sevgili olan, evlenen örnekler vardır.

Tabii ki sevmek, seven insan zaten kendini de seviyordur ve sevgi ondan taşar.

Sevilde sevme! ...

Sev ki sevilesin . . Güzel olsun ;)

Sevildiğinizi karşı tarafın yansıtabildiği kadar hissedebilirsiniz. Ama sevdiğiniz zaman bununla beraber yaşarsınız.

Kesinlikle ama kesinlikle sevmek güzeldir! Birde sevdiğin seni seviyorsa işte o zaman bulutlardasın:)

Sevilmek bence : -) tabi karşılıklıysa ve güven varsa ortada çoook güzel bir şey...

Açıkçası Fuzuli örneği felsefi değil edebi bir örnektir,
Şöyle ki, sevmek mi güzeldir sevilmek mi dendiğinde, eğer sevilmek dersek, sevildiğimizi bileceğiz, çünkü onu seçtik, bu bakımdan sorunun kendisi adil olmayan bir yanıltmaca içeriyor. Yani sevilmeyi seçtiğimizde sevildiğimizden emin olamamamız gibi bir olasılık vermeyeceğiz.

Ama yine de sevmek derim, çünkü seviyorsan, sorudaki sevmek seçeneğini seçmişsen, seviyorsundur. Demek istediğim, karşındakini seni sevmeyen haliyle seviyorsundur zaten. Bu seçenek bunu anlatır.

Neden sevmek, çünkü insan sevdiği birşeyi severken, zaten "sevinç duyar, mutlu olur", hatta bazı durumlarda "sevilmek" rahatsız bile eder, çünkü o esnada kendi "sevişi"nden alıkoyulmaktadır karşısındaki tarafından.

Yani en basit anlatımıyla, sevmek mutluluk verir, bu bakımdan sevmeyi seçmek için diğer bir koşula ihtiyaç yoktur. Fakat sevilmek mutluluk vermeyebilir, sevilmeyi seçmek için, öncelikle sevilmeyi seviyor olmak önkoşulu gerekmektedir. Bu bakımdan sevmek daha güzeldir.