Siz öldükten sonra yavaş da olsa unutulmanız, herkesin günlük yaşamına devam etmesi yeni ve güzel şeyleri görmeyecek olmanız nasıl bir hisse sürüklüyor sizi?

İnsanlık tarihi M.Ö. 200.000 li yıllara dayanmakta, eminim bu geçen sürede milyarlarca güzel şey olmuştur ve bunların hiçbirisini görmedim. Benden önce nasıl güzel şeyler olduysa benden sonrada olmaya devam edecektir. Buna kendimi alıştırabilirim. Kısacık hayatımla zaten hiç var olmamış olacağım. Bunun bilincindeyim ve anın tadını çıkarıyorum :) Bir film repliğinde denildiği gibi "Adını hatırlayan son kişi öldüğünde, hiç doğmamış olacaksın. . "

Öyle bir durumu düşününce rahatlıyorum. O normale dönme süreci ne kadar hızlı olursa o kadar iyi olur. Ben bugün bile kimse beni sallamasa, herkes bensiz de işine baksa daha çok memnun olurum. Tanınmadığım, sıradanlaştığım kalabalıkların içinde daha rahat hissediyorum kendimi.

Ayrıca ben görmüyorsam güzelin ne anlamı var ki? Ben yaşarken güzelliklerin peşindeyim öldükten sonrası için kafamı yormak saçma geliyor.

Ben öldükten ve bu gerçeklikle her ne şekilde olursa olsun ilişkimi kestikten sonra arkamda kalacak, beni unutacak ya da som altından heykelimi dikecek birilerinin olması beni hiç ilgilendirmiyor. Hani güzel şeyler demişsiniz, benden sonraki güzel şeyleri görecek olanlar benim gördüğüm, kendilerinden önce olan güzel şeyleri görmediler. İnsanlık tarihine hepimiz bir yerinden girip yine başka bir yerinden çıkacağız. Hiçbir önemi yok. Hittler, Mssolini ya da sarayzade gibi tarihe geçmektense geberip, unutulup yok olmayı milyon kere tercih ederim. . .

Herkesin hayatlarına her zamanki gibi devam edecek olması beni hiç rahatsız etmiyor. Unutulmak istemiyorsanız kayda değer şeyler yapın. İnsanlara sizi gülerek hatırlayacağı anılar yaşatın. Güzel şeyleri göremeyecek olmayı da önemsemeyin bence. Güzel şeyler zaten hiç bir zaman yetmeyecek. Bu yüzden yaşayabildiğiniz kadarına razı olun.

Açıkçası faydalı olma düşüncesi çocukluğumdan beri var. O sebeple bir işe yaramadan gitme düşüncesi beni hep rahatsız etmiştir. Lakin kısa bir süre önce yaşadığım bir tecrübe bana bu düşüncemin yanlışlığını depğil de olaya yanlış yerden baktığımı anlamama sebep oldu. Yani eğer birilerine bir faydam dokunacaksa o da benim kendime bakmamla ilgili. Yani yaşadığım andan ötesi yalan. ;)

"hiç bulunmamışlık hissi" demişsiniz. İnsan gözünün görebildiği en uzak mesafe ne kadardır? Bu mesafe dünyada ne kadar yer kaplar? Dünya Samanyolu'nun içinde ne kadar yer kaplar? Samanyolu kosmosta ne kadar yer kaplar? :) Bunu düşünmek beni hep gülümsetiyor. Zaten bir hiç durumundayım ve bununla hiç bir problemim yok. "yeni ve güzel şeyleri görmeyecek olmanız" Evet görmeyeceğim ve güzel şeyler olacak dünyada çünkü olmak zorunda. İnsanlık hiç bir zaman geri gitmez, gitmedi de. Buna inanmak beni mutlu ediyor, ben göremesem bile.

Bu, ölüme gidişinize, inanç dünyanıza ya da nasıl bir ömür geçirdiğinize bağlı.

Zaten vücudunuz artık işlevsiz hatta size acı çektirir hale gelmeye başlamışsa; ölmeyi, yaşamaya tercih etmeye başlayabilirsiniz yavaş yavaş.

Bazı kişiler ise ahirete intikal etme konusunda nispeten heyecanlıdırlar, o yüzden bu dünyada ne olup bittiği pek umurlarında olmamalı.

Geride bıraktığınız ömürde ideallerinizin tamamını ya da büyük bölümünü gerçekleştirmişseniz, geride kalanların günlük yaşamı pek de ilginizi çekmez herhalde.

Açıkçası ben öldükten sonra unutulmak veya güzel şeyleri görmeyecek olmak beni üzmüyor. Hatta ben öldüğümde kimse üzülmesin, ağlamasın, hayatına devam etsin isterim.Yeterki dünyada güzel şeyler olsun. Ölümümden sonrası için inancım gereği kul hakkı üzerimde olmasın ve sevdiklerimle ahirette birlikte olmak isterim. Anlıyacağınız önümdeki maçlara bakmayı yeğliyorum:)

Valla beni en çok üzen şu gelecekte geçen oyunlarda/filmlerdeki teknolojiyi deneyimleyemeyecek olmak olur herhalde. Ona da ölene kadar biraz hüzünlenirim, ondan sonra zaten toprak, kurtçuk neyin malum.

Bos ver, öldükten sonra hic biri umrunda olmayacak (:

Bu beni çok üzmez. Benden sonrada sorunlar ve mutlu şeyler yaşanacak bilirim. Şimdide böyle. Elbette ki onlara şahit olmak beni mutlu ederdi ama şu anla fazla farkı olmayacak ve dolayısıyla benden sonrada iyi ve kötü şeyler olacak. Çok şey kaybetmeyeceğim sanırım😊