Suç ve Ceza romanı bir katilin düşüncelerini doğru bir şekilde göstermiş midir?

Suç ve Ceza romanının baş kahramı Raskolnikov'dur. Raskolnikov, iki kız kardeşi paralarını alabilmek için öldürmüştür. Daha sonraki bir zamanda ise öldürüldüğü mahale gelip incelemede bulunmuş ve cinayeti işlediği yerleri tekrar kontrol etmiştir. Cinayeti işlerken dışardan kapı çalınması olayını ise tekrar giderek çanı çalıp kendi tekrarlamıştır. Bunun yanında intiharı düşünmüş ve hayat isteği solmuştur. Gerçekten de yapılan araştırmalar, katilin olay mahaline tekrar döndüğünü göstermekte ve sürekli bir tetikte olma halinde olduğunu göstermiştir. Dostoyevski, romanında bir katilin düşünce yapısını olması gerektiği gibi yansıtmıştır.

Suç yolunda eylem nerede başlar nerede tamamlanır açısından başarılı bir irdeleme sayılabilir. Zira bu sıralar adını fırsat buldukça andığım, "suçluyu kazı altından insan çıkar" sözünün sahibi eski ceza hukukçularından Faruk Erem hocanın işaret ettiği biçimde fiilin gayesi, kast, saik, maksûd olan gâye halleri açısından somut olayları irdelemek gerekecektir. Ancak eserde anlatılan somut olayın tek ve yeterli örnek modelimiz olduğunu düşünmek eksik bir değerlendirme olacaktır.