Türkiye için Başkanlık mı Yoksa Parlementer Sistem mi ?

Şu anlık parlementer sistem iyi gibi duruyor çünkü başkanlık sistemi Türkiye'ye şu şartlarda uygun olmayabilir kişisel güce dönüşme ihtimali yüksek görünüyor.

Tabiiki başkanlık sistemi, bunca olaydan sonra demokrasiyi hırsızlık yapmanın uygun görüldüğü bir yönetim biçimi sanan millete en uygun sistem başkanlıktır hemde bedevi tipi başkanlık. Her yere yeşil. Mavi kırmızı ışıklı apartmanlar, abuk subuk Arap zevksizliği kapılar yapılır, 600 bin tl ye bardak alınır misal. Tam bir bedevi kafası ile kilosu 4 bin TL ye çay içilir en beyazından. Sonra başkan yemek ye der yenir. İşemeye git denir işenir başkanlık tam bize göre. Çok istiyorum.

Bence başka bir sistem mümkün.
Bu sistemin illaki daha önce denenmiş bir örneğinin olması gerekmiyor. Kaldı ki illa ki örnek alacağımız bir dayanak aramakta da üstümüze yok. Ne büyük bir güvensizlik, kendini tanımamazlıkdır bu bana göre.
(Bu noktadan sonra okuması uzun gelen için tam bir özet son paragraftadır)
Ne diyordum; Başka bir yönetim biçimi mümkün.
Evet, bu durumda iyi bir toplum analizinin yapılması gerekiyor, ben bir uzman değilim. Fakat gözlemlediğim kadarıyla ülke insanımızın uzman olmasa da her konuda bir fikri var ve bunu kendi kolu-komşu çevresi içerisinde gayet de iyi dile getiriyorlar. Gel gelelim ki bu şikayetler toplumsal bir protestoya çoğu kere pek dönüşmüyor. Bu nokta da genel olarak toplumumuzda büyük bir çekimserlik var. Ben bu çekimserliği askeri darbelere ve polis-devlet terörlerine şiddetlerine bağlıyorum. Açıkça ifade edilmese de toplumsal bir saygı!!! Olarak toplum fertleri devlet büyüklerine karşı durmuyorlar kolay kolay. Bu noktada Mısır'daki sözde devrim her açıdan iyi analiz edilmelidir.
Ne diyordum; Başka bir yönetim biçimi mümkün.
Bu yönetim biçimini belirleyebilmemiz için; Esas çıkış noktamızı toplum fertlerinin küçük çapta yani kendi çevrelerinde ki açık sözlülükle eleştirel olarak olaylara bakmasını baz almalıyız.
Çünkü yerel çapta kendini iyi ifade eden bireyler, gözlemlediğim kadarıyla genel olarak sorumluluk almaktan çekiniyorlar.
İşte bu yüzden ben derim ki;

• Merkezi yönetimler güçlendirilmeli.
• 4 yılda mı ne sadece halka duyulan seçim ihtiyacı yılın 365 gününe dağıtılarak halkın kendisini birinci derecede ilgilendiren bölgelerdeki konulara müdahalesi için söz bir sistem geliştirilmeli.
• Böyle bir sistem; öncelikle şeffaf bir yönetimi, aynı zamanda da halkın aktif bir şekilde kendini fahri müfettiş gibi (aslında normal bir vatandaşlık) hissetmesini sağlayacaktır.
• Ve global yaşam zorluklarının!!! Getirmiş olduğu diyalog eksikliği ortadan kalkacak, yerel anlamda herkes özellikle yaşadığı alan hakkında güncel olarak her bir durumu konuşup, takip edebilir hale gelecektir.

Toparlayacak olursam; bu işin özü yerel toplumun kendi arasında gayet başarılı konuşabilmesi ve buna uygun bir yönetim biçiminin geliştirilmesi bana göre en iyi çıkar yolumuzdur.

Aslında iki sistem de halkın iradesine başvurduğundan ülkemiz için iyi değil. Başkanlık bile olsa oy çalmalar, oy satın almalar, tehditle oy toplamalar, aynı anda 41 ilde trafolara kedilerin girmesi vb bir sürü seçim hilesi yapılması gerekecek. Seçilenler sürekli itham altında kalacaklar. Bence ülkemiz için en hayırlı idare şekli mutlak monarşidir; böylece şu anda olduğu gibi hem iktidarda hem de cumhurbaşkanlığında olan zatın sürekli anayasayı delmesi de engellenmiş olur. Sultanın kelamı her zaman her türlü yasanın üstünde olur, dolayısıyla yok para sıfırladın, aman koruma alanına villa yaptırdın, yok oğluna gemi aldın, aman da kupon arazi kovalıyorsun falan gibi saçma sapan ithamlar biter. Tabii bu durumda işler b.ka sarınca da yok bana paraleller girdi de ondan şöyle yaptım, böyle yaptım denemez. Adamlar b.k gibi çalışıyorlar ama deli gibi çalıyorlar, bari monarşiye geçelim, tümü legal olsun, bizim de sinirlerimiz korunsun.

Mutlaka başkanlık olmalı yoksa hırsızın ipi pazara çıkacak çok yakında. Bu hırsız, katilleri bir de başımıza başkan mı yapmak istiyorsunuz. Eğer onu da olursa bir sonraki hedefi sultanlık ve halifelik olacaktır. . .

Gelişmiş ülkelerin siyasal sistemlerini incelediğimiz zaman hepsinin tarihsel bir alt yapısının olduğunu görürüz. O ülkelerde insanlar toplanıp hadi meclis kuralım ya da şu başkan olsun dememişler. Tarihsel süreçte çatışmalar, mücadeleler, kazanımlar ülkelerin siyasal yönetim sistemlerini oluşturmuştur. Her çağdaş gelişmiş ülke mevcut sisteminin geliştirmek için çaba gösterir. Birbirinin alternatifi olan başka bir sisteme geçmeyi düşünmez. Çünkü mevcut sistemi o ülkenin dinamikleri oluşturmuştur. Kusurları törpülemek kökten sistemi değiştirmekten daha az sancılıdır. Türkiye'yi Osmanlı İmparatorluğu'nun halefi olarak kabul edersek Türkiye'nin 140 yıllık bir meclis geleneği olduğunu görebiliriz. Bu geleneği, bu geleneğin kazanımlarını yok sayıp bu sistemin alternatifi olan başka bir sisteme geçmek 140 yıllık mirası yok saymak, çöpe atmak demektir. Şuan ki mevcut sistem kusurludur. Bu kesinlikle kabul edilebilir. Fakat demokrasi kültürünün henüz tam olarak yerleşemediği ülkemizde bu tür köklü değişikliklerin çok sancılı sonuçlar doğuracağını düşünüyorum.

İkiside değil.Başkanlık sistemini bugüne kadar sağlıklı şekilde koruyarak uygulayabilen tek ülke ABD.Bunun dışında başkanlık sistemi diktatörlüğe kadar gidebilir veya bir darbeyle sonlanabilir. Bunun örnekleri çok fazla.Parlamenter sisteme gelirsek parası olanın milletvekili olabildiği bir sistem ne kadar demokratik ne kadar doğru olabilir ki ?