Ucunda ölüm olan bir yaşam için çırpınmak gerçekten anlamsız olurdu, anlamsız ve zor :(
bunun gibi sorulara cevap aradığımda insanın tanrı olgusuna muhtaç olduğunu çok iyi görüyorum bunun için pragmatizm yetersiz olsada hakikaten faydalı. hayatın sadece bu evrenden ve bu kısacık yaşamdan ibaret olduğunu varsayan ve bu dünyada ki hazlara ulaşmak isteyen bir insan bile kendisini güvende hissetmek ve boşa kürek çekmediğini düşünmek için tanrı olgusuna ihtiyaç duyuyor. tabi tanrıya inanıncada tek bu evrenin olmadığınada inanmak zorunda :)
paradoks olsada bence insan bir tanrıya muhtaç ;)