Semavî veya ilahi din, peygamberlerin ilahi vahye dayalı olarak tebliğâtıdır ki, insanları kendi iradeleri ile her türlü iyiliklere sevkedip kötülüklerden alıkoyar. Dini gerçeklerin peygamberlere vahyedilerek bildirilmesi madde ve tabiat âleminin ötesinde manevi hallerdendir. Bunlar, madde ve özellikleri gibi duyularla kavranmaz. Yalnız duyulara ve akla dayanan deliller ile aydınlatılmış temiz vicdanlar ile sıhhatlerine hükmolunur.Bunları tebliğ eden peygamberlerin doğrulukları, gösterdikleri mucize ve başka beyyineleriyle anlaşılır.*Tek olan Allah'a inanıp yalnız O'na ibadet etmeyi emreden semavî din, beşeriyetin ilk dinidir.Dinin menşei vahiy ve nübüvvettir. * Hz. Âdem ilk insan ve ilk peygamberdir. İlahi vahye mazhar olan Hz. Âdem, evlad ve torunlarını, onlara hakk dini yani semavî dini öğreterek eğitmiştir.*İnsanlar,sonradan çeşitli marazî hallerle hak ve semavî dinden uzaklaşmışlar ve sapıklık çukurlarına düşmüşlerdir.*Cenab-ı Allah zaman zaman gönderdiği peygamberleriyle insanları hakka ve tevhide davet ettirmiştir. *Dinin hakiki vâzı'ı ve kurucusu Allah Teâlâ'dır. Hiçbir insan, hatta peygamber bile kendiliğinden bir din oluşturamaz.*Peygamberlere, dinleri Allah'tan alıp tebliğ etmiş olmalarıbakımından mecazen din ve şeriat vazı'ı denilebilir.
*Allah'ın vahyine ve peygamberlerin tebliğatına dayanmayan, düşünceler, semavî din olamaz.