Vicdani redci olmak desem ne dersin?

İnsanın vicdanının el vermediği bir durumu reddetmesi, bunun  insani bir hak olduğunu savunmasıdır. Biz de henüz böyle bi hak yok, modern dünya da bu zorunluluk kapsamı içinde ki insanlara alternetifler sunulmaktadır. Vicdani redcilerin yaptığı savaşa karşı bir duruş, başkaldırıdır. Bu durumu yüzeysel olarak korkaklık, vatana ihanet olarak görenler çoğunlukta, ama bilinmesi gereken vicdani redciler çok ağır baskılara,işkencelere, uzun süreli tutuklamalara rağmen bu düşüncelerini dile getirmektedirler. Vicdani ret insani bir haktır.

Doğal haktır. Vicdanın el vermiyor ise reddedebilirsin ya da bir takım kimselerin/güçlerin satranç oyunu uğruna canını vermek istemiyorsan, ne diyebilirim? Hakkındır. Ben de istemiyorum.

özgürlük yolunda ilerlemek derim....

Eğer bir konuda vicdanın red değilse zaten bu hak senin en doğal hakkındır. Ama ne yazık ki bu Türkiye'de kısıtlanıyor.

Sanırım asker olmayı istemiyorsun ama bu söylemi çok yerde kullanıyorlar.. Mersinde bir çiftçiye 'ananı al da git buradan' diyen RTE'nin söyleminden sonra o çiftçi, ülkeye herhangi bir borcu olmadığını söyleyerek vatandaşlıktan çıkarılmak istendi ama kabul edilmedi.. Tüm çabalarına rağmen ülke vatandaşı olmayı reddetti.. Verilen zorunlu bir devlet görevini yapmak istemeyenler vicdani red hakkını kullanırlar.. Yani ona verilen görevi ya da amacı yapmak istemediklerini söylerler.. Örneğin askere gitme zorunluluğu olan biri 'ben vicdani red hakkını kullanarak askere gitmek istemiyorum' diyebilir. Ha bunu kazanamayabilir fakat duygusal bir istektir bu.. Çiftçiye gelince...O laftan sonra çiftçi, Türk vatandaşlığından çıkmak istemiştir. Vatandaşlığı vicdani reddini kullanarak istememiştir fakat mahkeme bunu kabul etmemiştir..

Bence kültürel yapımız, askeri düzenimizi iyice kavramak gerekiyor bunu demek için.. Çanakkale'de 253 bin askerimiz şehit oldu bizlerin özgürlüğü için... Kars'ta 90 bin şehit tek kurşun sıkmadan donarak öldü.. Yani atalarımız bunu hiç düşünmedi... Biz eğer diğer ülkeler gibi askerliği paralı yaparsak, maalesef duygusal hiç bir özelliği olmayacak bunun.. Çünkü ölen yüz binlerce insanımız, nasıl da bizler için öldüyse, aslında biz de gelecek kuşaklar için bunu göze almalıyız.. Bizim var olma nedenimiz, bizim için ölenler.. Birileri de bizim sayemizde özgürlüklerini yaşasa fena mı?? Ha bu illa şavaşmakla falan olacak bir şey değil.. Bilgi aktarımlarıyla, insanların farkındalıklarına katkıda bulunarak, öğreterek, konuşarak, diplomatik yollarla vs. yapılır.. Ama bir gün bir devlet bize saldırırsa, savunma oranımız para karşılığı değil de geçmişten gelen öz duygularla savaşmak daha iyi gibi geliyor.

Bu ülkede bu durumda orada doğuda eksi bilmem kaç derecede kim için savaştığın önemli. Sen orada kim ve ne için canını veriyorsun mesele bu. Ya da eğer ben askere gidene kadar AKP yönetimi değişirse belki düşünebilirim. Fakat bu kez de insanlar değişmeyecektir.

Cem kardeş "birileri de bizim sayemizde özgürlüklerini yaşasa fena mı" diyor. Sence biz özgür müyüz? Tabii ki 253 bin askerimiz Çanakkale'de boşuna ölmedi. Atatürk bir millete bu günleri göreceğimizi düşünerek savaşmayı değil ölmeyi emretmemiştir. Lakin bugünkü duruma bakacak olursak, nereden tutarsanız tutun elinizde kalıyor.

Haklı bir durum derim ve bizim ülkemizde uygulaması çok zor olan bir durum derim.
Çok yol katetmemiz gerek çoook.

Vicdani red yerine, profesyonel askerliği gündeme getirmek daha yapısal bir çözüm olabilir. Vicdani red romantik ve fakat pratik değil.

örgüt ismi sanırım bu di mi ???