Figen Açıkgöz, 

Toplantılardan namaz kılacağım diye çıkan, ramazan ayında çalışmayan, kurbanını kesen, zekatını veren, alkol kullanmayan bir Müslüman erkeğin iş paraya geldi mi çevresindeki herkesi kazıklamasından daha İslami bir davranıştır. Dar pantolon bildiğimiz üzere kimseye bir zarar vermez.

Gelelim İslam'a göre açıklamasına. Yukarıda bahsettiğim namussuz kişi İslama göre kadınını, kızını örtünmeye zorlaması gerektiğine inanıyor olabilir. Gafil bilmez ki kendi namussuzluğunu karısını, kızını zorla örtü altına alarak örtemez. Aynı gafil ve cahil kişi zanneder ki, inandığı ilahı hem ailesini zorladığını hem de çevresindekilerini kazıkladığını görmüyor. Zaten bu zorlayıcı kişinin kafası da çalışmaz, çalışsa yaptıklarının yarısını göremeyecek ama her şeyin yaratıcısı ve hakimi olan bir ilahın varlığının mümkün olamayacağını bilir.

Sitedeki İslamilerden öğrendiğim kadarıyla İslam hoşgörü dinidir, insanları zorlamak, kadınları dövmek, öldürmek, recm etmek, IŞİT gibi diğer mezhepten olanların kafasını kesmek, Türkmenleri doğramak gibi eylemler İslam'la bağdaşmaz. İslami değildir. Bunların yerine gerçek bir Müslüman karısı, kızı dar pantolon giymek, başını da örtmemek istiyorsa bunları hoş görür, kendi günahıdır der geçer. Nitekim kutsal kitaba göre herkes yalnız ölür, yalnız ahirete gider, yalnız cennet ya da cehenneme gider.

Bir yerlerde mahalle baskısı varsa yine buradan edindiğim bilgiye göre oradaki insanların çoğu kafirdir. Müslüman hoş görür kimseye baskı yapmaz. Caminin önünden kolsuz elbisesiyle ya da mini eteğiyle bir kadın geçerken cemaatten kötü tepkiler alıyorsa bilin ki o cemaat Müslüman değildir. Çünkü gerçek Müslüman hoş görür, kimsenin malında, parasında, ırzında da gözü yoktur.

Biri burada böyle bir soru soruyorsa sakın ola bunun eleştirel bir soru olduğunu düşünmeyin. Eğer soruyu soran kişi Müslümansa sadece merakından soruyordur. Haaa eleştiri tonu duyuyorsanız o zaman soruyu soran da muhtemelen Müslüman değildir. Çünkü eleştiren eğer ki Müslüman olsaydı itikatına göre ilahıyla kulu arasına girerek ilahına şirk koşmakta, kendini ilahı sanmakta olurdu. Şirk koşmak bildiğiniz üzere İslamiyet'de en büyük günahtır. Alkol içmek, domuz yemek, faiz kullanmak, örtünmemek, zina yapmak hatta cinayet bile şirk koşmaktan sonra gelir. Zaten gerçek Müslüman hoş görür, kimseye karışmaz, kimseyi kısıtlamaz, Kimin ne giydiği, ne yediği, ne içtiği, ne yaptığıyla ilgilenmez, kendi namaz niyazındadır...

Arap ülkelerinde milletin ne içeceğine karışıyorlar, Ramazan'da oruç tutmayanı sopalıyorlar diyebilirsiniz tabii. Bu durumda onlar da Müslüman olmuyor. Aslında çevrenize bakın, her kim çevresindekileri din baskısı altına almaya çalışıyorsa bilin ki Müslüman değildir... Gerçek Müslüman tabii ki ister, herkesin kendi ilahına iman etmesini ama bu sadece onun iyi niyetidir. Bu iyi niyet uğruna kimseyi baskı altına almaz, insanları hatta tüm canlıları hoşgörür, ilahım böyle yaratmışsa bir bildiği vardır der ve onları sever yaradandan ötürü. Zaten Müslümanlık sevginin, hoşgörünün dinidir, gerçek Müslümanlar ilahlarına duydukları aşkla çevrelerindeki herkesi, her şeyi severler.

Yalnız bir de şu çelişki var unutulmaması gereken; ne zaman İslam'ın kötü bir yanından bahsedilse "o tefsirdir" denir. Araplar Arapça bilmeyenler gibi tefsirini okumaz, direkt orijinalinden okurlar. Bu dinin doğrusunu bilecek birileri varsa onlar Arapça bilmeyenler değil, tabii ki Araplardır... Neyse yine diyelim onlar aptal Araplar, ana dillerinden okuduklarını anlamıyor, Müslüman değil, batı uşağı, İsrail dölleridir...

Nerede başı örtülü ve dar pantolonlu bir kadın görürseniz hemen arkasındaki örümcek kafalı, cahil, sahtekar, katil olmaya namzet, baskıcı, zorlayıcı, hoşgörüsüz çakma İslamcıyı düşünmelisiniz. Günah gibi düşünceleriniz varsa kadının değil arkasındaki gayrimüslim öküzün günahıdır o...

Dar pantolon giymek isteyen hiçbir kadın kendi rızasıyla başını İslami usulde örtmez.

Aslında biliyor musunuz bana göre bunlar hep seks...

İslamiyet ve Hristiyanlık mezhepleri arasındaki en önemli fark aslında sorunun içinde yatıyor. İslamiyet'te tek bir kutsal kitap vardır. Oysa Hristiyanlık'taki kutsal kitaplar Matta, Markos, Luka, Yuhanna diye gider. Diye gider diyorum, çünkü yeni yeni İnciller de ortaya çıkmıyor değil.
İslam mezhepleri, kitabın ve peygamberin hayatının farklı yorumlanmalarıyla ortaya çıkmıştır. Bu yüzden peygamberin mezhebi diye bir şey yoktur. Adam kendi kendini farklı yorumlayacak değil.

Arkadaşlarının kitaplarına çökebilirsin

Mutlu edecek bir sebep olmadığındandır.

Daha bir kaç gün önce; Türkiye'deki en mutlu ve iller araştırmasını izledim bunun ile ilgili yapılan yorumlar çok ilginçti ve işin şekli ve bence insanların mutluluk arayışlarının farklılıkları konusunda pek çok yönden bakılabilecek bir araştırma olmuş. Sorulan sorular çevrecilik insan ilişkileri kapsamında kalsa da bence çok ipucu veriyor. Üzerine İnploid de bu soruyu görünce orada söylenilen bir kaç şeyi kendi düşüncelerimle anlatmak isterim.

Öncelikle mutluluk talep edilen şeylerden geçmediği; Sinop'un en mutlu il ve Tunceli'nin en mutsuz il olduğu , çevrecilik konusunda en mutlu ilin Kastamonu (park vs... ) olması akla gelen pek çok büyük şehir içinde çok farklı talep ve isteklerin olduğunu getiriyor. Sinopluların gece 3-4 de bile kadınların rahat sokakta gezebildiği bir yer olması ( avrupa şartlarında gelişmişlik olarak refah seviyesi olarak gösterilen soru gamında) . Hatta bu konuda Norveç, İsveç kadar rahat ve modern olduğunu öğrenmek beni şaşırtmadı diyemeyeceğim.

İstanbul/ İzmir/ Eskişehir/ Antalya insanların ortalama mutlu kaldığı şehirler olarak geçmesi çok şaşırtıcı ve popülasyonlar da ortalama gelir seviyesi ne kadar yakın ise o grup popülasyonların daha mutlu olduğu gözlenmiş mutluluk anlayışlarının nesnel olmamasını getirdiği için.

3 tür mutluluk tanımı olduğu ve ve bunların ;

1- hedef sanılan ev araba eşya servet talepleri mutluluğa atfedilen yanılsama ( gerçekleştiğinde kesinlikle mutluluk algısı görülmeyip daha çok depresyona girdiği)
2-içsel farkındalık ve insanın elindekileri görmesi ile içinde aradığı dini, kişisel gelişim vsvs nasıl tanımlanırsa.
3- gerçek mutluluk tanımı ise başkaları adına bir şeyler yapabilen fedakarlıkta bulunarak insanlığa katkıda sağlayan bireylerin hissettiği faydalı olmanın verdiği salt mutluluk.

insanın kendine aldığı yaptığı ne olursa olsun asıl farkındalık bir şeyleri değiştirebilme gücü ve bu gücü verimli kullanmadan öte gitmiyor aç bir çocuğu doyurmak, belki bir çocuğa okuma yazma öğretmek, birey olabilmek , toplum yararına yapılan bir buluş, hizmet vsvs ne olursa; Paylaşmaya kodlanmış insan oğlunun bu olgusunu tekrar hatırlayıp ardından gitmesi gerekiyor, insan oğlu aslında aynı hayvanlar gibi sosyal sürüler halinde yaşayan paylaşım odaklı bir düşünen hayvan nesli iken bu kadar bireyselliğe kodlanması sadece, kapital in paylaşımını istemeyen bir dünya düzeni olduğunu düşünüyorum.

Ben genel anlamda; yaptıkları Mutluluk mutsuzluk tanımlamalara bakarken insanın bu kişisel gerişim süreçleri ben kimim? Neyim ? Nerdeyim? Neden mutsuzum? İç çalkantılar kendini bulma ve alt belleğindeki eski kodlamaları hatırlaması gerektiği için insanı karşılaştığı olaylarda zorlayan fikirler korkular olarak uyanma fırsatını görme aşamaları olduğu hissediyorum. İster ilahi yollarla ister enerji ister inanç dışı ( Ate vb..) insanı anlama çabası özünü kabul edip kabullenerek olacağı kanısındayım.

Mevlana'nın dediği gibi bir ben var beden içeri/ önce yandım sonra söndüm küllerim den yeniden doğdum sonra baktım hiç oldum . Hiçlik egodan sıyrılıp bir olma hissi hepsi halkanın bir barçası olmak çabası, aslında kişisel gelişimdeki gibi her şeyin nedeni sensin sen dünyayı değiştirebilirsin bir olursan. Hep bu rahatsız ruh halleri , insanların iç çalkantıları insanın atalarının gerçek değerlerini hatırlama çabasıdır. Ben ben olmak derken bencillik ve bireysellik daha çok tüketim daha çok mutsuzluktur. Paylaşım keyiftir. ... inploid gibi. İnsan kendine bilmek için yaşamaz faydalı olmak için bilmek ister... .

bu arada hep mutsuzluk diye bir durum sadece algı yanlışıdır..