Zeynep Kerse, 

Giden geri gelmiyor.
Hayatta olsa da, olmasa da.Ben beklemeyi tercih ettim. Bir süre bekledim.Benim ki iki bekleyişti. Birisi birisini, diğeri hiç geri gelemeyecek olanı.
Birisini beklemek, hele onu göre göre, gözünün içine bakarak kendinize geleceğini beklemek çok farkı bir şey.Siz dersiniz ki;''Gelecek.''.Oysa o sizin hakkınızda bir şey düşünmez.Belki de sizi tanımıyordur. Ya da tanıyordur fakat sizin onu nasıl beklediğiniz konusunda bir fikri yoktur. Çok yaşanır bu durum. O, sizin gözünüzün içine bakar, normal, konuşarak.Siz ise, bir şeyi bekleyerek, umut ederek beklersiniz.
Dedim ya, ben iki bekleyiş içindeydim.Benim bekleyişlerim çok farklıydı. Birini her gün görürdüm, içim parçalanırdı. Birini ise bir günden sonra hiç göremedim ama belki gelir diye, saçma salak bir bekleyiş oldu.
Gelmeyeceğini bile bile niye gelmesini bekledim bilemiyorum. Farkı bir psikolojim vardı sanırım. Çok ağlamıştım ardından.Derler ya, tek ilaç zaman diye.Doğruymuş o.Giden geri gelmiyormuş bir daha.Sevdiğim bir arkadaşım o gece bana ''Biliyorum çok zordur ama alışmak, kabullenmek gerek.Nasılsa buluşacaksınız. '' demişti.Can parçamı en son 23 Kasım 2014 Pazar günü gördüm.Babama ''Baba bu hal, hal değil. Durum kötü. '' demiştim. Çok üzüldük biz.Yas tuttuk ailece. Çok sevdiğim, ablam dediğim, o güzel insan, dedi ki bana-hatta hala kulağımda çınlar o sözler-''Kaybettiklerimizle öğreniyoruz. Hepimiz kaybettik yavrum.Biz, hepimiz, burda olanlar, herkes aynı şeyleri yaşadı.''.Gidenlere üzülürüz ama teşekkür etmeliyiz onlara. Kaybettiklerimizle öğreniyoruz hayatı çünkü. Öyle tanıyoruz.
Daha önceki yazıda sana nasıl değer verdiğimi anlattım can parçam, beni yarı yolda bırakmadığın için sana gerçekten teşekkür ederim.Sindirmeye çalışıyorum.Sana her bağırışım için beni affet.
Gerçekten bekleriz birilerini. Ve onlar-o insanlar- ne kadar şanslı olduklarını bilmiyorlardır.Belki de biz de birinin bekleyişiyiz, bilemeyiz.
Ama benden size tavsiye; kimseyi beklemeyin, kimseyi yarı yolda bırakmayın, sevin ama güzel sevin, hakkını vererek sevin, . Eğer biliyorsanız da; kimseyi bekleyiş içinde bırakmayın. En azından, gidin söyleyin.
Çünkü ben öyle yaptım. Teşekkür ederim. :)

Kaybetmek, öyle acı bi'şeymiş ki.Hayatında önemli bir noktada duran birini kaybetmek...
28 Kasım cuma günü atımı kaybettim. Kızım yerine koyduğum, birlikte 8 sene geçirdiğim dostumu kaybettim.Ama biliyorum ki; Asıl kaybetmek, onun bu dünyadan göçüp gitmesi değil; Asıl kaybetmek, üstünden yıllar geçse bile onu olduğu gibi hatırlayamamak, gönlünden tamamen silip atmaktır. Kaybetmek budur.Ben biliyorum. Üstünden ne kadar zaman geçse de o koskocaman bedenin içindeki yürek unutulmayacak.Bana, babama, aileme, bizlere dost olan, her zaman yanımda duran Joy'umu asla unutmayacağım. Elbette acım biraz daha hafifleyecek.Benim güçlü kalmam gerek. Bu acısını bana ne kadar göstermek istemese de içinde fırtınalar kopan babama destek olmam gerek. Eğer ben güçlü olup, babama veya aileme destek olmazsam, biz toparlanamayız. Daha anne olmadan evlat acısını tattım ben.Ayakta kalmak, acımı, acımızı biraz daha hafifletmek için güçlü durmam lazım. Güçlü bir kız olduğuma inanıyorum.
Bana güç veren aileme, Biricik Ablama, ve tüm sevdiklerime teşekkür ederim bir kez daha.
Seni unutmayacağım Joy.Çok iyi arkadaşlık yaptın bana. Hep dinledin, hiçbir zaman zor durumda bırakmadın.Seninle gidebildiğimiz yere kadar gittik. Rahat uyu.Teşekkür ederim.

Bugün, Binicilik Dalları (inploid.com/post/binicilik-dallari/61122...) adlı yazımda bahsetmediğim bir daldan bahsedeceğim. Bundan önceki yazımda bahsetmedim. Çünkü Western Tarzı Biniciliği biniciliğin bir dalı olarak görmüyorum.

Western tarzı binicilik, belki bilmeyenler de vardır. Amerika kısmındaki kovboyların yaptığı binicilik kısaca.


Western tarzı binicilik; Amerika, Arjantin, Avustralya, Yeni Zelanda ve Afrika'nın bazı bölümlerinde halen yaygın olarak yapılmaktadır. Western tarzı biniciliğin anavatanı Amerika'dır. Atlar ulaşım, yiyecek bulma, sürülerin bir yerden bir yere götürülmesini kontrol
altında tutmak gibi bir çok sebeple kullanılırdı. Biniciler uzun saatler boyu at sırtında olduklarından, rahat eyerlere, aynı zamanda da hızlı, duyarlı, sakin ve idare edilmesi kolay atlara ihtiyaç duyarlar. Western tarzı at malzemeleri bu ihtiyaçlardan yola çıkılarak oluşturuldu.

Bu tarz binicilikte, bacaklar daha uzun bir pozisyonda tutulurken, dizginler tek elde tutulur. At
oturuş ve ağırlıkla idare edilir. Dizginler atın ağzına temas etmekten ziyade yardımcı bir araç olarak kullanılır.

Western tarzı binicilik için uygun atlar; başta Quarter atı olmak üzere Appaloosa, Painted horse ve Pinto'dur.

Flicka adında çok güzel bir film serisi var, tavsiye ederim;

My Friend Flicka: imdb.com/title/tt0036182/
Flicka 2: imdb.com/title/tt1381767
Flicka 3: Rüzgar Gibi